Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Αφήγηση μιας νωχελικής Κυριακής, στη διάρκεια της οποίας λίγα πράγματα συμβαίνουν. Η αφηγήτρια στη νουβέλα της Μαριαλένας Σεμιτέκολου «Οι Κυριακές το καλοκαίρι» (εκδ. Ίκαρος) αγαπάει τις λέξεις, θυμάται στιγμές, πρόσωπα και φράσεις, ενώ αποφεύγει τη σοκολάτα, γιατί όπως λέει, της προκαλεί ακατάσχετη και ανεξήγητη δακρύρροια. Τον αναγνώστη, το πιθανότερο είναι, η καλογραμμένη και «ήσυχη» νουβέλα της Σεμιτέκολου να τον μεταφέρει και να τον βυθίσει σε μια αίσθηση άηχη, σκιασμένη, ελαφρώς πνιγηρή. Σαν Κυριακή, το καλοκαίρι.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Με γλώσσα στοχαστική και ρέουσα, με διαρκείς αναδιπλώσεις εις εαυτόν αλλά και πολλές επαναλήψεις, η Θέδα Καΐδόγλου προσπαθεί να γεμίσει τις «Κενές καταστάσεις» (εκδ. Απόπειρα) που ορίζουν και περιορίζουν την καθημερινότητα μιας νέας γυναίκας που αναζητά νόημα και αγάπη σε εφήμερες ή αμφίβολες σχέσεις, κι εντέλει στην ίδια τη γραφή. 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Ο Σπύρος Μαντζαβίνος με την πρώτη του συλλογή διηγημάτων «Μνηστηροφονία - Και άλλες ιστορίες» (εκδ. Καστανιώτη) εξιστορεί με χιούμορ τις συναισθηματικές περιπέτειες του ήρωά του. Ο αυτοσαρκασμός είναι ο βασικός τρόπος του ήρωα να μιλήσει για όλες τις αποτυχημένες του σχέσεις, για το αίσθημα απόρριψης και συχνά πένθους, που τον κατατρύχει. Πηγαία γραφή η οποία υπηρετεί τις ιστορίες του βιβλίου έτσι όπως πρέπει.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Αλίκη Στελλάτου με τη νουβέλα της «Γάτα στον κήπο» (εκδ. Κίχλη) προσεγγίζει τις μνήμες και το παρελθόν δύο γυναικείων φωνών. Θραύσματα εικόνων, συγγενικών προσώπων, μισοειπωμένων φράσεων. Θραύσματα χρόνου που συνθέτουν ένα κολάζ σπειροειδών αναμνήσεων. Στη σύνθεση της νουβέλας, ξεχωρίζει η μεστή και δουλεμένη γλώσσα, η οποία υπηρετεί και αναδεικνύει τις δύο αφηγήσεις.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Έλενα Γκιβίση με το πρώτο της μυθιστόρημα Ρήγματα (εκδ. Κέδρος), έρχεται αντιμέτωπη με θεμελιώδη ερωτήματα για τον τρόπο που νοηματοδοτούμε την καθημερινότητα κι ευρύτερα τη ζωή. Οι απαντήσεις, πιστεύει οτι βρίσκονται στα κάθε είδους ρήγματα του εαυτού. Η πληγή, το τραύμα, η χαραμάδα, το ράγισμα είναι τα μέρη απ' όπου αντλεί τις βασικές πληροφορίες για τις ηρωΐδες της, προτού τις εξετάσει στο ασφυκτικό πλαίσιο της καθημερινότητάς τους.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Ιστορίες που «σκοτώνουν την πείνα» είναι ο υπότιτλος της πρώτης συλλογής διηγημάτων της Σοφίας Μπραϊμάκου, με τίτλο Ματάμπρε (εκδ. Νεφέλη). Και αν η πείνα επανέρχεται, ως θεματικός άξονας σε βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου (έπειτα από το Τέλος της πείνας, της Λίνας Ρόκου), εδώ χρησιμοποιείται θραυσματικά, πυροδοτώντας μια σειρά διηγημάτων με έξυπνο χιούμορ και ενδιαφέρουσα γραφή.