Ο Γιώργος Λαμπράκος, για το «βιβλίο των βιβλίων», την Αγία Γραφή.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Μου ζητήθηκε να γράψω ένα κείμενο για ένα βιβλίο κλασικό μεν, αλλά που δεν μου αρέσει. Αναρωτήθηκα, «Ποιο είναι το κλασικότερο βιβλίο που δεν μου αρέσει;», και ύστερα από ένα νανοδευτερόλεπτο κατέφτασε η απάντηση: η Αγία Γραφή. Όντας εξ ανατροφής άθεος και εκ πεποίθησης αγνωστικιστής, δεν θα μπορούσα να διαβάσω την Αγία Γραφή, όπως και κάθε άλλο κατεξοχήν θεολογικό κείμενο, παρά μόνο δεχόμενος πως ό,τι διαβάζω δεν ισχύει στο επίπεδο του οντολογικά πραγματικού. Για τους άθεους, όπως έχει επισημανθεί ορθά και επανειλημμένα, όλοι οι θεοί όλων των θρησκειών είναι εξίσου απατηλοί και προφανώς ισοδύναμοι ως προς την οντολογική ανυπαρξία τους με τα άλλα υπερβατικά ή μεταφυσικά πλάσματα, όπως φαντάσματα, δαίμονες, πνεύματα, τέρατα, καλικάντζαροι, στοιχειά, λυκάνθρωποι, γκόλεμ, πόλτεργκαϊστ κ.ά. (η λίστα είναι εξίσου άπειρη με την ανθρώπινη φαντασία). Για τους θρήσκους, απεναντίας, όλοι οι θεοί είναι απατηλοί με εξαίρεση –τι ευτυχής σύμπτωση– τον προσωπικό τους.

Ο Νικόλας Σεβαστάκης για «κλασικά» που επανέρχονται ξανά και ξανά διεκδικώντας τον ελάχιστο χρόνο μας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Οι αποτυχημένες γνωριμίες με βιβλία τα οποία θεωρούνται σπουδαία ή «ορόσημα» και υποχρεωτικά μυητικά περάσματα, είναι αναπόσπαστο τίμημα κάθε αναγνωστικής ζωής· εκτός αν μιλάμε για εκείνο το στιλ πρωταθλητισμού που βάζει στοίχημα να υπερπηδά όλα τα εμπόδια για να κατακτήσει ένα βιβλίο ή έναν συγγραφέα ως τρόπαια.

Ο Δημήτρης Φύσσας συγκρίνει βιβλία και συγγραφείς με συντριπτικά αποτελέσματα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Θα προτιμούσα, αν γίνεται, αντί για ένα μόνο βιβλίο, ν΄ αναφέρω μια σειρά κλασικών. Λοιπόν, μένοντας στην ελληνική παραγωγή και μόνο. 

Ο Χρήστος Αστερίου για το μυθιστόρημα Laura του Cristóbal Garrido, με αφορμή την όψιμη ανακάλυψή του από την ισπανική κριτική.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Σ’ ένα από τα πρώτα μου ταξίδια στη Σαλαμάνκα, πριν ακριβώς είκοσι τρία χρόνια, ανακάλυψα στο υπόγειο παλαιοπωλείο της Calle Sorias που διατηρούσε ένας συγγενής από την πλευρά της Ισπανίδας μητριάς μου μια παλιά έκδοση της Laura. Το μυθιστόρημα, ένας ταλαιπωρημένος πανόδετος τόμος με την υπογραφή τού ως τότε άγνωστου σε μένα Cristóbal Garrido είχε πρωτοκυκλοφορήσει λίγο πριν το ξέσπασμα του ισπανικού εμφυλίου από κάποιον εκδότη ονόματι Menéndez.