bukowski-woman-jackdagnet-390

Για το μυθιστόρημα του Charles Bukowski Γυναίκες (Μεταίχμιο).

Του Γιώργου Λαμπράκου

Ο Χένρι («Χανκ») Τσινάσκι, το άλτερ έγκο του Τσαρλς Μπουκόβσκι (μάλλον το πιστότερο στον πραγματικό συγγραφέα άλτερ έγκο της σύγχρονης λογοτεχνίας) και ο πρωταγωνιστής στο γνωστότερο μυθιστόρημά του, Γυναίκες (1978), είναι ένας άνθρωπος που έχει όλα τα καλά: αλκοολικός, μισάνθρωπος, γυναικάς, φασαριόζος, βωμολόχος, άεργος, αλογομούρης και προπαντός ποιητής – με λίγα λόγια, διαθέτει όλα τα γνωρίσματα που περιφρονεί η ευπρεπής και υπερορθολογική αμερικανική κοινωνία. Ο Χανκ ζει στο αγαπημένο του Λος Άντζελες (την «Πόλη των αγγέλων», άλλο ένα ωραίο μπουκοβσκικό βιβλίο) και δεν το κουνάει ρούπι, παρά μόνο για να κάνει δημόσιες αναγνώσεις κατόπιν πρόσκλησης και αμοιβής.

Γνωρίζει γυναίκες, γράφει ασταμάτητα και πάντα σε πρώτο πρόσωπο, ανοίγει το σπίτι του σε διαφόρους παράξενους τύπους, ακούει φανατικά κλασική μουσική

Περασμένα τα πενήντα, έχει μόλις παρατήσει μια πολύχρονη εργασία ως ταχυδρομικός υπάλληλος και απολαμβάνει την αυξανόμενη φήμη του ποιητή του αμερικανικού περιθωρίου (έχει πλέον γίνει «ο πιο άγνωστος διάσημος»). Πίνει για να ξεχνά τα πάντα (εκτός από το να πίνει), για να υπερβαίνει την πεζότητα της καθημερινότητας, για να ζει σκόπιμα στα όρια της έντασης και της τρέλας, για χίλιους ακόμα λόγους. Γνωρίζει γυναίκες, γράφει ασταμάτητα και πάντα σε πρώτο πρόσωπο, ανοίγει το σπίτι του σε διαφόρους παράξενους τύπους, ακούει φανατικά κλασική μουσική, κάνει εντατικά μαθήματα κλειτοριδολειχίας τα οποία ολοκληρώνει με άριστα, γυροφέρνει την Αμερική για να βγάλει τα προς το ζην και αποφεύγει διά ροπάλου το λογοτεχνικό συνάφι, για το οποίο επιφυλάσσει ορισμένες βιτριολικές και (το παραδεχόμαστε, με μια κάποια θλίψη) απολύτως εύστοχες κρίσεις.

Ο πρωταγωνιστής (ο «μοναγωνιστής», θα λέγαμε) στρέφει την πλάτη του στο λούστρο, το θέαμα, την ευκολία, και επιζητά έναν πιο αυθεντικό, πιο οριακό τρόπο ύπαρξης. Δεν αρνείται τις ανέσεις όταν του προσφέρονται (σαμπάνιες, αστακούς, καλά ξενοδοχεία κ.λπ. – ποιος σώφρων άνθρωπος θα τις αρνούνταν;), αλλά τις απολαμβάνει χωρίς να προδίδει αυτό που είναι. Δεν παριστάνει πως είναι κάτι που δεν είναι, αλλά ούτε και υποκρίνεται πως δεν τον νοιάζει η εικόνα του: χαίρεται σαν μικρό παιδί όταν του λένε ότι τον διαβάζουν ή όταν τον αναγνωρίζουν στον δρόμο, όταν τον επευφημούν, ακόμα και όταν τον γιουχάρουν («Θέλουν απλώς να με βλέπουν να σταυρώνομαι», λέει για τις δημόσιες αναγνώσεις του). Όλα όσα βιώνει ο Χανκ αντανακλούν ως γνωστόν τη ζωή του ίδιου του Μπουκόβσκι, της επονομαζόμενης «καμπούρας του Χόλιγουντ» (μεταξύ άλλων αναφέρει ότι γεννήθηκε στο Άντερναχ της Γερμανίας το 1920, όπως και ο συγγραφέας). Μέχρι να πάει δε ως την κάβα για να αγοράσει μια εξάδα μπίρες (εντάξει, αρκετές εξάδες…), ο Τσινάσκι/Μπουκόβσκι έχει κατορθώσει να περιγράψει όλη την αμερικάνικη κοινωνία και τους ανθρωπότυπους που δημιουργεί.

