Paris

Ένα χρόνο μετά τα μαζικά τρομοκρατικά χτυπήματα, στις 13 Νοεμβρίου 2015, οι Γάλλοι πασχίζουν να συγχωρήσουν αλλά και να κατανοήσουν τα αίτια της ισλαμικής ριζοσπαστικοποίησης.

Του Θωμά Συμεωνίδη

Τα γεγονότα, δυστυχώς, είναι λίγο έως πολύ γνωστά: Το βράδυ της 13ης Νοεμβρίου 2015, έξι τρομοκρατικά χτυπήματα, αρχικά στο Σεν Ντενί και στη συνέχεια στο 10ο και 11ο διαμέρισμα του Παρισιού, προκαλούν τον θάνατο συνολικά 130 και τον τραυματισμό 413 ατόμων, μεταξύ των οποίων οι 99 πολύ σοβαρά. Το τέταρτο χτύπημα, στο συναυλιακό χώρο Μπατακλάν ήταν το πιο βαρύ: 90 άτομα θα χάσουν τη ζωή τους μεταξύ των οποίων και η Ελέν Μυγιάλ-Λερίς, μία τριανταπεντάχρονη γυναίκα που εργαζόταν ως μακιγιέζ και κομμώτρια στον χώρο της μόδας και του κινηματογράφου. Ο άντρας της, Αντουάν Λερίς, δημοσιογράφος στη France Bleu, αμέσως μετά την αναγνώριση του πτώματος της γυναίκας του, αποφασίζει να απευθύνει μία επιστολή στους δολοφόνους της, την οποία δημοσιεύει στη σελίδα του στο Facebook (διαβάζουμε την πρώτη από τις τέσσερις παραγράφους): Την Παρασκευή το βράδυ κλέψατε τη ζωή μίας ξεχωριστής ύπαρξης, της αγάπης της ζωής μου, της μητέρας του παιδιού μου, αλλά δεν θα έχετε το μίσος μου. Δεν ξέρω ποιοι είστε και δεν θέλω να μάθω, είστε ψυχικά νεκροί. Εάν ο Θεός για τον οποίο σκοτώνετε τυφλά μας έχει κάνει σύμφωνα με την εικόνα του, κάθε σφαίρα στο σώμα της γυναίκας μου θα ήταν μία πληγή στην καρδιά του. Μέσα σε μία μέρα, η ανάρτηση του Λερίς θα κοινοποιηθεί 100.000 φορές περίπου. 

leiris2Στον μήνα που ακολουθεί, ο Λερίς αφιερώνεται στο παιδί του, ένα αγοράκι δεκαεπτά μηνών, και στο γράψιμο, δύο ασχολίες που θα του επιτρέψουν να πάρει μία απόσταση από τα εξωτερικά γεγονότα και να εστιάσει στον τρόπο με τον οποίο, αυτός και το παιδί του πλέον, θα συνεχίσουν τη ζωή τους, χωρίς την Ελέν. Στην αφήγηση που μας καταθέτει ο Λερίς, παρακολουθούμε αρχικά τον τρόπο με τον οποίο πληροφορείται για τα τρομοκρατικά χτυπήματα και την προσπάθειά του να επικοινωνήσει και στη συνέχεια να εντοπίσει την Έλεν, εστιάζοντας ταυτόχρονα στις απαιτήσεις που έχει η φροντίδα του μικρού παιδιού τους. Ο Λερίς, καταγράφει τις κινήσεις του, τις σκέψεις του, την επαφή του με τον οικογενειακό και κοινωνικό του περίγυρο, αλλά και την εμπλοκή του σε μία σειρά από γραφειοκρατικές διαδικασίες. Αντιμέτωπος με όλα αυτά, ο Λερίς εσωτερικεύει τη θλίψη του σε μία προσπάθεια να οδηγηθεί ο ίδιος από μόνος του, σε εκείνη την άγνωστη, νέα σχέση που πρέπει να αποκαταστήσει με την Έλεν, η οποία θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και τη νέα μορφή που θα έχει η ζωή του.

