13 αστυνομικά μυθιστορήματα απ' όλον τον κόσμο

Καλοκαίρι και όσοι επιλέξουν μεταφρασμένα αστυνομικά μυθιστορήματα θα συναντήσουν τις εξής κατηγορίες:

 ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΛΑΣΙΚΟΙ 

Στον οίκο των ψεμάτων, Ian Rankin (μτφρ. Νάντη Σακκά, Μεταίχμιο)

Τέσσερα αγόρια ανακαλύπτουν τον σκελετό ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ, κλειδωμένο στο αυτοκίνητό του, βαθιά στο δάσος ανατολικά του Εδιμβούργου. Ο ντετέκτιβ ήταν αγνοούμενος από το 2008, η περιοχή είχε ερευνηθεί ενδελεχώς, οπότε… ένα ακόμα παλιό σκάνδαλο σκάει στα χέρια της αστυνομίας του Λόδιαν. Και ο συγγραφέας βρίσκει άλλη μία αφορμή να επαναφέρει στη δράση τον συνταξιούχο πια Τζον Ρέμπους, ο οποίος πλησιάζει τα 70, έχει κόψει το κάπνισμα και σχεδόν τελείως το ποτό, αλλά παραμένει ο ανυπότακτος, οξυδερκής και ιδεολόγος μπάτσος που αγαπήσαμε. Αναπτύσσοντας παράλληλες δράσεις, επαναφέροντας παλιές γνωστές φάτσες από τα προηγούμενα βιβλία του (τη Σίβον Κλαρκ και τον Μάικλ Φοξ, τον Μπιγκ Τζερ Κάφερτι), ο Ράνκιν στήνει ένα κλασικό procedural, συγχρόνως όμως βρίσκει την αφορμή να σχολιάσει την επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην εποχή μας. Οι αστυνομικοί μοιάζουν να πατάνε σε εύθραυστο πάγο, καλούμενοι διαρκώς να απολογηθούν και να αποδείξουν την καλή προαίρεσή τους σε ό,τι κάνουν. Ακόμα και η Σίβον Κλαρκ θεωρήθηκε ύποπτη από την Επιτροπή Δεοντολογίας λόγω του κλίματος «πολιτικής ορθότητας», ενώ ο φόνος μιας κοπέλας από τον σύντροφό της, με τον οποίο ασχολείται δευτερευόντως ο Ρέμπους, φαίνεται να οφείλεται στην επιρροή των ΜΚΔ. 

O Ίαν Ράνκιν για άλλη μια φορά κερδίζει το στοίχημα. Παρότι αφήνει τον ήρωά του να γεράσει, οι απόψεις του περί ηθικής και δίκαιης εφαρμογής του νόμου δεν έχουν γεράσει καθόλου. Χωρίς να εξωραΐζει «καλούς» και «κακούς», περιγράφει ρεαλιστικά τόσο τους κατ’ επάγγελμα κακοποιούς, όσο και τους αστυνομικούς στη σύγχρονη εποχή όπου όλα είναι υπό αμφισβήτηση και αναθεώρηση. Ακόμα και το κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα.

Ιταλική ίντριγκα, Carlo Lucarelli (μτφρ. Δήμητρα Δότση, Πατάκης)

Ο Ντε Λούκα, ο «πιο έξυπνος επιθεωρητής της Ιταλικής αστυνομίας», το «τρουφόσκυλο» όπως τον αποκαλεί ο προϊστάμενός του, επιστρέφει στην ενεργό δράση στα τέλη του 1953. Με τον καινούργιο βοηθό του, τον νεαρό Τζαννίνο, αναλαμβάνουν την υπόθεση της δολοφονίας μιας γοητευτικής νεαρής χήρας, η οποία βρίσκεται νεκρή στη μπανιέρα της «γκαρσονιέρας» του νεκρού συζύγου της. Ο Λοκαρέλι διηγείται μια συναρπαστική καινούργια περιπέτεια του ήρωά του, σκιαγραφώντας παράλληλα το κλίμα της μεταπολεμικής Ιταλίας που έχει αρχίσει να ξεπερνάει την ήττα και την καταστροφή με μουσική τζαζ και χορό, με καταναλωτικά αγαθά και τη διοργάνωση μουσικών φεστιβάλ, όπως αυτό του Σαν Ρέμο. Αφήνοντας πίσω το παρελθόν, όπως θέλουν να πιστεύουν – αθώοι και ένοχοι. Με θαυμάσιες μουσικοφιλικές αναφορές, με καίρια σχόλια για τον σεξισμό, τον ρατσισμό και την ομοφοβία, ο συγγραφέας πατάει σε χωράφια πολιτικά, στις κόντρες των μυστικών υπηρεσιών, σε δολοφόνους που προσλαμβάνει το κράτος για να αναλάβουν «τις διαχειρίσιμες ατέλειες» του παρακράτους.  Εξαιρετική η μετάφραση της Δήμητρας Δότση.

