ntomata 1

Του Γιάννη Καρκανέβατου*

Είχε φτάσει σε ηλικία που, συνυπολογίζοντας και κάποια προβλήματα υγείας, δεν ήξερα αν θα τη βρω ζωντανή σε τρεις μήνες που θα επέστρεφα. Κουτάβι την είχαμε μαζέψει από μια κούτα στο γήπεδο του Στρέφη. Μετά από πίεση της μάνας, της δώσαμε το όχι και τόσο ευφάνταστο όνομα Κανέλα. Ενηλικιωθήκαμε παρέα και δεν μπορούσα να μην την αποχαιρετήσω. Θα ήθελα να της πω ότι έφευγα το απόγευμα για δουλειά στο Παρίσι, αλλά αυτή ζει το τώρα και θα ήταν μάταιο. Της έβαλα το λουρί και βγήκαμε. Αποφάσισα να μην ακολουθήσω το συνηθισμένο δρομολόγιο, με την ελπίδα ότι αυτή η αλλαγή σε μια καθημερινή συνήθεια ίσως την έβαζε σε υποψίες.

Ανηφορίσαμε την Μπενάκη και αντί να συνεχίσουμε ευθεία, στρίψαμε αριστερά προς τον λόφο. Η Κανέλα είχε διαβολεμένα καλή διάθεση. Ακολουθούσαμε το μονοπάτι όταν, στο πρώτο ξέφωτο, τέσσερα αδέσποτα μας πλησίασαν απειλητικά. Ο τρόπος της κίνησής τους έδειχνε την κυριαρχία στον ζωτικό τους χώρο που μάλλον θεωρούσαν ότι απειλούνταν. Έσφιξα το λουρί πάνω μου και παρέμεινα ακίνητος. Τα δύο απ’ αυτά ήταν μαύρα, ημίαιμα λυκόσκυλα και τα άλλα δύο μικρότερα καφετιά. Γρύλιζαν κι έδειχναν τα δόντια τους. Μας είχαν ήδη περικυκλώσει. Σε όποιο έκανε να πλησιάσει, κλοτσούσα απειλητικά στον αέρα. Σάλια τρέχαν απ’ το στόμα του ενός. Η Κανέλα, τρέμοντας, είχε κολλήσει στο πόδι μου.

Στο παράθυρο του αεροπλάνου οι σταγόνες της βροχής έτρεχαν πίσω, σαν τρελαμένα σπερματοζωάρια που κυνηγούν να γονιμοποιήσουν μια νέα ζωή. Έπρεπε να το κάνω. Σε τρεις ώρες ήμουν αλλού.

Το απόγευμα αποχαιρέτησα και τους δικούς μου στο αεροδρόμιο. Η μάνα μου έβαλε τα κλάματα. Ο πατέρας μου είχε μια σκοτεινιά στο πίσω μέρος του αμφιβληστροειδή. Δέκα λεπτά πριν, είχε ξεσπάσει μπόρα. Στο παράθυρο του αεροπλάνου οι σταγόνες της βροχής έτρεχαν πίσω, σαν τρελαμένα σπερματοζωάρια που κυνηγούν να γονιμοποιήσουν μια νέα ζωή. Έπρεπε να το κάνω. Κάποιες φορές όλα όσα θες κι όλα όσα δεν θες σε βραχυκυκλώνουν σε ρυθμό εναλλασσόμενου ρεύματος υψηλής τάσης. Σε τρεις ώρες ήμουν αλλού.