exofillo misous
    Το βιβλίο του Λερίς θα κυκλοφορήσει
    στα ελληνικά στις 14 Νοεμβρίου από τις
    εκδόσεις Στερέωμα (μτφρ. Κατερίνα Σχινά)
 

Με εξαίρεση την ανοιχτή επιστολή που θα δημοσιεύσει στο Facebook και κάποιες σκέψεις περιμένοντας στο νεκροτομείο καθώς «πρέπει να δει την Έλεν», δεν υπάρχει καμία άλλη αναφορά στους δολοφόνους της. Ο Λερίς «δεν ξεχνά τίποτα και δεν συγχωρεί κανέναν». Πιστεύει όμως ότι η εστίαση στους ενόχους θα τον οδηγήσει στο μίσος και μακριά από όσα υπάρχουν ακόμα στη ζωή και αξίζουν τον κόπο. Ακόμα και αν το μίσος θα ήταν μία λυτρωτική διέξοδος για τον θυμό του, αναγνωρίζει ότι πρόκειται για μία παγίδα μέσω της οποίας η ζωή του θα χάσει αυτό το ελάχιστο αυτονομίας που της απομένει. Ο θυμός και το μίσος, το μόνο που θα καταφέρουν τελικά είναι να τον εξομοιώσουν με τους δολοφόνους της γυναίκας του, να τον καταστήσουν εξίσου «ψυχικά νεκρό». Αυτή η δημόσια στάση του Λερίς είχε πολύ μεγάλη απήχηση, σε μία Γαλλία που δοκιμαζόταν για δεύτερη φορά μέσα σε μία μόνο χρονιά, μετά τα τραγικά γεγονότα με επίκεντρο τη σατυρική εφημερίδα Charlie Hebdo, στις αρχές Ιανουαρίου του 2015. Ωστόσο, τα ερωτήματα ήταν και παραμένουν πολλά. Η στάση του Λερίς απέναντι στους δολοφόνους είναι βαθιά ανθρώπινη και μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητή. Ποιοι όμως ήταν αυτοί οι άνθρωποι, αυτοί «οι ψυχικά νεκροί» που μπόρεσαν να προκαλέσουν τόσο πόνο;

Η αποκάλυψη των ταυτοτήτων των τριών δραστών της επίθεσης στο Μπατακλάν, όπως και στις επιθέσεις στη Charlie Hebdo, προκάλεσε οργή, θυμό, αλλά και μεγάλη αμηχανία στο εσωτερικό της Γαλλίας. Και στις δύο περιπτώσεις, η ανάληψη της ευθύνης έγινε από το επονομαζόμενο «Ισλαμικό Κράτος», ενώ οι δράστες ήταν Γάλλοι πολίτες οι οποίοι γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και σε μεγάλο βαθμό ριζοσπαστικοποιήθηκαν σε γαλλικό έδαφος. Ανάλογα προβλήματα αντιμετώπισαν έως ένα βαθμό το Βέλγιο και η Αγγλία, με πολλές περιπτώσεις νέων ανθρώπων να ακολουθούν την ίδια διαδρομή η οποία περιλαμβάνει την ένταξη στους κόλπους του «Ισλαμικού Κράτους» και το πέρασμα στη Συρία. Από όλη τη συζήτηση σχετικά με την ταυτότητα και τα χαρακτηριστικά των δολοφόνων, ένα βασικό ερώτημα συνεχίζει να τροφοδοτεί το ενδιαφέρον: Ποιος είναι αυτός ο μηχανισμός («ριζοσπαστικοποίησης») που μπορεί και μεταμορφώνει νέους ανθρώπους κυριολεκτικά σε μηχανές αυτοκαταστροφής και μαζικού θανάτου;