Μαχαίρι, Jo Nesbo (μτφρ. Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, Μεταίχμιο)

Ο Χάρι Χόλε έχει ξαναρχίσει το ποτό. Έχει υποβιβασθεί σε απλό αστυφύλακα. Η Ράκελ τον έχει διώξει από το σπίτι. Τι χειρότερο θα μπορούσε να του συμβεί; αναρωτιέται ο αναγνώστης. Μην υποτιμάτε ποτέ την εφευρετικότητα του συγγραφέα και την ανάγκη του να βασανίσει κι άλλο τον ήρωά του. Ο Χάρι Χόλε θα ξυπνήσει μετά από ένα άγριο μεθύσι, ματωμένος και με απόλυτη αμνησία για όσα έχουν προηγηθεί. Και θα κατηγορηθεί για τη δολοφονία της Ράκελ. Συγχρόνως, τις ίδιες μέρες αποφυλακίζεται ένας κατά συρροή βιαστής, ο Σβάιν Φίνε, έχοντας εκτίσει τη φυλάκισή του. Ο Φίνε θέλει να εκδικηθεί τον αστυνομικό που τον συνέλαβε (πριν από 20 χρόνια) και σκότωσε το γιο του – τον Χάρι Χόλε. 

Πολλαπλές πλοκές και ήρωες, βίαιες σκηνές και αλλεπάλληλες ανατροπές. Αλλά και μια ματιά εις βάθος στην ψυχολογία του ήρωα – όταν ο Χόλε λέει: «Δεν έχω χάσει τα πάντα. Μου μένει ακόμα ο θυμός μου». 

Το βιβλίο, εκτός της κυρίως αστυνομικής πλοκής, είναι ένα ταξίδι στο βάθος του εγκληματικού μυαλού. Ο Νέσμπο είχε πει σε συνέντευξή του, στους «Irish Times», ότι έχει μελετήσει τη φυσική αντίσταση του ανθρώπου στον φόνο. Γι’ αυτό τα μαχαίρια επανέρχονται στο βιβλίο του, ξανά και ξανά. Γιατί για να σκοτώσεις κάποιον με μαχαίρι πρέπει να τον πλησιάσεις από πολύ κοντά, να τον κοιτάξεις στα μάτια. Απ’ αυτή την άποψη, δικαίως οι «Los Angeles Times» παρομοιάζουν τον Νέσμπο με τον Τζιμ Τόμσον, τον σπουδαίο συγγραφέα του The killer inside me, αγαπημένο συγγραφέα του ταλαντούχου Νορβηγού. Στα μέσα του βιβλίου αρχίζουν να δένουν τα επιμέρους στοιχεία που μοιράζει ο Νέσμπο, για να καταλήξουν σ’ ένα αναπάντεχο τέλος. 

  ΚΛΑΣΙΚΟΙ 

Μια παράξενη εξαφάνιση, Anna Katharine Green (μτφρ. Ανδρέας Αποστολίδης, Gutenberg)

Μια μοδίστρα που εργάζεται σε μια αριστοκρατική έπαυλη στη 2η Λεωφόρο εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Η οικονόμος του σπιτιού, η κυρία Ντάνιελς, καταγγέλλει την εξαφάνισή της στην αστυνομία ως απαγωγή, και την υπόθεση αναλαμβάνει ο επιθεωρητής Γκράις, μαζί με τον βοηθό του, τον Κ. Ο ιδιοκτήτης της έπαυλης, ο κύριος Μπλέικ, δείχνει να αδιαφορεί για την υπόθεση, αλλά μοιάζει πολύ ύποπτος. Ο Κ. θα νοικιάσει δωμάτιο απέναντι από την έπαυλη κατόπιν εντολής του κυρίου Γκράις, για να παρακολουθήσει όλα όσα συμβαίνουν εκεί, καθώς και τον ιδιοκτήτη της. Και τη σχέση της εξαφανισμένης κοπέλας με δύο επικίνδυνους ληστές. 