Στο Παρίσι –αν και Νοέμβρης μήνας– είχε ήλιο. Με φιλοξένησε μια φίλη κάποιες μέρες και έτρεχα κάθε πρωί σε οντισιόν για εξεύρεση μόνιμης στέγης. Πέρασα τελικά τις εξετάσεις και θεωρήθηκα ικανός ενοικιαστής μιας σοφίτας δεκαέξι τετραγωνικών στην πλατεία της Σορβόννης. Η σοφίτα βρισκόταν στον τεσσερισήμισι όροφο μιας πολυκατοικίας, ανάμεσα στον τέταρτο και τον πέμπτο, η σκάλα διακοπτόταν από έναν μακρύ διάδρομο στα αριστερά που οδηγούσε στο διπλανό κτίριο (ο δύσπιστος αναγνώστης μπορεί να παραβλέψει αυτή τη λεπτομέρεια, εκτός κι αν έζησε στην Πόλη του Φωτός και της τρέλας των διαμερισμάτων). Τον πρώτο καιρό προσπαθούσα να ταυτίσω την εικόνα της καθημερινής ζωής με τον μύθο που περιέβαλλε την πόλη, αλλά μάλλον έκανα το αντίθετο: προσάρμοζα τον μύθο στη ζωή και δημιουργούσα μαγεία αμφιβόλου αυθεντικότητας. Σ’ ένα σπίτι-κελί, με μια καρέκλα, ένα τραπέζι, ένα κρεβάτι και τον ουρανό για σκεπή, αισθανόμουν ο ευτυχέστερος άνθρωπος του κόσμου.

«Μην κάνεις παρέα με Έλληνες», «Προσπάθησε να ενσωματωθείς στην εδώ κοινωνία» ήταν οι πιο συχνές συμβουλές από Γάλλους στη δουλειά αλλά κι από Έλληνες που συναντούσα. Ο μετανάστης έναν αιώνα πριν στηρίχτηκε στον ομοεθνή του. Τώρα ήταν φως φανάρι πως έπρεπε να τον αποφεύγει. Στην άκρη της γλώσσας μου, μόλις που συγκρατούσα τη φράση-απάντηση στους Έλληνες συμβουλάτορες: «Και τότε πώς θα σε συναντούσα να μου τα πεις όλα αυτά;». Ήμουν ανοιχτός σε ανθρώπους, σε γεύσεις, σε μυρωδιές, σε πλατείς δρόμους, σε ευγενικούς τρόπους (πραγματικούς ή επίπλαστους, δεν έχει σημασία), στο καθημερινό ψιλόβροχο. Ακόμα κι όταν στο πρώτο πάρτι που πήγα είπα με τα λιγοστά γαλλικά μου ότι είμαι «ξαναμμένος» αντί για «ζεσταμένος» προκαλώντας γέλιο στην ομήγυρη.

african-women1Την πρωτοείδα λίγες μέρες μετά, σε μια καθημερινή βόλτα. Ήταν μια γυναίκα από την Αφρική, απροσδιορίστου ηλικίας –μεταξύ τριάντα και πενήντα–, ευτραφής, ξυπόλυτη, με ρούχα ουράνιου τόξου και μαντίλι στο κεφάλι. Στεκόταν όρθια σ’ ένα στενό σοκάκι απ’ όπου σπάνια περνούσε άνθρωπος. Η πλάτη της στον τοίχο ακουμπούσε ελάχιστα σε κάποιες γρίλιες. Της έριξα μια φευγαλέα ματιά. Στο πέμπτο-έκτο πέρασμα ήταν που το συνειδητοποίησα. Βρισκόταν εκεί. Ίδιο σημείο, ίδια στάση σώματος, ίδια ρούχα. Πλάτη στις γρίλιες και βλέμμα στον απέναντι τοίχο. Το σώμα της είχε μια ελαφριά κλίση προς τα εμπρός, σαν να της χάιδευε φιλικά τους ώμους και τη μέση ο ζεστός αέρας που έφτανε στην πλάτη.

Ο καιρός είχε χαλάσει πια. Βροχές και κρύο ακολούθησαν την καλοκαιρία των πρώτων ημερών. Η άγνωστη γυναίκα είχε αρχίσει να μου γίνεται εμμονή. Ό,τι ώρα και να περνούσα, ήταν πάντα εκεί. Όρθια, σιωπηλή, επιβλητική. Δεν ανταλλάξαμε ούτε ματιά. Ποτέ δεν την είδα να ζητιανεύει, να τρώει, να πίνει νερό, να ζητάει κάτι. Τα ρούχα της, πολλά φορέματα το ένα πάνω απ’ τ’ άλλο, αν αγνοούσες τα χρώματα, μου θύμιζαν τη γιαγιά μου στο χωριό, που ήταν άγνωστο πόσες στρώσεις θα έπρεπε να αφαιρέσει ο παππούς για να φτάσει τη γυμνή της σάρκα.