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Ο Νικήτας Μ. Παπακώστας στην πρώτη του νουβέλα Καληνύχτα καλούδια μου (εκδ. Δώμα), με την παράθεση μικρών επεισοδίων από τη ζωή της Μαριώς, επιχειρεί να σκιαγραφήσει το απόλυτο κακό. Μια διαταραγμένη ψυχή μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της ελληνικής επαρχίας περασμένων εποχών. Δοξασίες, στοιχειά, ο Θεός και ο Διάβολος και πάνω απ' όλα το πεπρωμένο που ζητά απαρεγκλίτως να πραγματοποιηθεί, είναι κάποια από τα στοιχεία που συνθέτουν τη νουβέλα του Παπακώστα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Ζωή Μπόζεμπεργκ, φιλόλογος και διδάκτωρ Φιλοσοφίας, στο πρώτο της μυθιστόρημα «Κόμπος» (εκδ. Στερέωμα) διερευνά τις ψυχολογικές και συναισθηματικές μετατοπίσεις του ήρωά της, μέσα σε ένα ιδιότυπο μητριαχικό πλαίσιο. Ατμόσφαιρα πνιγηρή, πρόσωπα τσακισμένα και ένας κόμπος που ίσως και να χρειάζεται μαχαίρι να για «λυθεί».

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Ο Γιώργος Σερβετάς στο πρώτο του μυθιστόρημα «Η γυναίκα με το όπλο» (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου) έχει χρησιμοποιήσει δύο μότο στην έναρξη του βιβλίου. Έναν στίχο της M.I.A. και μια φράση του Sergio Leone. Οι εξωλογοτεχνικές αναφορές και η ανασχόλησή του με τον κινηματογράφο και τη φωτογραφία αποτελούν ένα σύνολο επιρροών οι οποίες προσδίδουν στο βιβλίο ξεχωριστή εικονοπλαστική δύναμη. Διάλογοι με ρυθμό και εναλλαγές στο τοπίο καθιστούν το βιβλίο ένα εντυπωσιακό νουάρ ντεμπούτο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός
Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος ©

Η Λίνα Ρόκου στο πρώτο της μυθιστόρημα Το τέλος της πείνας (εκδ. Ίκαρος) μιλά για την εμπειρία του απόλυτου δοσίματος στον έρωτα, για το πώς είναι να χαρίζει κανείς κομμάτι-κομμάτι το σώμα του μέχρι το σημείο της απόλυτης ταύτισης των εραστών ή της απόλυτης μοναξιάς τους. Ο τρόπος που δίνει την ιστορία της είναι μέσα από το πρίσμα του παράδοξου και του μη ρεαλιστικού, ενώ στιγμές λυρικής έξαρσης παρεμβάλλονται ανά τακτά διαστήματα χρωματίζοντας το κείμενο με τρόπο ιδιαίτερο.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Ελένη Στελλάτου με την πρώτη της συλλογή διηγημάτων Το κόκκινο και το άσπρο (εκδ. Πόλις) καταθέτει στιγμιότυπα από τη ζωή ανθρώπων, οι οποίοι ζουν σε μια παραθαλάσσια πόλη. Μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι, ζευγάρια και μοναχικοί παρελαύνουν από τις σελίδες του βιβλίου δίνοντάς μας μια αίσθηση περιδιάβασης σε εσωτερικά τοπία. Οι μνήμες των ηρώων εισβάλλουν στην καθημερινότητά τους και το αποτέλεσμα είναι συχνά λυτρωτικό.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η Βάλια Τσάιτα-Τσιλιμένη για την πρώτη της ποιητική συλλογή «Άγρια χόρτα» (εκδ Κίχλη) επέλεξε σαράντα επτά ποιήματά της, δίνοντάς μας μια σαφή εικόνα του ύφους της γραφής της και των θεμάτων που την απασχολούν. Το σώμα και η επαφή του με τη φύση είναι ένα μοτίβο που επανέρχεται καταγράφοντας γειτνιάσεις με απροσδόκητα αποτελέσματα.