alt

Προδημοσίευση από την ανθολογία διηγημάτων της Alice Munro Η αγάπη μιας καλής γυναίκας, σε μετάφραση της Τρισεύγενης Παπαϊωάννου, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Μεταίχμιο στις 11 Μαΐου.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν η Ίνιντ ήταν είκοσι χρονών και κόντευε να τελειώσει την εκπαίδευσή της ως νοσηλεύτρια, ο πατέρας της πέθαινε στο νοσοκομείο του Γουόλι. Τότε ήταν που της είπε: «Δεν ξέρω αν μου αρέσει αυτή η καριέρα που διάλεξες. Δεν θέλω να δουλεύεις σ’ ένα τέτοιο μέρος».

Η Ίνιντ έσκυψε και τον ρώτησε σε τι μέρος νόμιζε ότι βρισκόταν. «Στο νοσοκομείο του Γουόλι βρισκόμαστε» του είπε.

alt«Αυτό το ξέρω» της απάντησε ο πατέρας της με τον ήρεμο και λογικό τόνο με τον οποίο μιλούσε πάντα (ήταν ασφαλιστής και κτηματομεσίτης). «Ξέρω για τι πράγμα μιλάω. Υποσχέσου μου ότι δεν θα το κάνεις».

«Ότι δεν θα κάνω τι;» είπε η Ίνιντ.

«Ότι δεν θα κάνεις αυτή τη δουλειά» απάντησε ο πατέρας της. Αδύνατον να του αποσπάσει οποιαδήποτε άλλη εξήγηση. Έσφιγγε τα χείλη του λες και οι ερωτήσεις της του προκαλούσαν αποστροφή. «Υποσχέσου», αυτό μόνο έλεγε.

«Μα τι είναι όλη αυτή η ιστορία;» ρώτησε η Ίνιντ τη μητέρα της, κι εκείνη της είπε: «Ω, έλα τώρα. Υποσχέσου το. Τι σημασία έχει έτσι κι αλλιώς;».

Η Ίνιντ θεώρησε εξοργιστική την απάντηση, αλλά δεν τη σχολίασε. Σύναδε με τον τρόπο με τον οποίο η μητέρα της έβλεπε πολλά πράγματα.

«Δεν πρόκειται να υποσχεθώ κάτι που δεν καταλαβαίνω» είπε. «Μάλλον δεν πρόκειται να υποσχεθώ τίποτα έτσι κι αλλιώς. Αν όμως ξέρεις για τι πράγμα μιλάει, πρέπει να μου το πεις».

«Είναι απλώς μια ιδέα που του έχει κολλήσει τώρα τελευταία» είπε η μητέρα της. «Του έχει κολλήσει ότι η νοσηλευτική εκχυδαΐζει τη γυναίκα».

«Εκχυδαΐζει» επανέλαβε η Ίνιντ.

Η μητέρα της της εξήγησε ότι η πλευρά της δουλειάς της νοσηλεύτριας με την οποία είχε αντίρρηση ο πατέρας της ήταν η οικειότητα που είχαν οι νοσοκόμες με τα αντρικά σώματα.

Η μητέρα της της εξήγησε ότι η πλευρά της δουλειάς της νοσηλεύτριας με την οποία είχε αντίρρηση ο πατέρας της ήταν η οικειότητα που είχαν οι νοσοκόμες με τα αντρικά σώματα. Ο πατέρας της θεωρούσε –είχε αποφασίσει– ότι αυτή η οικειότητα θα άλλαζε μια κοπέλα και θ’ άλλαζε επιπλέον και τον τρόπο με τον οποίο θα την έβλεπαν οι άντρες. Θα κατέστρεφε όποια καλή ευκαιρία είχε και θα της έδινε άλλες ευκαιρίες που δεν θα ήταν τόσο καλές. Ορισμένοι άντρες δεν θα ενδιαφέρονταν πια γι’ αυτή και άλλοι θα ενδιαφέρονταν με άσχημο τρόπο.

«Όλα συνδέονται, υποθέτω, με την επιθυμία του να παντρευτείς» είπε η μητέρα της.

«Αν είναι έτσι, κρίμα» είπε η Ίνιντ.

