alt

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Γιώργου Σιακαντάρη «Το πρωτείο της δημοκρατίας. Η σοσιαλδημοκρατία μετά τη σοσιαλδημοκρατία», το οποίο θα κυκλοφορήσει τη Δευτέρα 15 Απριλίου από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Παγκοσμιοποίηση και πέντε προκλήσεις για τη σοσιαλδημοκρατία

Η παγκοσμιοποίηση είναι ένα θετικό γεγονός με πολλές αρνητικές παρενέργειες. Η παγκοσμιοποίηση είναι ο κόσμος που ζούμε και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί επ' ωφελεία ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, αν ελεγχθούν σε παγκόσμιο επίπεδο οι οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Δεν πρέπει να διαφεύγει της όποιας ανάλυσης ότι με αυτήν δισεκατομμύρια ανθρώπων στον Τρίτο Κόσμο είδαν το εισόδημα και τη ζωή τους να βελτιώνονται. Ο σημερινός όμως τρόπος διαχείρισης της παγκοσμιοποίησης συνιστά μια αντίφαση μεταξύ όλων όσοι αποφασίζουν και την απουσία θεσμών λογοδοσίας τους. Αυτό μπορεί να αλλάξει με έναν συντονισμό δράσεων και ενεργειών των παγκόσμιων εταίρων, όπου θα τεθούν σε συζήτηση θέματα που άπτονται της μείωσης της ασύδοτης κίνησης των χρηματοοικονομικών ροών, του περιορισμού των ελλειμμάτων της αμερικανικής οικονομίας αλλά και του χαμηλού κόστους εργασίας σε Κίνα-Ίνδία και άλλες ασιατικές χώρες. Κυρίως όμως η παγκοσμιοποίηση πάσχει από την απουσία ενός πολιτικού εκφραστή που θα έθετε στην ημερήσια διάταξη τα ζητήματα της λογοδοσίας των παγκόσμιων οργανισμών σε παγκόσμιους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς – σε παγκόσμια «κοινοβουλευτικά» fora. Αυτό το ρόλο θα έπρεπε να είχε αναλάβει η σοσιαλδημοκρατία, και όχι να αλληθωρίζει προς «ρετρό» αριστερές εθνοκρατικές πολιτικές.

Ο κόσμος της παγκοσμιοποίησης συμπυκνώνει τεράστιες ανισότητες, τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα όχι μόνο προς την Ευρώπη, αλλά και σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βορείου Αφρικής, αλλαγές των διεθνών ισορροπιών, οικονομικές κρίσεις έξαρσης της τρομοκρατίας, ιδιαζόντως αρνητικές κλιματικές αλλαγές, αλλά ταυτοχρόνως αποτελεί δυναμικό πεδίο αλλαγών, ενίσχυσης της αλληλεξάρτησης και δημιουργίας προϋποθέσεων ευημερίας. Αυτός ο κόσμος έχει μεν ως κοινό παρονομαστή του την ανασφάλεια, αλλά συνάμα είναι αποτέλεσμα και πολιτικών αλλαγών, και όχι μόνο συνέπεια κάποιας οικονομικής ειμαρμένης. Γιατί οι οικονομικές επιλογές είναι και πολιτικές επιλογές, όπως και το αντίθετο.

Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μόνο οικονομικό φαινόμενο. Αντιθέτως, αποτελεί μια διαδικασία ολικής διαφοροποίησης και μετασχηματισμού του καπιταλιστικού συστήματος. Η δαιμονοποίηση του φαινομένου λειτουργεί ως άλλοθι «πολιτικής μοιρολατρίας».

Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μόνο οικονομικό φαινόμενο. Αντιθέτως, αποτελεί μια διαδικασία ολικής διαφοροποίησης και μετασχηματισμού του καπιταλιστικού συστήματος. Η δαιμονοποίηση του φαινομένου λειτουργεί ως άλλοθι «πολιτικής μοιρολατρίας». Η κρίση της σοσιαλδημοκρατικής πρότασης για μια σύγχρονη απάντηση στα προαναφερθέντα προβλήματα προκύπτει αφενός από την κατάρρευση του συμβιβασμού μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας και αφετέρου από το ότι τα εργαλεία της παραμένουν «κρατικά» ενώ οι λύσεις είναι παγκόσμιες. Σίγουρα όμως η κρίση της σοσιαλδημοκρατίας δεν οφείλεται σε μια σχεδιασμένη πολιτική ενσωμάτωσής της στο νεοφιλελεύθερο πρόταγμα, όπως δεν είχε προσχωρήσει η Κεντροδεξιά στη σοσιαλδημοκρατική αφήγηση όταν αποδεχόταν το σοσιαλδημοκρατικό τρίπτυχο «υψηλές δαπάνες, προοδευτική φορολογία, λελογισμένες αυξήσεις μισθών».