Ευαισθησία και τρυφερότητα... στο βάθος

alt
      Ο Charles Bukowski

Κάτω από την παχιά στρώση κυνικού μηδενισμού του Χανκ κρύβεται ωστόσο ευαισθησία και τρυφερότητα, ενώ όλες οι αντιξοότητες αντιμετωπίζονται με ένα καταλυτικό χιούμορ που δεν αφήνει τίποτα όρθιο («Όχι! Όχι ομοιοκαταληξίες και τέτοια στο σπίτι του Τσινάσκι!», για μια νεαρή ποιήτρια που θέλει ντε και καλά να του διαβάσει τα ποιήματά της…). Ο Χανκ δεν φοβάται να ομολογήσει ότι φοβάται («Η τέχνη μου είναι ο φόβος μου»), εξού και είναι σφάλμα να επικρίνεται ως μάτσο ή νταής. Και μόνο η αυτοπεριγραφή του αρκεί για του λόγου το αληθές: «Κι από την άλλη εγώ, παχύδερμο, εκατό κιλά, αενάως χαμένος και μπερδεμένος, κοντοπόδαρος, με κορμό σαν του γορίλα, όλος στήθος και δίχως λαιμό, κεφάλας, με μάτια θολά, με αχτένιστα μαλλιά, δύο μέτρα μπούρδας…»). Δεν είναι ούτε θέλει να είναι ανώτερος, είναι εξίσου ηττημένος (συχνά πιο ηττημένος) από τις άλλοτε φυσιολογικές και άλλοτε τρελαμένες γυναίκες τις οποίες συναναστρέφεται, ενώ προτιμά το στιλ από την ομορφιά: «Καμάρωνα που ήμουν με τη Μίντι. Βάδιζε με πολύ στιλ. Πολλές όμορφες γυναίκες με πολύ ωραίο κορμί σέρνονται λες κι είναι βαρυφορτωμένοι χαμάληδες». Το στιλ είναι ένα από τα βαθιά ανθρώπινα γνωρίσματα που ο Χανκ επαναφέρει διαρκώς στην επιφάνεια: «Το ζήτημα είναι να έχεις στιλ απέναντι στην απόλυτη αντιξοότητα».  

Ο σαρκασμός του είναι πρωτίστως αυτοσαρκασμός, ενώ η εκάστοτε πτώση του ενέχει ένα αριστοκρατικό στοιχείο, είναι πτώση με το κεφάλι ψηλά, χωρίς ίχνος της μιζέριας και της κλάψας που συχνά βλέπουμε γύρω μας (και ακόμα πιο συχνά διαβάζουμε). Παρότι νιώθει συμπόνια για τους ταπεινούς και καταφρονημένους (στους οποίους ανήκε, και υπό μια έννοια ανήκει ακόμα), δεν σπεύδει έτσι εύκολα να καταγγείλει την «άτιμη κοινωνία» ή την «άπονη ζωή». Αυτό που τον νοιάζει είναι να ξεφύγει από την «αιχμαλωσία», όπως ονομάζει την εργασία και τον κόσμο της, ώστε να μπορεί να τεμπελιάζει (και είναι μέγας τεμπέλης, με εξαίρεση τη γραφή και τις γυναίκες). Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Τσινάσκι/Μπουκόβσκι είχε το ταλέντο, τη βούληση και τα κότσια να το καταφέρει. Οι υπόλοιποι, αν θέλουν και μπορούν, ας κάνουν την επανάστασή τους.

Ο Μπουκόβσκι θέτει ουσιαστικά στο προσκήνιο το ζήτημα των πολλαπλών ερωτικών σχέσεων μετά τη σεξουαλική επανάσταση των σίξτις, καθώς και τον φόβο μπροστά στον μεγάλο μονογαμικό Έρωτα