Τελικά όμως την έδωσε την υπόσχεση. Και η μητέρα της είπε: «Ωραία, ελπίζω ότι αυτό θα σε κάνει ευτυχισμένη». Όχι «θα τον κάνει ευτυχισμένο». «Θα σε κάνει». Φαίνεται ότι η μητέρα της ήξερε πριν από την Ίνιντ τι πειρασμός θα ήταν αυτή η υπόσχεση. Η υπόσχεση στη νεκρική κλίνη, η αυταπάρνηση, η ολοκληρωτική θυσία. Κι όσο πιο παράλογη, τόσο το καλύτερο. Σ’ αυτό ακριβώς είχε ενδώσει. Κι όχι από αγάπη για τον πατέρα της μάλιστα (άφηνε να εννοηθεί η μητέρα της), αλλά για το ρίγος της συγκίνησης. Καθαρή ευγενής διαστροφή.

«Αν σου ζητούσε να παραιτηθείς από κάτι που δεν σ’ ένοιαζε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα του ’λεγες αποκλείεται» είπε η μητέρα της. «Αν, για παράδειγμα, σου ζητούσε να μην ξαναβάλεις κραγιόν. Θα συνέχιζες να βάζεις».

Η Ίνιντ τα άκουγε αυτά με υπομονετικό ύφος.

«Προσευχήθηκες γι’ αυτό;» είπε ξαφνικά η μητέρα της.

Η Ίνιντ απάντησε ναι.

Παράτησε τη σχολή νοσηλευτικής· έμεινε στο σπίτι και ασχολιόταν με διάφορα. Χρήματα υπήρχαν αρκετά, δεν είχε ανάγκη να εργάζεται. Εδώ που τα λέμε, η μητέρα της ήταν αυτή που δεν ήθελε εξαρχής να γίνει η Ίνιντ νοσοκόμα, ισχυριζόταν ότι αυτή η δουλειά ήταν για φτωχά κορίτσια, διέξοδος για κοπέλες που οι γονείς τους δεν μπορούσαν να τις συντηρήσουν ή να τις στείλουν στο πανεπιστήμιο.

Παράτησε τη σχολή νοσηλευτικής· έμεινε στο σπίτι και ασχολιόταν με διάφορα. Χρήματα υπήρχαν αρκετά, δεν είχε ανάγκη να εργάζεται. Εδώ που τα λέμε, η μητέρα της ήταν αυτή που δεν ήθελε εξαρχής να γίνει η Ίνιντ νοσοκόμα, ισχυριζόταν ότι αυτή η δουλειά ήταν για φτωχά κορίτσια, διέξοδος για κοπέλες που οι γονείς τους δεν μπορούσαν να τις συντηρήσουν ή να τις στείλουν στο πανεπιστήμιο. Η Ίνιντ δεν της υπενθύμισε αυτή την αντίφαση. Έβαφε κανέναν φράχτη, στερέωνε τις τριανταφυλλιές για τον χειμώνα. Έμαθε να ψήνει στον φούρνο και να παίζει μπριτζ, παίρνοντας τη θέση του πατέρα της στις παρτίδες που έπαιζε μια φορά την εβδομάδα η μητέρα της με τον κύριο και την κυρία Γουίλενς από δίπλα. Σε χρόνο μηδέν έγινε –όπως έλεγε ο κύριος Γουίλενς– σκανδαλωδώς καλή παίκτρια. Εκείνος υιοθέτησε τη συνήθεια να καταφτάνει με σοκολάτες ή ένα ροζ τριαντάφυλλο και να της τα προσφέρει για να αναπληρώσει τις δικές του ανεπάρκειες ως συμπαίκτης.

Πήγαινε για πατινάζ τα βράδια του χειμώνα. Έπαιζε μπάντμιντον.