weep

Σε αυτό που έχει αποδοθεί ως η «γαλλική διαμάχη σχετικά με τον τζιχαντισμό» (βλ. το σχετικό άρθρο της Σεσίλ Νταμάς, στη Libération, 14.4.2016), βρίσκουμε, στον ένα πόλο, την άποψη που υποστηρίζει ότι ριζοσπαστικοποίηση είναι μία διαδικασία που μπορεί να προκληθεί στο εσωτερικό πολλών και διαφορετικών συμφραζομένων μεταξύ των οποίων και η θρησκεία. Στον άλλο πόλο, την άποψη ότι προκειμένου να κατανοηθεί η ισλαμιστική τρομοκρατία, πρέπει να ξεκινήσουμε αποκλειστικά και μόνο από τη θρησκεία. Στον πρώτο πόλο, προεξέχουν μορφές, όπως αυτή του Γάλλου καθηγητή και θεωρητικού του Ισλάμ, Ολιβιέ Ρουά, ο οποίος στο πιο πρόσφατο βιβλίο του, Η τζιχάντ και ο θάνατος (Εκδόσεις Seuil, 2016), υποστηρίζει ότι έχουμε να κάνουμε με μία ισλαμοποίηση της ριζοσπαστικοποίησης, σε αντίθεση με τα όσα υποστηρίζει ο Ζιλ Κεπέλ, επίσης Γάλλος καθηγητής και θεωρητικός του Ισλάμ, προεξέχουσα μορφή του άλλου πόλου στη γαλλική διαμάχη για τον τζιχαντισμό, ο οποίος υποστηρίζει ότι το βασικό πρόβλημα είναι, αντιστρόφως, η ριζοσπαστικοποίηση του ισλάμ. Το ερώτημα λοιπόν για την εξάλειψη της ισλαμιστικής τρομοκρατίας μπορεί να διατυπωθεί με δύο εναλλακτικούς τρόπους: Πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στις ρίζες του κοινωνικού και πολιτικού μηδενισμού που εκφράζεται μέσα από μαζικές δολοφονίες και επιθέσεις αυτοκτονίας (ο ένας πόλος) ή, αντίθετα, πρέπει να αναζητήσουμε στο εσωτερικό του Ισλάμ τους λόγους της καταστροφικής δράσης του «Ισλαμικού Κράτους» (ο άλλος πόλος).

Obs
    Στο τρέχον τεύχος του περιοδικού Nouvel
    Observateur φιλοξενείται «κατηγορώ»
   του Gilles Kepel εναντίον της Αριστεράς 
    και των απόψεών της για το Ισλάμ. 
 

Η ύπαρξη άλλων μορφών ριζοσπαστικοποίησης, πέραν της ισλαμικής, αποδυναμώνει σε μεγάλο βαθμό το επιχείρημα περί μίας εγγενούς βίας στην ουσία του Ισλάμ, ως αποκλειστικής αιτίας της ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Και ταυτόχρονα, αποδυναμώνει μοιραία και την αποτελεσματικότητα των πολιτικών (ισλαμιστικής) «από-ριζοσπαστικοποίησης» οι οποίες έχουν τεθεί σε εφαρμογή στη Γαλλία. Επίσης, τα ίδια τα χαρακτηριστικά των δραστών των τρομοκρατικών επιθέσεων, αποδυναμώνουν τις θέσεις που επιχειρούν να εξηγήσουν τη δράση τους αποκλειστικά με όρους ένταξης / μη ένταξης στη γαλλική κοινωνία, σύγκρουσης πολιτισμών, βιοτικού επιπέδου και καταγωγής – η οποία μπορεί να συνδεθεί με το επιχείρημα που σχετίζεται με το αποικιοκρατικό παρελθόν της Γαλλίας και τις τεταμένες σχέσεις κυρίως με την Αλγερία, από την οποία έχουν την καταγωγή τους πολλοί από τους δράστες. Αυτά τα στοιχεία, έρχονται να προστεθούν, σε μία σειρά από δεδομένα, τα οποία έχουν προκύψει από έρευνες και μαρτυρίες. Για παράδειγμα, ένας στους πέντε Γάλλους μαθητές λυκείων πιστεύει σε θεωρίες συνωμοσίας, στοιχείο το οποίο όχι μόνο είναι ενδεικτικό της απαξίωσης της δημόσιας πληροφόρησης, αλλά και της αδυναμίας να υπάρξει κριτική σκέψη και διαχείριση της πληροφορίας από όπου και αν προέρχεται. Επίσης: πολλοί από τους «μαχητές» δεν γνωρίζουν καν πού βρίσκεται η Συρία (βλ. σχετικά, Le Monde, 15.12.2015, Désarmé la haine (αφοπλίστε το μίσος), έρευνα της Μαρί-Μπεατρίς Μποντέ). Αντίστοιχα, σε μια άλλη έρευνα διαβάζουμε ότι πολλοί από τους «μαχητές» που επιστρέφουν από τη Συρία δεν γνωρίζουν ποιοι είναι οι πέντε βασικοί πυλώνες του Ισλάμ (βλ. σχετικά πάλι, Le Monde, 11.5.2016, την προδημοσίευση του για το βιβλίο Un furieux désir de sacrifice (Μία οργισμένη επιθυμία θυσίας) του Φετί Μπενσλαμά, καθηγητή στο Παρί-Ντιντερό).