Άρχισα να περνάω από εκεί κάθε μέρα. Πολλές φορές μάλιστα λοξοδρομούσα, για να διασχίσω το σοκάκι και να επιβεβαιώσω ότι έστεκε στο συνηθισμένο πόστο της. Αναρωτιόμουν γιατί είχε επιβάλει στον εαυτό της αυτή την όρθια διαμαρτυρία και προσπαθούσα να κατασκευάσω μια ιστορία στο μυαλό μου, την ιστορία της, αλλά αυτή η άρνηση ζωής ματαίωνε εν τη γενέσει τους τα όποια σενάριά μου. Ένα βράδυ, γυρίζοντας αργά, αποφάσισα να ξαναπεράσω. Δρόμος άδειος. Πλησίασα. Δεν υπήρχε ίχνος ζωής. Ακούμπησα το χέρι μου στις γρίλιες. Ο ζεστός αέρας μού προκάλεσε ανατριχίλα. Ίσως ο αέρας αυτός, σκέφτηκα, να της ξυπνούσε κάποιον άνεμο της Σαχάρας που εισχωρώντας στα μαλλιά από τον λαιμό, την τύλιγε σ’ ένα ταξίδι μιας άλλης ηλικίας και εποχής.

Τα ρούχα της, πολλά φορέματα το ένα πάνω απ’ τ’ άλλο, αν αγνοούσες τα χρώματα, μου θύμιζαν τη γιαγιά μου στο χωριό.

Είχαν ήδη περάσει τρεις μήνες και κανόνισα να κατέβω στην Αθήνα (σε τόσο σύντομο χρόνο κι όμως ήδη «κατέβαινα» στην Αθήνα και «επέστρεφα» στο Παρίσι). Η Κανέλα με περίμενε στην πόρτα γαβγίζοντας επικριτικά για την απουσία μου. Τις λίγες μέρες που έμεινα, μόνο μια φορά την σκέφτηκα. Όχι αυτήν, αλλά την εικόνα του δρόμου, από μακριά, κι αυτή μέρος της εικόνας.

Στην επιστροφή στο Παρίσι, πέρασα από το σημείο της σέρνοντας τη βαλίτσα – ήχος: ο μονότονος θόρυβος που έκαναν οι ρόδες στο πλακόστρωτο. Δεν ήταν εκεί. Ούτε την επομένη. Άρχισα να κάνω βόλτες στην ευρύτερη γειτονιά, είχε γίνει άφαντη. Ένα απόγευμα περπάτησα στο παράλληλο στενό απ’ αυτό όπου συνήθιζε να στέκεται. Στα μισά του δρόμου υπήρχε ένα σουπερμάρκετ. Μπαίνοντας και προχωρώντας στο βάθος, πρόσεξα ένα μεγάλο επαγγελματικό ψυγείο. Λεμόνια, μαρούλια, ντομάτες, πολύχρωμα φρούτα και σαλατικά, με τάξη τοποθετημένα στα ράφια του ψυγείου. Κοντοστάθηκα. Η ψύξη των ψυγείων ήταν αυτή που έβγαζε τον ζεστό αέρα στις γρίλιες. Ρίχνοντας μια ματιά δεξιά-αριστερά πήρα μια ντομάτα και την έκρυψα στην τσέπη του μπουφάν μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά γνώριζα ότι αυτή την ντομάτα έπρεπε να την κλέψω. Ψώνισα κάποια άλλα πράγματα και στον δρόμο της επιστροφής το αριστερό μου χέρι κρατούσε σφιχτά τον καρπό. Μόλις μπήκα στο σπίτι, διαπίστωσα ότι ο αντίχειράς μου είχε μπει βαθιά στην ψυχή της ντομάτας και βγάζοντάς τον έμοιαζε σαν να ’χει ματώσει το νύχι. Με λίγο νερό από τη βρύση, καθάρισε.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΚΑΝΕΒΑΤΟΣ

 

alt*O Γιάννης Καρκανέβατος γεννήθηκε το 1966 στις Σέρρες. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) και κινηματογράφο στην σχολή Σταυράκου. Εργάστηκε πολλά χρόνια στο εξωτερικό σαν μηχανικός, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο (σκηνοθεσία), με το video art (θέατρο) και με την γραφή (σενάρια - διηγήματα).

 

 

 

 

 

 

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΣΤΟ bookpress.gr.