Ποτέ δεν της έλειπαν οι φίλοι, και δεν της έλειψαν ούτε τώρα. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς με τους οποίους ήταν μαζί στην τελευταία τάξη του γυμνασίου τελείωναν το πανεπιστήμιο ή δούλευαν ήδη κάπου αλλού, δάσκαλοι, νοσοκόμες ή πτυχιούχοι λογιστές. Εκείνη όμως έπιασε φιλίες με άλλους που τα ’χαν παρατήσει πριν από την τελευταία χρονιά, για να εργαστούν σε τράπεζες, καταστήματα ή γραφεία, να γίνουν υδραυλικοί ή καπελούδες. Οι κοπέλες σ’ αυτή την ομάδα έπεφταν σαν τις μύγες, όπως έλεγαν η μία για την άλλη· έπεφταν με τα μούτρα στον γάμο. Η Ίνιντ οργάνωνε τις συγκεντρώσεις για τα γαμήλια δώρα και βοηθούσε στο τσάι για τα προικιά. Δυο χρόνια αργότερα έρχονταν τα βαφτίσια, όπου μπορούσε να περιμένει ότι θα ήταν περιζήτητη νονά. Παιδιά με τα οποία δεν είχε καμία συγγένεια μεγάλωναν αποκαλώντας τη θεία. Και ήταν ήδη ένα είδος επίτιμης κόρης για γυναίκες συνομήλικες της μητέρας της και μεγαλύτερες, η μόνη νέα γυναίκα που είχε χρόνο για τη Λέσχη Ανάγνωσης και τον Φυτοκομικό Σύλλογο. Έτσι, γρήγορα κι εύκολα, νέα ακόμη, γλιστρούσε σ’ αυτό τον ουσιαστικό, κεντρικό και παρ’ όλα αυτά απομονωμένο ρόλο.

Εδώ που τα λέμε, όμως, αυτός ήταν ο ρόλος της ανέκαθεν. Στο γυμνάσιο ήταν πάντα γραμματέας της τάξης ή υπεύθυνη για τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Ήταν δημοφιλής, κεφάτη, καλοντυμένη και εμφανίσιμη, αλλά ελαφρώς απομονωμένη. Είχε αγόρια φίλους, αλλά δεν είχε ποτέ αγόρι. Δεν φαινόταν να το ’χει επιλέξει αυτό, αλλά ούτε ανησυχούσε κιόλας. Την απορροφούσε η φιλοδοξία της: να γίνει ιεραπόστολος, σε μια αρχική αμήχανη φάση, και μετά να γίνει νοσοκόμα. Δεν είχε ποτέ σκεφτεί τη δουλειά της νοσοκόμας απλώς σαν κάτι που θα ’κανε ώσπου να παντρευτεί. Η ελπίδα της ήταν να είναι καλή και να κάνει το καλό, κι όχι απαραιτήτως με τον οργανωμένο, συνηθισμένο, συζυγικό τρόπο.

Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς πήγε στον χορό του δημαρ­χείου. Ο άντρας που χόρευε μαζί της συχνότερα, τη συνόδευσε στο σπίτι της και την καληνύχτισε σφίγγοντάς της το χέρι ήταν ο διευθυντής του γαλακτοπωλείου, ένας σαραντάρης, ανύπαντρος, εξαιρετικός χορευτής, φίλος που συνόδευε σαν καλός θείος κοπέλες που ήταν απίθανο να βρουν συνοδό. Καμιά γυναίκα δεν τον έπαιρνε ποτέ στα σοβαρά.

«Ίσως θα ’πρεπε να πας σε καμιά εμπορική σχολή» της είπε η μητέρα της. «Ή γιατί να μην πας στο πανεπιστήμιο;»

Όπου οι άντρες ξέρουν να εκτιμούν καλύτερα, θα σκεφτόταν ασφαλώς.

«Είμαι πολύ μεγάλη» απάντησε η Ίνιντ.

altΗ μητέρα της έβαλε τα γέλια. «Αυτό δείχνει απλώς πόσο νέα είσαι» της είπε. Έδειχνε ανακουφισμένη που διαπίστωνε ότι η κόρη της είχε μια δόση αφέλειας φυσιολογική για την ηλικία της με το να νομίζει ότι τα είκοσι ένα απείχαν τόσο πολύ από τα δεκαοχτώ.

«Δεν σκοπεύω να συναγελαστώ με παιδάκια που μόλις τέλειω­σαν το σχολείο» είπε η Ίνιντ. «Μιλάω σοβαρά. Για ποιον λόγο θες να με ξεφορτωθείς εν πάση περιπτώσει; Μια χαρά είμαι εδώ». Αυτή η μουτρωμένη ή απότομη αντίδραση φαινόταν επίσης να χαροποιεί και να καθησυχάζει τη μητέρα της. Έπειτα από λίγο, όμως, αναστέναξε και είπε: «Θα εκπλαγείς με το πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια».