Ο πόλεμος στη Συρία, η θρησκεία του Ισλάμ, είναι μόνο το πρόσχημα για να αποκτήσουν στέγη κάτω από ένα εξιδανικευμένο και φαντασιακό κέλυφος, νέοι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση.

Αυτά τα στοιχεία, βέβαια, ενθαρρύνουν την άποψη ότι το «Ισλαμικό Κράτος», ο πόλεμος στη Συρία, η θρησκεία του Ισλάμ, είναι μόνο το πρόσχημα για να αποκτήσουν στέγη κάτω από ένα εξιδανικευμένο και φαντασιακό κέλυφος, νέοι άνθρωποι οι οποίοι βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση και απομόνωση από τη μία, αλλά την ίδια στιγμή, με έντονη ανάγκη να αποκτήσουν μια πολύ ισχυρή ταυτότητα και να συνδέσουν τον θάνατό τους με μiα «υψηλή» πράξη. Το «Ισλαμικό Κράτος» από την άλλη, εκμεταλλεύεται στο έπακρο αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις ανθρώπων: η μεταστροφή τους επιτυγχάνεται σε ελάχιστες μέρες, η καθοδήγησή τους είναι πλήρης και λαμβάνει τη μορφή, μεταξύ άλλων, δεκάδων sms που υπαγορεύουν το κάθε τους βήμα.

Η Ελέν Ερβουέ θα μαχαιρώσει στην τύχη, έναν άντρα, στην περιοχή της Εσόν, στη Γαλλία, τον περασμένο Σεπτέμβριο, λειτουργώντας ως «αυτόματο» κάτω από την καθοδήγηση δύο άλλων γυναικών, οι οποίες είχαν ενταχθεί στην ιεραρχία του «Ισλαμικού Κράτους». Η Ερβουέ μίλησε κατά την απολογία της για το γεγονός ότι «τρελαίνεται όταν βλέπει νεκρά παιδιά», «ότι ήθελε με αυτόν τον τρόπο να εκδικηθεί τον θάνατο όλων των νεκρών μουσουλμάνων», «για τον θυμό της απέναντι στη Γαλλία και ειδικά τον Φρανσουά Ολάντ» και «τους βιασμούς στο Μαλί από Γάλλους στρατιώτες». Λίγες εβδομάδες πριν την επίθεσή της με μαχαίρι συνέταξε υπό την καθοδήγηση ενός άντρα, επίσης ενταγμένου στο «Ισλαμικό Κράτος», τη διαθήκη της, γράμματα αποχαιρετισμού και έφτιαξε ένα βίντεο αλληλεγγύης προς το «Ισλαμικό Κράτος». Στη μητέρα της θα γράψει: «Μην θυμώσεις με αυτό που θα κάνω, φεύγω για να αναζητήσω μία Κατοικία στον Παράδεισο. Για τον Πιστό, οι πόρτες του θανάτου είναι οι πόρτες της Αληθινής Ζωής. Σε αγαπώ πολύ». Μερικές εβδομάδες αργότερα και μετά την επίθεσή της στην Εσόν, η Ερβουέ θα πει κατά την απολογία της: «Κοιτάζοντας προς τα πίσω, είχα μία καλή ζωή. Αλλά ίσως είναι εσωτερική δυσφορία. Είναι σύνθετο». 