Η Γκριν θεωρείται η μητέρα του αμερικάνικου αστυνομικού μυθιστορήματος. Αν και άκρως συντηρητική, εισήγαγε τη φιγούρα της «γεροντοκόρης ντετέκτιβ» που επηρέασε τη δημιουργία της μις Μαρπλ. Στο δεύτερο αυτό αστυνομικό βιβλίο της με ήρωα τον Εμπενίζερ Γκράις, περισσότερο από το μυστήριο μετράει η βικτοριανή ατμόσφαιρα, η περιγραφή μιας άλλης ηθικής κι ενός άλλου κόσμου.

Το δέκατο πέμπτο λεπτό, Margery Allingham (μτφρ. Άλκηστις Τριμπέρη, Μίνωας)

Ο επιθεωρητής Άλμπερτ Κάμπιον ξυπνάει σ’ ένα νοσοκομείο στις αρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πάσχοντας από αμνησία. Ακούγοντας μια συζήτηση για έναν ασθενή που έχει καταδικαστεί σε θάνατο για τον φόνο ενός αστυνομικού, νομίζει ότι είναι ο ίδιος και το σκάει από το νοσοκομείο. Στη συνέχεια, συναντάει μια σειρά από άνδρες και γυναίκες, που όλοι του λένε ψέματα, τον κοροϊδεύουν ή προσπαθούν να τον εμπλέξουν σε μια ιστορία που αγνοεί. Σταδιακά, ο αγαπημένος ήρωας της Allingham θα ξαναβρεί τη μνήμη του και θα ξεσκεπάσει μια γερμανική συνωμοσία υπονόμευσης της Αγγλίας. Η υπόθεση βασίζεται στην αληθινή «Επιχείρηση Μπέρνχαρντ», την οποία προσπάθησαν να οργανώσουν οι δυνάμεις του Άξονα το 1941 για να αλλάξουν την πορεία του πολέμου. 

Η Μάρτζερι Άλινγκχαμ, μία από τις Τέσσερις Βασίλισσες του Εγκλήματος (οι άλλες ήταν η Agatha Christie, η Ngaio Marsh και η Dorothy L. Sayers) υπήρξε από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις Αγγλίδων που έγραφαν κοινωνικό αστυνομικό μυθιστόρημα (είχαμε αναφέρει παλιότερα στην bookpress τον Τίγρη στην αιθαλομίχλη), τα βιβλία της οποίας πιθανότατα επηρέασαν τον Άλφρεντ Χίτσκοκ στην ασπρόμαυρη περίοδό του.

Οι δαίμονες του πιλοποιού, Georges Simenon (μτφρ. Αργυρώ Μακάρωφ, Άγρα)

«Στην παραθαλάσσια κωμόπολη Λα Ροσσέλ έχουν δολοφονηθεί με στραγγαλισμό έξι γυναίκες. Η πόλη ζει μέσα στον τρόμο. Ο πιλοποιός Λεόν Λαμπέ ζει πάνω από το καπελάδικό του. Είναι ένας ευυπόληπτος πολίτης που δεν δημιουργεί υποψίες. Περνάει ανενόχλητος όλα τα μπλόκα της αστυνομίας. Συχνάζει στο Καφέ ντε Κολόν κάθε βράδυ, όπου συναντά τον γιατρό, τον γερουσιαστή, τον αστυνομικό επιθεωρητή και άλλους, που παίζουν μπριτζ. Προκαλεί έναν νεαρό ασκούμενο δημοσιογράφο της τοπικής εφημερίδας, στέλνοντας ανώνυμα σημειώματα όπου αναγγέλλει τους φόνους του. Στραγγαλίζει με μια χορδή βιολοντσέλου, όπου έχει δέσει δύο ξυλαράκια στις άκρες της. Ο μόνος που έχει καταλάβει ότι ο κύριος Λαμπέ είναι ο δολοφόνος είναι ένας ραφτάκος από την Αρμενία, που κατοικεί απέναντί του. Και παίζουν ένα παιχνίδι γάτας με το ποντίκι». 