Για δε τις ευρωπαϊκές χώρες η επιλογή δεν είναι ανάμεσα στην ανταγωνιστικότητα και τη διατήρηση του κοινωνικού τους μοντέλου, αλλά η ταυτόχρονη εφαρμογή δημοσιονομικών μέτρων εξυγίανσης της οικονομίας και μέτρων στήριξης της ανάπτυξης. Αυτή η επιλογή μπορεί να φαίνεται αυτονόητη, οι ισορροπίες όμως που απαιτεί είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη παράμετρος. Τις παρενέργειες αυτών των ισορροπιών πληρώνει σήμερα πρωτίστως η σοσιαλδημοκρατία, αλλά και η χριστιανοδημοκρατία, προς όφελος πρωτίστως της ακροδεξιάς και δευτερευόντως της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Μετά όμως το 2008, γράφει ο Τάσος Γιαννίτσης, «η επίπτωση της κρίσης στα υψηλά εισοδήματα έβαλε σε κίνηση ισχυρούς μηχανισμούς αντιστάθμισης των απωλειών αυτών σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, μέσω της εσωτερικής κατανομής του εισοδήματος και της αύξησης των ανισοτήτων. Οι εσωτερικές ανισότητες αναδεικνύονται, σιωπηρά ή εμφανώς, σε ελκυστικό εργαλείο πολιτικής για να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Η περίπτωση των ΗΠΑ σήμερα, με τα μέτρα μείωσης των φόρων στα υψηλά εισοδήματα και στα εταιρικά κέρδη και την περικοπή κοινωνικών δαπανών, είναι ιδιαίτερα παραστατική».483 Η απάντηση δεν βρίσκεται στο δίπολο «πρόοδος ή συντήρηση», αλλά στην επεξεργασία διαφορετικών προτάσεων για την κοινωνική ευημερία των δυο μεταπολεμικών πόλων της δημοκρατίας.

Η κρίση του 2008 παρήγαγε πέντε προκλήσεις:

  • Η πρώτη πρόκληση αφορά την άνιση κατανομή των πολιτικών μέσων, των γνώσεων και των ικανοτήτων. Πολιτικά μέσα όμως είναι το χρήμα, οι πληροφορίες, η τροφή, ο χρόνος, η κοινωνική θέση, η εργασία. Η δικαιότερη κατανομή των παραπάνω, που θα στηρίζεται κυρίως στην παραγωγική εργασία και θα σέβεται την ορθή διαχείριση, καλείται να αποτελέσει την απάντηση από διαφορετικούς δρόμους των δύο μεταπολεμικών πόλων της προόδου.
  • Δεύτερη πρόκληση είναι τα περιορισμένα χρονικά όρια για πολιτική συμμετοχή που έχουν οι πολίτες. Ο χρονικός περιορισμός οδηγεί τους πολίτες είτε στο να μεταβιβάσουν στους αντιπροσώπους τους το δικαίωμα να λαμβάνουν αποφάσεις, είτε –πολύ χειρότερα– να αναζητούν απαντήσεις από εκείνους που τους πλασάρουν «αστυνομικές» και συνωμοσιολογικές ερμηνείες των δεινών τους.
  • Η τρίτη πρόκληση είναι ο έλεγχος της μέχρι σήμερα ανεξέλεγκτης κυριαρχίας της οικονομίας της αγοράς και του κόσμου των μεγάλων επιχειρήσεων. Η αγορά δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Δεν είναι όμως και θεσμός του οποίου οι κανόνες λειτουργίας καθορίζονται από το κράτος. Η αγορά αποτελεί μια πτυχή της συνολικής παραγωγικής διαδικασίας όπου οι αξίες χρήσης πραγματοποιούνται σε ανταλλακτικές αξίες. Η αγορά τα τελευταία πεντακόσια χρόνια αποτελεί πτυχή της καπιταλιστικής παραγωγικής διαδικασίας και ως τέτοια πρέπει να εξετάζεται μέσα σε ένα πλέγμα ευρύτερων και αναγκαίων κοινωνικών σχέσεων. Η σοσιαλδημοκρατία, σεβόμενη τη λειτουρ- γία των αγορών, οφείλει να λειτουργεί ρυθμιστικά και να τους ασκεί έλεγχο. Σίγουρα η πραγματικότητα στη σχέση αγοράς και δημόσιου τομέα δεν μπορεί να περιορίζεται στη θεσμοθέτηση κανόνων λειτουργίας, ούτε μόνο στη σχέση ιδιωτικοποίηση ή κρατικοποίηση. Μια νέα παγκοσμιοποιημένη σοσιαλδημοκρατική αφήγηση χρειάζεται να σέβεται το άτομο και την επιχειρηματικότητα, και ταυτοχρόνως να υπερβαίνει την αντίληψη του Hayek για το «δίχτυ προστασίας» των ασθενέστερων κοινωνικά στρωμάτων και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, να τάσσεται υπέρ της αντίληψης που θέλει η ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας –σε συνδυασμό με την υποστήριξη των μεσαίων στρωμάτων και του τομέα της παροχής κοινωνικών υπηρεσιών– να αποτελεί το κλειδί για την υπέρβαση της κρίσης. Βεβαίως τα όρια ανάμεσα στις ελεύθερες αγορές και στην κυβερνητική παρέμβαση στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης είναι δυσδιάκριτα και ρευστά. Σε αυτά τα όρια σκοντάφτει και η σύγχρονη ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. «Ωστόσο», όπως εύστοχα γράφει ο Γεράσιμος Μοσχονάς, «τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, και της Ανατολής και της Δύσης, επέδειξαν μια οξυμμένη ικανότητα κατά συμφέρον και κατά περίπτωσιν προώθησης των εθνικών προτεραιοτήτων – σε βάρος μιας σοσιαλδημοκρατικής ευρωπαϊκής μεταρρυθμιστικής πολιτικής. Οι διαιρέσεις παρέλυσαν την ευρωπαϊκή τους δράση. Εντός της Ε.