Εκείνο τον Αύγουστο σημειώθηκαν ταυτόχρονα πολλά κρούσματα ιλαράς και μερικά πολιομυελίτιδας. Ο γιατρός που είχε κουράρει τον πατέρα της και είχε προσέξει πόσο ικανή ήταν στο νοσοκομείο τη ρώτησε αν θα ’θελε να βοηθήσει για ένα διάστημα, να φροντίζει ασθενείς κατ’ οίκον. Η Ίνιντ απάντησε ότι θα το σκεφτόταν.

«Θες να πεις ότι θα προσευχηθείς;» είπε η μητέρα της, και το πρόσωπο της Ίνιντ πήρε μια πεισματάρικη, αινιγματική έκφραση, που σε κάποιο άλλο κορίτσι θα αφορούσε ραντεβού με τον φίλο της.

«Εκείνη η υπόσχεση» είπε στη μητέρα της την επομένη. «Αφορούσε το αν θα εργαστώ σε νοσοκομείο, έτσι δεν είναι;»

Η μητέρα της απάντησε ναι, έτσι είχε καταλάβει και η ίδια. «Και το αν θα αποφοιτήσω και θα γίνω διπλωματούχος νοσηλεύτρια;»

Ναι, ναι.

Επομένως, αν υπήρχαν άνθρωποι που είχαν ανάγκη από νοσηλεία κατ’ οίκον, που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα ή δεν ήθελαν να πάνε στο νοσοκομείο, και αν η Ίνιντ πήγαινε να τους φροντίσει στα σπίτια τους, όχι ως διπλωματούχος, αλλά ως αυτό που έλεγαν πρακτική νοσοκόμα, δεν θα παρέβαινε σχεδόν καθόλου την υπόσχεσή της, έτσι; Και δεδομένου ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς που θα χρειάζονταν τις φροντίδες της θα ήταν παιδιά ή λεχώνες ή γέροι ετοιμοθάνατοι, δεν θα υπήρχε μεγάλος κίνδυνος εκχυδαϊσμού, έτσι δεν ήταν;

«Αν οι μόνοι άντρες που θα βλέπεις είναι άντρες που δεν πρόκειται να ξανασηκωθούν από το κρεβάτι, έχεις κάποιο δίκιο» είπε η μητέρα της.

Δεν μπόρεσε όμως να μην προσθέσει ότι όλο αυτό σήμαινε πως η Ίνιντ είχε αποφασίσει να παρατήσει την προοπτική μιας αξιοπρεπούς εργασίας σε νοσοκομείο, για να κάνει μια άθλια και κοπιαστική δουλειά σε άθλια και πρωτόγονα σπίτια για πενταροδεκάρες. Η Ίνιντ θα αναγκαζόταν να αντλεί νερό από μολυσμένα πηγάδια, να σπάζει πάγο σε νιπτήρες τον χειμώνα, να παλεύει με τις μύγες και να χρησιμοποιεί υπαίθριες τουαλέτες. Η απόφασή της σήμαινε μπουγάδες σε σκάφη και λάμπες πετρελαίου αντί για πλυντήρια και ηλεκτρικό. Θα καλούνταν να φροντίσει αρρώστους σ’ αυτές τις συνθήκες και να τα βγάλει πέρα με νοικοκυριό και με φτωχά παιδιά ύπουλα σαν νυφίτσες από πάνω.

«Αν όμως αυτός είναι ο σκοπός σου στη ζωή» της είπε «όσο πιο μαύρα τα παρουσιάζω εγώ, τόσο πιο ανυποχώρητη θα γίνεσαι εσύ. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σου ζητήσω να μου υποσχεθείς δύο πράγματα. Υποσχέσου μου ότι θα βράζεις το νερό που θα πίνεις. Κι ότι δεν θα παντρευτείς αγρότη».

Η Ίνιντ δεν εργαζόταν αμισθί, επειδή κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δίκαιο για τις άλλες γυναίκες που παρείχαν τις ίδιες υπηρεσίες και δεν είχαν τις ίδιες εναλλακτικές δυνατότητες. Έδινε όμως πίσω τα περισσότερα χρήματα, σε παπούτσια για τα παιδιά, παλτά για τον χειμώνα, επισκέψεις στον οδοντίατρο και παιχνίδια για τα Χριστούγεννα.

«Μα τι παράλογες ιδέες είναι αυτές;» είπε η Ίνιντ.