Από τα βιβλία του Σιμενόν χωρίς τον Μαιγκρέ, γράφτηκε το 1960 και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Κλοντ Σαμπρόλ το 1982. Είμαι της (αιρετικής) άποψης ότι τα βιβλία του Σιμενόν χωρίς τον Μαιγκρέ είναι αυτά που τον ανεβάζουν στο Πάνθεον των αληθινά μεγάλων συγγραφέων, ανεξαρτήτως είδους.        

 ΝΕΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ 

Θρυλική ζωή, πεζός θάνατος, Alejandro M. Gallo (μτφρ. Κρίτων Ηλιόπουλος, Angelus Novus)

Ο Γοργόνιο Γιανέθα γίνεται υπαρχιφύλακας από λάθος – αυτός μηχανικός αυτοκινήτων ήθελε να γίνει. Ντροπή της αριστερής οικογένειάς του κι, ενώ ακόμα η Ισπανία ζει τις τελευταίες μέρες της δικτατορίας του Φράνκο, ο Γοργόνιο πέφτει από την αρχή στα βαθιά. Στο Καστιγιόν, κοντά στη Βαλένσια, όπου τον διορίζουν, του αναθέτουν την έρευνα ενός τροχαίου ατυχήματος, με ένα νεκρό. Βρισκόμαστε στο 1972, η Πολιτική-Κοινωνική –όπως ονομάζεται η ασφάλεια της εποχής– βασανίζει και δολοφονεί τους αντιφρονούντες, και ο Γοργόνιο συναντάει όλο και περισσότερα εμπόδια στην έρευνά του. Γρήγορα συνειδητοποιεί ότι του ανέθεσαν την υπόθεση διότι, ως στραβάδι, θα την ξεπετούσε χωρίς επιπτώσεις για τους δολοφόνους του νεκρού. Γιατί περί οργανωμένης δολοφονίας πρόκειται, αφού ο νεκρός ήταν ήρωας και του Ισπανικού εμφυλίου και της γαλλικής αντίστασης. 

Ο Αλεχάντρο Γκάγιο, είναι διοικητής του αστυνομικού τμήματος της Χιχόν και συγγραφέας και είχαμε τη χαρά να τον ακούσουμε να συζητάει με τον Πέτρο Μάρκαρη στη φετινή, 16η Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης. Διαθέτει το σπιρτόζικο χιούμορ του Βάθσκεθ Μονταλμπάν και του Αντρέα Καμιλέρι, και η προσωπικότητά του είναι τόσο έντονη κι ενδιαφέρουσα ώστε να τον κάνει μυθιστορηματικό του ήρωα ο Ισπανός συγγραφέας Andreu Martin. Από τα καλύτερα δείγματα μεσογειακού νουάρ.

Ένας κόκκος αλήθειας, Zygmunt Miloszewski (μτφρ. Αναστασία Χατζηγιαννίδη, Στερέωμα)

Ο σαραντάχρονος επιτυχημένος εισαγγελέας Τέοντορ Σάτσκι ζητάει μετάθεσή του στο Σαντόμιες, μια κωμόπολη της Πολωνίας, στις όχθες του Βιστούλα. Αφήνοντας πίσω του τη Βαρσοβία, μετά το διαζύγιό του, ελπίζει σε μια καινούργια αρχή. Ωστόσο, η φαινομενικά νεκρή και άχρωμη πόλη έχει ιστορικό αντισημιτικών θηριωδιών και η μανία των κατοίκων της είναι να «σβήνουν» την όποια –μακρινή, έστω– εβραϊκή καταγωγή τους. Όταν η Ελζμπιέτα Μπούτνικ, μια νέα γυναίκα παντρεμένη μ’ ένα δημοτικό σύμβουλο, βρίσκεται σφαγμένη έξω από τη συναγωγή μ’ ένα χαλέφ, το μαχαίρι που χρησιμοποιούν οι εβραίοι χασάπηδες για να σφάζουν τα ζώα, ο Σάτσκι ανησυχεί. Η ανησυχία του εντείνεται μετά την ανακάλυψη του πτώματος του Μπούτνικ, ο οποίος έχει δολοφονηθεί με άλλο εβραϊκό τελετουργικό τρόπο. Μήπως κάποιος αυτόκλητος εκδικητής θέλει να τιμωρήσει τους κατοίκους της πόλης για τα αντισημιτικά εγκλήματα και συναισθήματά τους; Διότι όσο κι αν έχουν σκεπάσει μέσα στον καθεδρικό του Σαντόμιες έναν πίνακα που δείχνει τη σφαγή καθολικών παιδιών από εβραίους, δεν γίνεται να κρύψουν το παμπάλαιο μίσος που τρέφουν οι καθολικοί για τους εβραίους συντοπίτες τους. Ή μήπως έχει πάρει τελείως λάθος δρόμο στην εξιχνίαση των φόνων;