Διαβάστε τα υπόλοιπα δημοσιευμένα διηγήματα.

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γάγγης και Τίβερης

Γάγγης και Τίβερης

Της Μαρίας Καλιόρη *

Την είδε να στέκεται στην άκρη της γέφυρας και να στρέφει μια τελευταία φορά το κεφάλι της πίσω. Έπειτα άνοιξε τα χέρια της, πέταξε για λίγο στον αέρα και χάθηκε στο ποτάμι. Έχωσε τα δάχτυλα στα μαλλιά του...

Ασύμμετροι ζυγοί

Ασύμμετροι ζυγοί

Της Κατερίνας Κοντοπούλου *

Τσιγάρο; Μου γνέφει αρνητικά. Δεν καπνίζει. Ανάβω εγώ, με κοιτάζει κάπως. Επικριτικά. Σαν τη μάνα μου, μόνο νεώτερη. Έχει καλό εξαερισμό εδώ, συνεχίζω. Για τον καπνό. Σηκώνει τους ώμους, δεν την νοι...

Πώς

Πώς

Της Αθηνάς Μπαλή *

Έπιασε τον γιακά του με τα δυο χέρια για να τον κρατήσει όρθιο∙ θέλησε να τρέξει αλλά με τα καινούργια παπούτσια σε αυτό το πεζοδρόμιο ακόμα και το να βαδίσεις ήταν κατόρθωμα.

...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Τα βραβεία του «Χάρτη» 2023: Ο βραχύς κατάλογος

Το διαδικτυακό περιοδικό Λόγου και Τέχνης Χάρτης (www.hartismag.gr), συνεχίζει για τρίτη χρονιά την απονομή ετήσιων βραβείων, με σκοπό την ανάδειξη των σημαντικότερων βιβλίων που κυκλοφόρησαν το περασμένο έτος. Σήμερα ανακοινώθηκε ο Βραχύς Κατάλογος σε όλες τις κατηγορίες. Δείτε βιβλία και συγγραφείς. 

...

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Βραβείο Nero Gold 2023: Νικητής ο Ιρλανδός συγγραφέας Πολ Μάρεϊ για το μυθιστόρημα «Τhe Bee Sting»

Το μυθιστόρημα του Πολ Μάρεϊ [Paul Murray] «The Bee Sting» είχε προκριθεί και στη μικρή λίστα του Βραβείου Μπούκερ και εκθειάστηκε από τη συγγραφέα Μπερναρντίν Εβαρίστο [Bernardine Evaristo] που είναι μέλος της επιτροπής του βραβείου Νero Gold. 

Επιμέλεια: Book Press...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

«Μέσα στο δίχτυ» της Άιρις Μέρντοχ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα της Άιρις Μέρντοχ [Iris Murdoch] «Μέσα στο δίχτυ» (μτφρ. Έφη Τσιρώνη), το οποίο κυκλοφορεί στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Όταν είδα τον Φιν να με περιμένει στη γωνία το...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

«Μικρή Στίξις»: Νέα σειρά βιβλίων και εκδήλωση για τα 7 χρόνια παρουσίας στον εκδοτικό χώρο

Με τη συμπλήρωση επτά συναπτών ετών στο εκδοτικό στερέωμα, οι εκδόσεις Στίξις κάνουν το επόμενο βήμα με μια νέα σειρά τεσσάρων βιβλίων, υπό τον τίτλο «Μικρή Στίξις», των Γιώργου Δουατζή, Χρυσοξένης Προκοπάκη, Στέφανου Τζουβάρα και Μιχάλη Σηφάκη.  

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος  ...

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

7 γυναίκες γράφουν και ακούγονται – Όψεις της νεότερης ελληνικής λογοτεχνίας

Σίσσυ Δουτσίου, Στεύη Τσούτση, Λίνα Βαρότση, Αστερόπη Λαζαρίδου, Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Αντιγόνη Ζόγκα, Λίνα Βαλετοπούλου. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας επιλέγουμε πολύ πρόσφατα βιβλία νέων Ελληνίδων συγγραφέων που θέτουν, άλλοτε με τρόπο διεκδικητικό κι άλλοτε πιο έμμεσο, το ζήτημα της γυναικείας χειρα...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