Το σεξ περιγράφεται συνήθως με ωμότητα – μα πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, όταν ο μεν Χανκ λειτουργεί συχνά ως συλλέκτης οργασμών, οι δε γυναίκες με τις οποίες νταραβερίζεται επίσης δεν θέλουν συνήθως κάτι παραπάνω; Το ύφος των περιγραφών συνάδει λοιπόν με το περιεχόμενο, με τον χαρακτήρα και την πρόθεση των εμπλεκόμενων προσώπων, που είναι θύτες και θύματα μαζί. Σχέσεις της μιας βραδιάς ή του Σαββατοκύριακου (πολλές ξεκινούν με μια επιστολή των «θαυμαστριών» του Χανκ και με άμεση πρόσκλησή τους στο σπίτι του), αρκετά ανούσιες και, το χειρότερο, δίχως καν να προσφέρουν πάντα την προσδοκώμενη ηδονή: πάνω από τις μισές συνουσίες που επιδιώκονται είναι αποτυχημένες. Ο Μπουκόβσκι θέτει ουσιαστικά στο προσκήνιο το ζήτημα των πολλαπλών ερωτικών σχέσεων μετά τη σεξουαλική επανάσταση των σίξτις, καθώς και τον φόβο μπροστά στον μεγάλο μονογαμικό Έρωτα. Δεν απορρίπτει τις θετικές συνέπειες της σεξουαλικής επανάστασης (αυτό έλειπε…), αλλά και δεν είναι τυφλός απέναντι στο τίμημα που πληρώνεται: «Ξένοι όταν συναντιέστε, ξένοι κι όταν χωρίζετε – ένα γυμναστήριο όλο κορμιά που ανώνυμα μαλακίζουν το ένα το άλλο […] Κανένα ρίσκο, κανένα χιούμορ, τίποτα, στο παιχνίδι τους – πτώματα πηδάνε πτώματα». Σε άλλες στιγμές, πάντως, το σεξ προσφέρει ό,τι καλύτερο στον Χανκ και τη γυναικεία παρέα του, επιβεβαιώνοντας το γουντιαλενικό μότο: «Είναι το σεξ βρώμικο; Ναι, αλλά μόνο όταν γίνεται σωστά».

Έχοντας απολαύσει αυτό το μυθιστόρημα στην όψιμη εφηβεία μας, και περνώντας από τον Μύθο (του συγγραφέα) στον Λόγο (του), μπορούμε να πούμε πως οι Γυναίκες δεν έχουν χάσει καθόλου την ορμή τους. Ο Μπουκόβσκι δεν καλλιλογεί: η μεθυσμένη γραφομηχανή του γεννά έναν βρώμικο και αφοριστικό ρεαλισμό στην καλύτερη εκδοχή του. Το προσφάτως ξαναμεταφρασμένο Τοστζαμπόν (μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Μεταίχμιο) είναι επίσης μια καλή αυτοβιογραφική απόδειξη της πορείας προς τον εθισμό στο αλκοόλ τον οποίο ο Μπουκόβσκι δεν κατάφερε (μάλλον επειδή δεν ήθελε) να αποβάλλει, όπως δεν το κατάφεραν και οι περισσότεροι Αμερικανοί συγγραφείς του 20ού αιώνα, που έπιναν τη ζωή τους κορώνα γράμματα (Φόκνερ, Φιτζέραλντ, Χέμινγουεϊ, Μπέριμαν, Κέρουακ, Λόντον, Γουίλιαμς, Κάρβερ, Τσάντλερ, Τσίβερ: ο κατάλογος δεν έχει τέλος – όλοι τους είχαν άλλωστε πρόγονο τον Πόε). Στις Γυναίκες υπάρχει μάλιστα η πιο εύστοχη περιγραφή της επιθυμίας για αλκοόλ που έχουμε διαβάσει ποτέ. 

alt

Επηρεασμένος από συγγραφείς του Μεσοπολέμου και των μεταπολεμικών χρόνων (Μίλερ, Σελίν, Χέμινγουεϊ, Κάφκα, Ζενέ – αξίζει να μνημονεύσουμε και τον σπουδαίο Καλιφορνέζο ποιητή Ρόμπινσον Τζέφερς, τον οποίο εγκωμιάζει συχνά στα ποιήματά του), από τον ξεχασμένο πια Κνουτ Χάμσουν και τον πάντα ξεχασμένο Τζον Φάντε, αλλά και από τους Ρώσους κλασικούς του 19ου αιώνα, ο Μπουκόβσκι κατόρθωσε με τη μονομανή γραφή του να μετατρέψει τις αδυναμίες του σε δύναμη, τις ήττες του σε νίκη. Κάτι τέτοιο απαιτεί ωστόσο έναν τρομακτικό αγώνα, έναν απηνή πόλεμο με τον εαυτό και τον κόσμο, δεν είναι μια γαλήνια βόλτα σε ένα παραδείσιο πάρκο (για να ξεφορτωθεί έναν νέο ποιητή που τον ρωτά, «Πώς γίνεται να εκδώσει κανείς κάνα βιβλίο;», ο Χανκ απαντά στωικά: «Το δίνεις σ’ έναν εκδότη…»). Το μόνο πρόβλημα, όπως συμβαίνει με όλους τους καλλιτέχνες, είναι πάντα οι επίγονοι, το 99% των οποίων δεν θέλουν, μα κυρίως δεν μπορούν, να ξεπεράσουν το είδωλό τους, οπότε αναλίσκονται στην αντιγραφή του. Όμως εδώ δεν φταίει ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης.