Πυκνό και σύνθετο βιβλίο, δουλεμένο με λεπτή ειρωνική γλώσσα, αποτελεί σχόλιο για την ιστορική μνήμη και τις αδέξιες προσπάθειες των ανθρώπων να κουκουλώσουν τα ιστορικά εγκλήματα. Ο Σάτσκι είναι ήρωας μιας τριλογίας του συγγραφέα Ζίγκμουντ Μιλοσέφσκι, ενός πρώην δημοσιογράφου που περιγράφει με μαύρο χιούμορ τους συμπατριώτες του και δίνει μια εικόνα της σύγχρονης Πολωνίας που μου έλυσε περισσότερες απορίες για την άνοδο της ακροδεξιάς στις χώρες του Βίζενγκραντ από πολλά δημοσιογραφικά άρθρα κι αναλύσεις. 

Από μακριά μοιάζουν με μύγες, Kike Ferrari (μτφρ. Άννα Βερροιοπούλου, Καστανιώτης)

«Ο κύριος Μάτσι, ιδιοκτήτης μιας μικρής αυτοκρατορίας στην Αργεντινή, αποτελεί την ιδανική ενσάρκωση της επιτυχίας και της αλαζονείας. Έκανε περιουσία στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας και απέκτησε τη δύναμή του κατά την περίοδο των δύο πρώτων δημοκρατικών κυβερνήσεων, έχοντας παντρευτεί την κόρη ενός ισχυρού γαιοκτήμονα. Αυτό ωστόσο καθόλου δεν τον εμποδίζει να τραβιέται με όμορφες γυναίκες που υποκύπτουν στα καπρίτσια του. Έχει μια Μπε-Εμ-Βε, μια συλλογή από τριακόσιες γραβάτες και δέκα εκατομμύρια δολάρια στην τράπεζα. Η κοκαΐνη και το «μπλε χαπάκι» τού επιτρέπουν όχι μόνο να ξεφεύγει από τη γκρίνια της γυναίκας του αλλά και από τις αδυναμίες των παρορμητικών παιδιών του. Κυρίως όμως τον βοηθούν να ξεχνά τους πολυάριθμους εχθρούς του, που για εκείνον δεν είναι παρά έντομα τα οποία "από μακριά μοιάζουν με μύγες". Ώσπου μια μέρα, στο πορτμπαγκάζ του πολυτελούς αυτοκινήτου του ανακαλύπτει ένα πτώμα, δεμένο μ’ εκείνες τις χειροπέδες με το ροζ γουνάκι που χρησιμοποιεί στις ερωμένες του. Και τότε αρχίζει μια άλλη ιστορία».

Σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα El Periodico de Catalunya, ο συγγραφέας είπε μεταξύ άλλων: «Ήθελα να περιγράψω ένα φριχτό, κάκιστο δείγμα παρέκκλισης του ατομικισμού, την πιο ακραία εκδοχή αυτού που θέλει να δημιουργήσει ο καπιταλισμός, ένα άτομο για το οποίο όλοι γύρω του υπάρχουν για να τους χρησιμοποιεί, τα παιδιά του και η γυναίκα του είναι διακοσμητικά που πρέπει να έχει, οι ερωμένες του ένα μηδέν, γυναίκες που τις χρησιμοποιεί χειρότερα κι από τους υπαλλήλους του». Επηρεασμένος, κατά δήλωσή του, από τον Κουέντιν Ταραντίνο, ο Ferrari γράφει ένα σύντομο μυθιστόρημα γραμμένο γι’ αυτούς που προτιμούν το πολιτικό/ψυχολογικό σασπένς παρά κάποιο εγκεφαλικό whodunit. 

