Επιμέλεια: Λεωνίδας Καλούσης

Ο Νίκος Γονίδης μας συστήνεται με ένα ευσύνοπτο αστυνομικό μυθιστόρημα, με τον τίτλο «Δώδεκα χτύποι» (εκδ. Βακχικόν), που επενδύει πολλά στην ταχύτητα, στις εναλλαγές τόπου και χρόνου δράσης και στις διαρκείς ανατροπές. 

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Ο Ηρακλής Γεωργαντής έκανε την εμφάνισή του στον χώρο της σύγχρονης πεζογραφίας δυναμικά – με μια τριλογία. Ερωτικό και ψυχολογικό θρίλερ με αστυνομική πλοκή, χαρακτηρίζει ο ίδιος τον πρώτο τόμο του «Τρεις βαθμοί μυωπίας – Χριστίνα» (εκδ. Κλειδάριθμος). Και αν σκεφτεί κανείς ότι μια τριλογία με τέτοια στοιχεία (θρίλερ και αστυνομική πλοκή) είναι ένα εύκολο πάσο για την είσοδο στα εκδοτικά πράγματα, να σημειώσω ότι, όπως όλοι οι αναγνώστες αυτού του είδους, έτσι και οι Έλληνες, γίνονται συνεχώς όλο και πιο απαιτητικοί, ανεβάζοντας τον πήχη τόσο για τους συγγραφείς (πρωτοεμφανιζόμενους και όχι μόνο), όσο και για τους εκδότες. Ο κ. Γεωργαντής, και με τη βοήθεια του επαγγελματικού του backround (είναι μάχιμος δικηγόρος), μοιάζει να μη δυσκολεύτηκε ιδιαίτερα στην έκδοση, όπως μας λέει και στη συνέντευξη. Αναμένουμε και τα άλλα δύο μέρη της τριλογίας του, ώστε να σχηματίσουμε ολόκληρη την εικόνα που είχε και ο ίδιος μπροστά του τη στιγμή που ξεκίνησε να γράφει τους Τρεις βαθμούς μυωπίας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Ο Γιώργος Πετράκης στη συλλογή με ευσύνοπτα διηγήματα «Όλα τα κακά σκορπά» (εκδ. Γαβριηλίδης) διηγείται τις ιστορίες ανθρώπων που μοιάζει να μην τους χωράει ο τόπος, ενίοτε και ο χρόνος. Αποσπασματικές, με αιφνίδιες μεταπτώσεις, οι ιστορίες του επιχειρούν να καλύψουν το κενό ανάμεσα στα πράγματα και το όνομά τους, ανάμεσα στους ανθρώπους και τα αισθήματά τους. 

Επιμέλεια: Κωστας Αγοραστός

Η Μαριέλ Νικοδήμος δεν υπάρχει – είναι καλλιτεχνικό ψευδώνυμο. Η συγγραφέας, όμως, της επιστολικής κομεντί 40 γράμματα πένθους (εκδ. Εξάντας) εκπέμπει ένα από τα πιο στιβαρά καλλιτεχνικά σήματα στην κατηγορία των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων (πεζογραφίας ή ποίησης). Το βιβλίο δεν είναι μια άσκηση ύφους, δεν είναι ένα καλοφτιαγμένο –και σχετικά αδιάφανο– παραπέτασμα για  να καλυφθούν πρόσωπα, σχέσεις και καταστάσεις. Το επιστολικό μυθιστόρημα έχει μακρά παράδοση στη γαλλόφωνη πεζογραφία και διέπεται από συγκεκριμένους κώδικες. Η ανωνυμία του δημιουργού είναι ένας από αυτούς. Η Μαριέλ Νικοδήμος δείχνει να γνωρίζει σε βάθος το είδος, και γι' αυτό τα 40 γράμματα πένθους χαρακτηρίζονται από εντιμότητα και αυτοσαρκασμό.

Επιμέλεια: Κωστας Αγοραστός

Η Αγγελίνα Κλαυδιανού με το πρώτο της βιβλίο, τη συλλογή διηγημάτων «Όταν φυσάει» (εκδ. Στερέωμα), μοιάζει να μας παραδίδει ένα μεγάλο πορτφόλιο με ιδιαίτερες, ερημικές, περίεργες, ανοίκειες και συχνά μοναχικές φωτογραφίες. Οι εικόνες στα αφηγήματα της συλλογής ξεχωρίζουν και συνδέουν, εν είδει ενιαίου ύφους, τις ιστορίες του βιβλίου. Εκτός από τη γραφή, στις αναζητήσεις της Κλαυδιανού, περιλαμβάνεται η μουσική, η ζωγραφική και το θέατρο. Σπουδάστρια στο τμήμα θεατρικών σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, διοχετεύει την ενέργεια και την ανάγκη της για δημιουργία σε κάθε μορφή έκφρασης.

Επιμέλεια: Κωστας Αγοραστός

Η Δήμητρα Λουκά με την πρώτη της συλλογή διηγημάτων Κόμπο τον κόμπο (εκδ. Κίχλη) μας εισάγει σ' έναν πεζογραφικό κόσμο με υλικά από το παρελθόν (τοπική διάλεκτο, προφορικότητα, ήρωες από φτωχά και μεσαία κοινωνικά και οικονομικά στρώματα, ανδροκρατία, συντηρητικό αξιακό σύστημα, καταπίεση των γυναικών, μικρές προσωπικές επαναστάσεις), τα οποία φέρει στο παρόν ως εργαλεία (και όχι με ηθογραφική χρήση και μόνο) που χρησιμοποιεί στην αφήγηση των ιστοριών της, προς ανάδειξη αυτών. Μεγάλο το ρίσκο που παίρνει, εξαιτίας του οριακού κορεσμού πολλών από τα στοιχεία που χρησιμοποιεί, αλλά τελικά φαίνεται ότι το κερδίζει, μιας και οι ιστορίες της έχουν βάθος και η γραφή της λόγο ύπαρξης.