Δεν τρέφει καμιά αυταπάτη για το ανθρώπινο είδος, δεν πιστεύει στις υψωμένες γροθιές των ακτιβιστών και στα ξεφαντώματα τύπου Γούντστοκ, δεν εξεγείρεται με στόχο την όποια συλλογική πρόοδο

Ένα γνώρισμα που διακρίνει τον Μπουκόβσκι από πολλούς συγγραφείς της εποχής του είναι ο ανθρωπολογικός συντηρητισμός του μέσα σε όλη την αναρχίζουσα νοοτροπία του. Η κοσμοθεωρία του βασίζεται σε βιολογικές διαισθήσεις, παρά σε κοινωνιολογικά συμπεράσματα: δεν τρέφει καμιά αυταπάτη για το ανθρώπινο είδος, δεν πιστεύει στις υψωμένες γροθιές των ακτιβιστών και στα ξεφαντώματα τύπου Γούντστοκ (σίγουρα όχι στα κοινωνικοπολιτικά προτάγματα τέτοιων γιορτών), δεν εξεγείρεται με στόχο την όποια συλλογική πρόοδο. «Κάντε ό,τι θέλετε, αρκεί να με αφήσετε στην ησυχία μου, να τα βγάλω πέρα μόνος μου», είναι το ατομικιστικό μότο του. Αν, από την άλλη, ο συνολικός πόνος της ανθρωπότητας μειωθεί με τον οποιονδήποτε τρόπο, τόσο το καλύτερο. Όπως γράφει: «Οι ηθικές αξίες είναι περιοριστικές, αλλά έχουν θεμελιωθεί στην ανθρώπινη πείρα μες στους αιώνες». Στο ωραίο επίμετρο ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, ιδανικός μεταφραστής ενός τέτοιου βιβλίου, τοποθετεί τον συγγραφέα στο ιστορικό πλαίσιο της αμερικανικής κοινωνίας της «αλαμπουρνέζικης ευμάρειας», με απώτερο στόχο να γλιτώσει όσο γίνεται τον αναγνώστη/την αναγνώστρια από κάποιες άστοχες ερμηνείες, που δυστυχώς εξακολουθούν να γράφονται στις μέρες μας.   

Με τις Γυναίκες βουτάμε λοιπόν στον πυρήνα της ύπαρξης με όλα της τα λουλούδια και όλα της τα σκατά. Η απόσταση από τον κήπο στον υπόνομο μικρή, το πήγαιν’ έλα ασταμάτητο, οι «χαμερπείς» απολαύσεις χαρίζουν συνήθως μεγαλύτερη ηδονή από τις «υψηλές», εξού και τόσο συχνά ο Τσινάσκι/Μπουκόβσκι εκφράζεται με όρους ενστίκτων και με ρητορικά σχήματα που αξιοποιούν τα ζώα, τα οποία λατρεύει. Ντόμπρος, δραματικός, αστείος, τρυφερός, λάβρος, αυθεντικός. Πόσο συχνά βρίσκουμε αυτό τον συνδυασμό σε έναν συγγραφέα;  

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΟΣ

altΓυναίκες
Charles Bukowski
Μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Μεταίχμιο 2014
Σελ. 480, τιμή € 16,60

alt

 

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ CHARLES BUKOWSKI

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φτηνό γράψιμο, μεγάλα γκάζια

Φτηνό γράψιμο, μεγάλα γκάζια

Για το μυθιστόρημα του Charles Bukowski Pulp (μτφρ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, εκδ. Μεταίχμιο).

Του Γιώργου Λαμπράκου

Η λογοτεχνία, ιδίως η «υ...

Τοστ ζαμπόν

Τοστ ζαμπόν

Της Αργυρώς Μαντόγλου 

Σε μια σκηνή από τα πρώτα κεφάλαια του «Τοστ Ζαμπόν», η δασκάλα τον αγγλικών ρωτάει τα παιδιά στην τάξη το επάγγελμα του πατέρα τους. Όλοι οι άντρες στη γειτονιά είχαν χάσει τη δουλειά τους, αλλά τα παιδιά το κρύβουν και επινοούν δι...

Γυναίκες Beat

Γυναίκες Beat

Αναγνωρισμένες μούσες, λησμονημένες δημιουργοί

Οι γυναίκες αποτελούσαν περιθωριοποιημένη ομάδα μέσα στον περιθωριοποιημένο κύκλο των μπιτ, αλλά δεν ήταν λιγότερο σημαντικές

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Το μυθιστόρημα του Πολ Μάρεϊ [Paul Murray] «The Bee Sting» είχε προκριθεί και στη μικρή λίστα του Βραβείου Μπούκερ και εκθειάστηκε από τη συγγραφέα Μπερναρντίν Εβαρίστο [Bernardine Evaristo] που είναι μέλος της επιτροπής του βραβείου Νero Gold. 

Επιμέλεια: Book Press...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ [Iris Murdoch] «Μέσα στο δίχτυ» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη), το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν είδα τον Φιν να με περιμένει στη γωνία το...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