Ο πόλεμος της ματαιοδοξίας, Marin Ledun (μτφρ. Γιάννης Καυκιάς, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)

Ο ανθυπαστυνόμος Αλεξάντρ Κορβίν έχει μεγαλώσει στη Βαλάνς, μια κωμόπολη στις όχθες του Ροδανού – κι ελπίζει να μην επιστρέψει ποτέ εκεί. Η μοίρα όμως τον ξαναστέλνει στην γκρίζα και μίζερη Βαλάνς, επιφορτισμένο με μιαν αλλόκοτη υπόθεση: πέντε αυτοκτονίες μικρών παιδιών, από εφτά έως δεκάξι ετών, μέσα σε 24 ώρες. Αλλά πριν προλάβει σχεδόν να μιλήσει με τους γονείς των νεκρών παιδιών, ακολουθούν καινούργιες αυτοκτονίες κι εξαφανίσεις παιδιών κι εφήβων. Τι μυστικά κρύβει αυτή η κλειστοφοβική πόλη, τι είναι αυτό που οδηγεί τα παιδιά της στην αυτοκτονία; Μια διαφορετική παράμετρος εισέρχεται στην έρευνα όταν οι αστυνομικοί ανακαλύπτουν πως ένα τουλάχιστον από τα αυτόχειρα παιδιά ήταν συνδεδεμένο με το διαδίκτυο της στιγμή της αυτοκτονίας του. Υπάρχει κύκλωμα παιδοφιλίας που ωθεί τα παιδιά στον θάνατο; Και αυτό είναι εν γνώσει των γονιών τους; Ή μήπως ο μπαμπούλας δεν είναι το διαδίκτυο αλλά κάτι πιο απλό και πιο σοκαριστικό; Ο αστυνόμος Κορβίν, φανατικός καπνιστής παρότι πάσχει ενδεχομένως από καρκίνο των πνευμόνων, θα νιώσει την ηθική υποχρέωση να φτάσει ως τον τέλος αυτής της ιστορίας που όλοι κάνουν ότι αγνοούν. Στο πλευρό του θα έχει τον Ρισάρ Ρεβέλ, ένα νεαρό ντόπιο αστυνομικό που θα αντιληφθεί τη σοβαρότητα και το βάθος της υπόθεσης, και θα σταθεί δίπλα του μέχρι τη δυσάρεστη λύση του μυστηρίου.

Αληθινό εύρημα αυτό το βιβλίο, μια οξυδερκής ματιά στη σύγχρονη κοινωνία αλλά με γερή αστυνομική πλοκή, πολλές ανατροπές και ανατριχιαστική καταβύθιση στην ανθρώπινη ψυχολογία. Εξαιρετική όπως πάντοτε η μετάφραση του Γιάννη Καυκιά. 

Κόκκινη Μαδρίτη, Carmen Mola (μτφρ. Αγγελική Βασιλάκου, Κλειδάριθμος)

Η νεαρή τσιγγάνα Σουσάνα δολοφονείται τις παραμονές του γάμου της με φριχτό τρόπο: κάποιος τρυπάει το κρανίο της και εισάγει προνύμφες που της κατατρώνε τον εγκέφαλο. Εφτά χρόνια νωρίτερα, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς είχε δολοφονηθεί η μεγαλύτερη αδελφή της, η Λάρα. Η υπόθεση ανατίθεται στο Τμήμα Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων, μια μικρή ομάδα ανεξάρτητων αστυνομικών που εργάζονται 24/7 για την επίλυση περίεργων υποθέσεων. Τα μέλη του ΤΑΥ είναι τελείως ανομοιογενή, από την προϊσταμένη Έλενα Μπλάνκο, μια μυστηριώδη γοητευτική και πλούσια σαρανταπεντάρα, έως τη Μαριάχο, μια γιαγιά και ιδιοφυή χάκερ. Η έρευνα βραχυκυκλώνει όταν γίνεται γνωστό πως ο καταδικασμένος για τον φόνο της Λάρα, εκτίει ισόβια κάθειρξη. Ποιος θέλησε να τον μιμηθεί; Για να προχωρήσει η έρευνα, το ΤΑΥ θα αναγκαστεί να εισχωρήσει στον κόσμο των Ρομά και των άστεγων, να σκαλίσει τα τοπικά κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών, να έρθει σε σύγκρουση με συναδέλφους της κεντρικής αστυνομικής διεύθυνσης, παλιούς και καινούργιους, δικτυωμένους και αθώους. 