Ε. το brand name "Σοσιαλδημοκρατία" ταυτίστηκε με την πολιτική δειλία, την έλλειψη συνοχής και διακριτής φυσιογνωμίας».484 Σωστές επισημάνσεις. Δεν θα συμφωνήσω όμως με την πρόταση του ιδίου όσον αφορά τα μέσα για την υπέρβαση αυτής της πολιτικής δειλίας. Κατά τον Μοσχονά, «στην ουσία, οι Σοσιαλιστές, και η Αριστερά στο σύνολό της, έχουν παγιδευτεί στο εσωτερικό του δίπολου παγκοσμιοποίηση – Ε.Ε. Το δίπολο δρα ως παράγοντας τριπλής αποδόμησης της σοσιαλδημοκρατικής ταυτότητας: αποδομεί την κυβερνητική αποτελεσματικότητα, την ικανότητα προώθησης μεγάλων αλλαγών και την προγραμματική καινοτομία».485 Δεν είναι όμως αυτό το δίπολο στο οποίο έχει παγιδευτεί η σοσιαλδημοκρατία. Είναι αυτό μεταξύ έθνους-κράτους και παγκοσμιοποίησης. Όσο κινείται μεταξύ αυτών των δύο, χωρίς τελικά να επιλέγει κανέναν από τους δύο πόλους, τόσο περισσότερο θα ηττάται. Έχει δίκιο ο Μοσχονάς και πολλοί άλλοι που επισημαίνουν ότι η σοσιαλδημοκρατία στερείται «εναλλακτικού προγράμματος». Η ουσία όμως βρίσκεται στο ότι η απουσία αυτή μπορεί να ξεπεραστεί μόνο με τη διαμόρφωση ενός εναλλακτικού σοσιαλδημοκρατικού σχεδίου στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης.
  • Η τέταρτη πρόκληση έρχεται από την ανάπτυξη διεθνών συστημάτων που δεν νομιμοποιούνται δημοκρατικά. Όπως υποστηρίζει ο Charles Tilly, δημοκρατία είναι εκείνη η διαδικασία κατά την οποία το κράτος αναγκάζεται να συμμορφώνεται με τα αιτήματα των πολιτών του, διευρύνοντας την ισοτιμία, την ασφάλεια και την αμοιβαίως δεσμευτική διαβούλευση. Όσο ανοίγει η βεντάλια αυτών των μεταβλητών, τόσο διευρύνεται η διαδικασία εκδημοκρατισμού, ενώ όσο μαζεύεται, έχουμε τάσεις προς αποδημοκρατισμό.486 Η δημοκρατία όμως εξαρτάται και από μια άλλη μεταβλητή. Αυτή είναι ο βαθμός αποτελεσματικότητας και ικανότητας της κρατικής διοίκησης. Με τον όρο «ικανότητα του κράτους», ο Tilly εννοεί το βαθμό στον οποίο το κράτος μπορεί να αναδιανέμει μη κρατικούς πόρους, ενέργειες και σχέσεις. Δεν πιστεύει όμως ούτε ο ίδιος πως ένας πολύ αποτελεσματικός κρατικός μηχανισμός αποβαίνει πάντα προς όφελος του εκδημοκρατισμού. Θεωρεί πως τόσο το αδύναμο όσο και το υπερβολικά ισχυρό κράτος μπορούν να αποδειχτούν επιζήμια για τα πολιτικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες. Στο πλαίσιο όμως της παγκοσμιοποίησης, ποιος και πώς αναλαμβάνει αυτές τις αρμοδιότητες; Η θεώρηση Tilly αδυνατεί να απαντήσει σ' αυτό το ερώτημα. Είναι ακριβώς αυτή η τέταρτη πρόκληση πάνω στην οποία μπορεί να στηθεί το εναλλακτικό πρόγραμμα της σοσιαλδημοκρατίας. Θα μπορούσε η σοσιαλδημοκρατία –υπό ορισμένες συνθήκες– να αναζητήσει τους δημοκρατικούς θεσμούς λογοδοσίας στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον; Δεν θα έγραφα αυτό το βιβλίο, αν πίστευα πως δεν μπορεί.
  • Και η πέμπτη πρόκληση είναι μια οριζόντια των προηγούμενων τεσσάρων μεταβλητή, η οποία προκύπτει από τις εγγενείς κρίσεις αξιοπιστίας που απειλούν τα σημερινά πολιτικά συστήματα. Κρίση αξιοπιστίας που συνδέεται με το μεταναστευτικό, αλλά πίσω της ελλοχεύει η ανασφάλεια για τον εργασιακό και τον συνταξιοδοτικό βίο ατόμων και οικογενειών.