Επιμέλεια: Λεωνίδας Καλούσης

Η Ισμήνη Ζαγοραίου στη συλλογή διηγημάτων της «Εξ απροόπτου έρωτες» (εκδ. Βακχικόν) αντλεί τα θέματα και τους χαρακτήρες της τόσο από τη σύγχρονη όσο και από την παλαιότερη εποχή. Ο έρωτας εκφράζεται σε αναπάντεχες εκδοχές του. Στο περιθώριο του κοινωνικά αποδεκτού, είτε στη μεγάλη πόλη είτε στην ελληνική επαρχία, με τις προκαταλήψεις, τους φόβους και τις αξίες που κυριαρχούν, καθορίζεται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η μοίρα των ηρώων στις δεκατέσσερις ιστορίες της.

Επιμέλεια: Κωστας Αγοραστός

Η Ελευθερία Κυρίμη με το πρώτο της βιβλίο, τη νουβέλα «Η θάλασσα στο χιόνι» (εκδ. Μεταίχμιο) θίγει ένα πολύ μεγάλο και πολύπτυχο ζήτημα της πρόσφατης Ιστορίας. Η ηρωίδα της, καθηγήτρια σε Επαγγελματικό Λύκειο, φτάνοντας σε μια μικρή κοινότητα, λίγο έξω από τη Φλώρινα, και κοντά στα σύνορα με τα Σκόπια, θα συναντήσει το πρόσωπο μιας άλλης Ελλάδας. Μιας Ελλάδας συντηρητικής, φοβισμένης και μάχιμης με κάθε τρόπο στην υπεράσπιση όσων πιστεύει. Όταν θα φτάσει η στιγμή της αναχώρησης, η ηρωίδα της Κυρίμη, μπορεί να μην καταφέρνει να ολοκληρώσει τους στόχους της και να δώσει διέξοδο στα λίγα, «ψαγμένα» παιδιά του σχολείου της, έρχεται όμως πιο κοντά και σχεδόν καταλύει τα προσωπικά της σύνορα. Έρχεται αντιμέτωπη με τους φόβους της, κλείνοντας μια εκκρεμότητα και συγχωρώντας όσους την έχουν πληγώσει στο παρελθόν. 

Επιμέλεια: Κωστας Αγοραστός

Το πρώτο μυθιστόρημα της Ειρήνης Τσαλή με τίτλο «Golden Girl» (εκδ. Μελάνι) αν κυκλοφορούσε στην Αγγλία θα το έβρισκε κανείς στην κατηγορία Chick Lit. Και αν χρειάζεται να αναφέρουμε ένα παράδειγμα για να γίνει σε όλους κατανοητό το συγκεκριμένο είδος, θα αναφέραμε το βιβλίο της Helen Fielding «Το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς». Αυτοσαρκαστικό, ρομαντικό, γλυκό, με κέντρο μια ηρωίδα, τις επαγγελματικές της αποτυχίες και πώς τις μετατρέπει σε θριάμβους. Ήδη, όμως, αναφερόμαστε στο Golden Girl της Τσαλή, όπου συναντάμε κοσμοπολίτικο περιβάλλον, ηρωίδα που κινείται μεταξύ μεγαλουπόλεων και παρόλα αυτά είναι έτοιμη να εκτιμήσει τα πλεοκεκτήματα ζωής και τα αγαθά που της προσφέρει η γη του γενέθλιου τόπου της. 

Επιμέλεια: Κωστας Αγοραστός

Πρώτο μυθιστόρημα για τον Θοδωρή Τσεκούρα Το αγριότρενο (εκδ. Καστανιώτη) όπου έχει συγκεντρώσει και οργανώσει υλικό πολλών χρόνων για μια ιστορία που ανοίγεται σε αναπάντεχα μονοπάτια και ακροβατεί μεταξύ ρεαλισμού και σουρεαλιστικών εικόνων. Αμεσότητα, χιούμορ και ανατροπές, είναι κάποια από τα βασικά συστατικά του βιβλίου.

Επιμέλεια: Κωστας Αγοραστός

Εικόνες καθημερινές, συνηθισμένες, συχνά πεζές, χρησιμοποιεί η Άνια Βουλούδη, αναδεικνύοντας την κρυμμένη ποίηση που βρίσκεται εντός τους, στην πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Η πλατεία ως μια βέβαιη κατάληξη» (εκδ. Αντίποδες). Ένα άλμπουμ εικόνων αναπάντεχα τοποθετημένων σ' αυτή τη διάταξη, σαν το πρώτο «βιβλίο» μιας πρωτοεμφανιζόμενης και ενδιαφέρουσας φωτογράφου.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Αφήγηση μιας νωχελικής Κυριακής, στη διάρκεια της οποίας λίγα πράγματα συμβαίνουν. Η αφηγήτρια στη νουβέλα της Μαριαλένας Σεμιτέκολου «Οι Κυριακές το καλοκαίρι» (εκδ. Ίκαρος) αγαπάει τις λέξεις, θυμάται στιγμές, πρόσωπα και φράσεις, ενώ αποφεύγει τη σοκολάτα, γιατί όπως λέει, της προκαλεί ακατάσχετη και ανεξήγητη δακρύρροια. Τον αναγνώστη, το πιθανότερο είναι, η καλογραμμένη και «ήσυχη» νουβέλα της Σεμιτέκολου να τον μεταφέρει και να τον βυθίσει σε μια αίσθηση άηχη, σκιασμένη, ελαφρώς πνιγηρή. Σαν Κυριακή, το καλοκαίρι.