Η συγγραφέας Κάρμεν Μόλα γράφει με ψευδώνυμο, αρνούμενη να αποκαλύψει την ταυτότητά της (όπως η Elena Ferrante). Στην Κόκκινη Μαδρίτη συμπρωταγωνιστεί η πόλη της Μαδρίτης με τις απίστευτες αντιθέσεις της, και η αφήγηση διαπνέεται από το παράλογο χιούμορ του Αλμοδόβαρ. 

Ο ψιθυριστής, Alex North (μτφρ. Βεατρίκη Κάντζολα-Σαμπατάκου, Bell)

Ο Τομ Κένεντι μετακομίζει με τον μικρό γιου του, τον Τζέικ, στην πολίχνη Φέδερμπανκ, για μια καινούργια αρχή μετά τον αιφνίδιο θάνατο της γυναίκας του. Είκοσι χρόνια νωρίτερα, το Φέδερμπανκ είχε συνταράξει η εξαφάνιση και ο θάνατος πέντε μικρών παιδιών, από έναν κατά συρροή δολοφόνο γνωστό ως Ψιθυριστή. Την εποχή της μετακόμισης του Τομ, ένα άλλο αγοράκι εξαφανίζεται, γεγονός που βάζει σε υποψίες τον επιθεωρητή Πιτ Γουίλις, ο οποίος είχε εξιχνιάσει την παλιά υπόθεση. Μήπως ο Ψιθυριστής, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή, είχε κάποιο συνεργό; «Φυσικά, ο Τομ και ο Τζέικ δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν για μια τόσο παλιά ιστορία, καθώς προσπαθούν να προσαρμοστούν στη νέα τους ζωή και στο καινούργιο τους σπίτι…. Και μετά ο Τζέικ αρχίζει να φέρεται παράξενα…» Αληθινά ανατριχιαστικό procedural, με μεταφυσικές διαστάσεις, που θυμίζει τον μεγάλο του είδους Steven King. 

Έμποροι θανάτου, Pierre Pouchairet (μτφρ. Λίλα Κονομάρα, Εξάντας)

«Στο Παρίσι, στο νοσοκομείο Νεκέρ ένα στυγερό έγκλημα αφήνει άφωνους τους πάντες: δυο παιδιά δολοφονούνται! Οι δολοφόνοι υπογράφουν με το αίμα των μικρών θυμάτων αφήνοντας πίσω τους ένα ισλαμικό σύνθημα. Η αστυνομία, παρά την καλοστημένη σκηνοθεσία, αρνείται να πιστέψει στην τρομοκρατική ενέργεια. Τι κρύβεται όμως πίσω από τη στυγερή αυτή δολοφονία των παιδιών; Το βάρος για τη διαλεύκανση της υπόθεσης θα πέσει στο διοικητή Πατρίκ Ζιράρ και την ομάδα του. Στην Ισπανία, επαγγελματίες κακοποιοί οργανώνουν μια μεγάλη επιχείρηση: μεταφορά μιας ασύλληπτης ποσότητας ναρκωτικών από εκεί στη Γαλλία. Στη Νίκαια, στη νότια Γαλλία, η Λεάν Βαλορί, της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών, εργάζεται ήδη πάνω στην ισπανική "αποστολή" που ετοιμάζεται να παραλάβει ένας ντόπιος Νονός. Η Λεάν προετοιμάζεται και περιμένει την περίφημη άφιξη. Γεγονότα και καταστάσεις που φαινομενικά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Παρ' όλα αυτά οι πρωταγωνιστές δεν θα αποφύγουν τη μοιραία συνάντηση. Αστυνομικοί και εγκληματίες, παραφροσύνη και βιαιότητα... "Οι έρευνες του Ναρκωτικών δεν είναι ένα ήσυχο, μακρύ ποτάμι. Η δίνη παρασέρνει κι εμάς, ερχόμαστε σε επαφή με τα σκατά και συχνά κολυμπάμε μέσα σ' αυτά για να φτάσουμε σε κάποιο αποτέλεσμα...", λέει η Λεάν. Το ανελέητο κυνηγητό έχει αρχίσει...»

Ο συγγραφέας υπήρξε επαγγελματίας αστυνομικός και το βιβλίο δείχνει ότι έχει χτιστεί πάνω σε ενδελεχή έρευνα.

* Η ΧΙΛΝΤΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ είναι μεταφράστρια και συγγραφέας.
Τελευταίο βιβλίο της, το αστυνομικό μυθιστόρημα «Η συχνότητα του θανάτου» (εκδ. Μεταίχμιο).