altΑυτές οι πέντε προκλήσεις παράγουν ένα ρήγμα «ανάμεσα στην πολιτική της υπερεθνικής ολοκλήρωσης που υποστηρίζεται από τους κερδισμένους και την πολιτική της εθνικής οροθεσίας που υποστηρίζεται από τους χαμένους».487 Αν δεν γεφυρωθεί αυτό το χάσμα, όχι μόνο σοσιαλδημοκρατία δεν θα υπάρξει στο μέλλον, αλλά ούτε ίσως και δημοκρατία. Με τη μορφή τουλάχιστον που την ξέραμε μέχρι σήμερα.

Η απάντηση και στις πέντε προκλήσεις εντοπίζεται στην ανάπτυξη του εκδημοκρατισμού σε διεθνές και εθνικό επίπεδο με γνώμονα πάντα την προτεραιότητα του ατομικού (ανθρώπινα, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα) έναντι του κράτους και της εθνικής κοινότητας. Σήμερα η μετά την εθνοκρατική, παγκοσμιοποιημένη σοσιαλδημοκρατία καλείται να λάβει υπόψη της και να αντιπαλέψει δυο δεσπόζουσες ιδέες.

  • Η πρώτη αφορά την ιδέα που υποστηρίζει ότι μοναδική διέξοδος στο κοινωνικό ζήτημα (με άλλα λόγια, το ζήτημα της φτώχειας και των κοινωνικών ανισοτήτων) είναι η ελεύθερη αγορά, στο πλαίσιο της οποίας θεωρούνται αδιανόητες οποιεσδήποτε κανονιστικές δεσμεύσεις κοινωνικού περιεχομένου. Αυτή η σκέψη δεν ζητά πλέον μόνο λιγότερο κράτος (νεοφιλελευθερισμός). Ζητά λιγότερη πολιτική, λιγότερα κόμματα, και κυρίως λιγότερη κυβέρνηση και διακυβέρνηση, ή –πιο σωστά– διακυβέρνηση χωρίς πολιτική, αφού όλα τα κάνει καλύτερα η αγορά. Όπως όμως με ακρίβεια τονίζει ο Γιάννης Παπαδόπουλος, «η διακυβερνητική άποψη περιγράφει τη λήψη αποφάσεων για σημαντικά ζητήματα όπως η επεξεργασία των συνθηκών της Ε.Ε., αλλά δεν δίνει απαραίτητα τη σωστή εικόνα σε σχέση με τη χάραξη δημόσιας πολιτικής για καθημερινά ζητήματα».488 Αλλά και με πιο «ριζοσπαστικό» τρόπο ο Crouch υποστηρίζει ότι «ο απεχθής θεσμός της κυβέρνησης τείνει να διαχωριστεί σε τρεις τομείς: ένα σύνολο δραστηριοτήτων για τις οποίες καταβάλλεται όλο και μεγαλύτερη προσπάθεια να προσλάβουν αγοραία μορφή∙ ένα κατάλοιπο ανιαρών, επαχθών υποχρεώσεων τις οποίες ο ιδιωτικός τομέας αρνείται να αναλάβει∙ επίσης μια αμιγώς πολιτική συνιστώσα, που συνδέεται με τη δημόσια εικόνα της κυβέρνησης».489
  • Η δεύτερη όψη της μεταδημοκρατίας που έχει χρεία σοσιαλδημοκρατικής απάντησης, είναι αυτή που αμφισβητεί την πολιτική για χάρη της καθαρότητας των λαών και της «ψυχής» τους. Επιζητεί εδώ και τώρα την επιστροφή στο έθνος-κράτος φρούριο. Στρέφεται έτσι κατά κάθε φυλετικά, ιδεολογικά, θρησκευτικά και σεξουαλικά διαφορετικού. Εδώ εντοπίζεται ένας συνασπισμός δυνάμεων του ανορθολογισμού, του οποίου σημαία είναι η αντιπολιτική. Ο αντισυστημισμός. Πίσω από αυτόν συντάσσονται μια σειρά ετερόκλητων –εκ πρώτης όψεως– δυνάμεων που εκτείνονται από την πλευρά της ακροδεξιάς ρητορικής και του μίσους έως την πλευρά της αντισυστημικής αριστερής ριζοσπα- στικής κριτικής στις βασικές αρχές και αξίες της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, δεν είναι τυχαίο που πάνω από την Ευρώπη (ακροδεξιά) και τις ΗΠΑ (Τραμπ) κινείται το φάντασμα αμφισβήτησης της πολιτικής και της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

 


483. Τάσος Γιαννίτσης, «Οκτώ συμπεράσματα για την κρίση του 2008», Το Βήμα, 16-09-2018.
484. Γεράσιμος Μοσχονάς, «Το σκοτεινό τούνελ της σοσιαλδημοκρατίας», Το Βήμα, 05-03-2016.
485. Στο ίδιο.
486. Charles Tilly, Δημοκρατία, μτφ: Κώστας Θεολόγου – Παντελής Λέκκας, Αθήνα: Gutenberg, 2011.
487. Γιάννης Παπαδόπουλος, ό.π., σ. 136.
488. Στο ίδιο, σ. 130.
489. Collin Crouch, Μεταδημοκρατία, ό.π., σ. 105. 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Η τέχνη της μέθης» του Λοράν ντε Σουτέρ (προδημοσίευση)

«Η τέχνη της μέθης» του Λοράν ντε Σουτέρ (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από βιβλίο του βραβευμένου Βέλγου δοκιμιογράφου και καθηγητή Νομικής Λοράν ντε Σουτέρ [Laurent de Sutter] «Η τέχνη της μέθης» (μτφρ. Ζωή Καραμπέκιου), το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 6 Μαρτίου από τις εκδόσεις Το Μέλλον.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...
«Ἤριννα Ἠλακάτη» της Τασούλας Καραγεωργίου (προδημοσίευση)

«Ἤριννα Ἠλακάτη» της Τασούλας Καραγεωργίου (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Τασούλας Καραγεωργίου «Ἤριννα Ἠλακάτη», η οποία κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Στὴν πραγματική της ζωὴ ἡ Ἤριννα εἶναι μιὰ μικρὴ «τραγουδίστρα», τρυφερὴ ἀοιδὸς ...

«Ο Σεφέρης στην Αμερική»
 της Ασπασίας Γκιόκα (προδημοσίευση)

«Ο Σεφέρης στην Αμερική»
 της Ασπασίας Γκιόκα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από τη μελέτη της Ασπασίας Γκιόκα «Ο Σεφέρης στην Αμερική», η οποία θα κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Το βιβλίο, όπως φανερώνει και ο τίτλος του, εστιάζει σε πρόσωπα και γ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

Λάβαμε από τον Διονύση Χαριτόπουλο την παρακάτω επιστολή, σχετικά με την επιλογή κριτικών κειμένων του Κωστή Παπαγιώργη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τον τίτλο «Κωστής Παπαγιώργης: Τα βιβλία των άλλων 1, Έλληνες συγγραφείς», το 2020. 

Επιμέλεια: Book Press

...
«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Επιλέξαμε 21 βιβλία ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Οι πρώτοι μήνες του 2024 έχουν φέρει πολλά και καλά βιβλία πεζογραφίας. Κι αν ο μέσος αναγνώστης βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση σε σύγχυση, στη χειρότερη σε άγχ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