 * O ΘΩΜΑΣ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ είναι συγγραφέας.

Plantu
      Σκίτσο του Plantu που δημοσίευσε η Monde, για την επέτειο από τις επιθέσεις.
 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Λογοτεχνικά περιοδικά»: Ποια είναι, ποιο το στίγμα τους, ποιοι τα βγάζουν – Μια απόπειρα καταγραφής των λογοτεχνικών περιοδικών που κυκλοφορούν σήμερα σε έντυπη μορφή

«Λογοτεχνικά περιοδικά»: Ποια είναι, ποιο το στίγμα τους, ποιοι τα βγάζουν – Μια απόπειρα καταγραφής των λογοτεχνικών περιοδικών που κυκλοφορούν σήμερα σε έντυπη μορφή

Σαράντα πέντε λογοτεχνικά περιοδικά: Τα μακροβιότερα, τα καινούργια, τα σπάνια. Μια απόπειρα καταγραφής των λογοτεχνικών και βιβλιολογικών περιοδικών που κυκλοφορούν σήμερα σε έντυπη μορφή, παρουσιάζοντας το πρώτο και το τελευταίο τεύχος από το καθένα. Μια αναδρομή, επίσης, σε ορισμένα από τα σημαντικότερα, που...

«Πρόδωσε» η Νάθενα τον Παπαδιαμάντη; – Μια αναδρομή στις κινηματογραφικές μεταφορές της Φόνισσας και ορισμένες χρήσιμες παραδοχές

«Πρόδωσε» η Νάθενα τον Παπαδιαμάντη; – Μια αναδρομή στις κινηματογραφικές μεταφορές της Φόνισσας και ορισμένες χρήσιμες παραδοχές

Μερικές παρατηρήσεις από τη σκοπιά των Σπουδών Κινηματογραφικής Μεταφοράς. Φωτογραφίες © Γιώργος Τατάκης, από τα γυρίσματα της ταινίας «Φόνισσα».

Γράφει ο Γιάννης Βαγγελοκώστας

Στο αφιερωματικό τεύχος του περιοδικού «Αντί» για τον κορυφαίο Σκ...

Για το «Φονικό καρναβάλι» του Μετίν Αρντιτί – Από τη βενετσιάνικη Αναγέννηση στη σημερινή εποχή

Για το «Φονικό καρναβάλι» του Μετίν Αρντιτί – Από τη βενετσιάνικη Αναγέννηση στη σημερινή εποχή

Για το μυθιστόρημα του Μετίν Αρντιτί [Metin Arditi] «Φονικό καρναβάλι» (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη, εκδ. Πατάκη).

Γράφει η Ρίτα Κολαΐτη

Το Φονικό καρναβάλι είναι το πέμπτο βιβλίο του Μετίν Αρντιτί που μεταφράζω στα ελληνικά. Είναι μεγάλη ευτυχία για έ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Το μυθιστόρημα του Πολ Μάρεϊ [Paul Murray] «The Bee Sting» είχε προκριθεί και στη μικρή λίστα του Βραβείου Μπούκερ και εκθειάστηκε από τη συγγραφέα Μπερναρντίν Εβαρίστο [Bernardine Evaristo] που είναι μέλος της επιτροπής του βραβείου Νero Gold. 

Επιμέλεια: Book Press...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ [Iris Murdoch] «Μέσα στο δίχτυ» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη), το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν είδα τον Φιν να με περιμένει στη γωνία το...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