Αυτό έγινε δεκάξι χρόνια πριν. Τα πρώτα απ’ αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι γίνονταν όλο και φτωχότεροι. Όλο και περισσότεροι ήταν αυτοί που δεν είχαν τη δυνατότητα να πάνε στο νοσοκομείο και πολύ συχνά τα σπίτια όπου εργαζόταν η Ίνιντ είχαν ξεπέσει σχεδόν στην κατάσταση που είχε περιγράψει η μητέρα της. Σεντόνια και πάνες έπρεπε να πλένονται στο χέρι σε σπίτια όπου είχε χαλάσει το πλυντήριο και ήταν αδύνατον να επισκευαστεί, ή είχε κοπεί το ηλεκτρικό ή δεν υπήρχε καν ηλεκτρικό. Η Ίνιντ δεν εργαζόταν αμισθί, επειδή κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δίκαιο για τις άλλες γυναίκες που παρείχαν τις ίδιες υπηρεσίες και δεν είχαν τις ίδιες εναλλακτικές δυνατότητες. Έδινε όμως πίσω τα περισσότερα χρήματα, σε παπούτσια για τα παιδιά, παλτά για τον χειμώνα, επισκέψεις στον οδοντίατρο και παιχνίδια για τα Χριστούγεννα.

Η μητέρα της έκανε εξορμήσεις στις φίλες της και μάζευε παλιές βρεφικές κούνιες, καρεκλάκια για νήπια, κουβέρτες, λιω­μένα σεντόνια, που τα ’κοβε και τα στρίφωνε για να φτιάξει πάνες. Όλοι έλεγαν πόσο περήφανη πρέπει να ήταν για την Ίνιντ κι εκείνη απαντούσε ναι, και βέβαια ήταν.

«Αλλά μερικές φορές αυτή η δουλειά σού βγάζει την πίστη» έλεγε. «Το να είσαι μάνα μιας αγίας».

Έπειτα ήρθε ο πόλεμος και η μεγάλη έλλειψη γιατρών και νοσοκόμων, και η Ίνιντ ήταν πιο καλοδεχούμενη από ποτέ. Όπως ήταν και για ένα διάστημα μετά τον πόλεμο, με τόσα μωρά που γεν­νιούνταν. Μόνο που τώρα, καθώς τα νοσοκομεία είχαν επεκταθεί και πολλά αγροκτήματα ευδοκιμούσαν, φαινόταν ότι τα καθήκοντά της θα περιορίζονταν σιγά σιγά στη φροντίδα όσων είχαν παράξενες και ανίατες ασθένειες ή τόσο ανεπανόρθωτα δύσκολο χαρακτήρα, που τα νοσοκομεία τούς πέταγαν έξω.

[...]

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ηρωίδες εντός κι εκτός του τόπου τους

Ηρωίδες εντός κι εκτός του τόπου τους

Για τη συλλογή διηγημάτων της Alice Munro Η αγάπη μιας καλής γυναίκας (μτφρ. Τρισεύγενη Παπαϊωάννου, εκδ. Μεταίχμιο).

Της Έλενας Μαρούτσου

Όσοι...

Άλις Μονρό έντεκα αστέρων

Άλις Μονρό έντεκα αστέρων

Επιλογή έντεκα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά διηγήματα της Alice Munro στη συλλογή Η αγάπη μιας καλής γυναίκας (μτφρ. Τρισεύγενη Παπαϊωάννου, εκδ. Μεταίχμιο).

Του Γιώργου Βέη

...
Πάρα πολλή ευτυχία

Πάρα πολλή ευτυχία

Της Αρχοντούλας Διαβάτη

Έπεσε στα χέρια μου το «Εγκώμιο του ποδηλάτου» – Μarc Auge, εκδ. Αλήστου Μνήμης.

Το γόητρο του ποδηλάτου είναι τέτοιο που το άθλημα της ποδηλασίας επιστρέφει ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Το μυθιστόρημα του Πολ Μάρεϊ [Paul Murray] «The Bee Sting» είχε προκριθεί και στη μικρή λίστα του Βραβείου Μπούκερ και εκθειάστηκε από τη συγγραφέα Μπερναρντίν Εβαρίστο [Bernardine Evaristo] που είναι μέλος της επιτροπής του βραβείου Νero Gold. 

Επιμέλεια: Book Press...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ [Iris Murdoch] «Μέσα στο δίχτυ» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη), το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν είδα τον Φιν να με περιμένει στη γωνία το...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