Ο Κώστας Κουτσουρέλης εκφράζει ενστάσεις για τη λογοτεχνία του Μοντερνισμού, τον Πάουντ, τον Τζόυς, τον Προύστ κ.ά.
Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
Να πούμε πρώτα ότι κλασσικό δεν σημαίνει επ' ουδενί και αρεστό. Όπως ακριβώς και το ανάποδο: δεν είναι κάθε τι που μας αρέσει, επειδή μας αρέσει, και άξιο να αναρτηθεί στο Hall of Fame της ιστορίας. Το αρεστό είναι έννοια υποκειμενική, ο καθένας αποφασίζει για τον εαυτό του. Το κλασσικό αντιθέτως είναι έννοια αντικειμενική, χαρακτηρίζει το έργο εκείνο του οποίου η ιστορική και αισθητική σπουδαιότητα το έχει καταστήσει σημείο αναφοράς και δείκτη προσανατολισμού για τους μεταγενέστερους – με τη θετική ή την αρνητική έννοια. Για να παραφράσω τον Έλιοτ, ο αναγνώστης εκείνος που ισχυρίζεται ότι του αρέσουν όλοι ή μόνον οι κλασσικοί συγγραφείς, είτε δεν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του ή του λείπει εντελώς η ατομικότητα, άρα και η κριτική ματιά.