Προδημοσίευση από το βιβλίο της Lydie Salvayre «Περί λαγνείας - Μικρή πραγματεία περί της εκπαίδευσης στη λαγνεία» (μτφρ. Αλέξης Εμμανουήλ, εκδόσεις Utopia).
Επιμέλεια: Λεωνίδας Καλούσης
1. Το κλεφτό αγκάλιασμα
Το κλεφτό αγκάλιασμα, ταιριάζει ιδιαίτερα στους αρχάριους, στους έφηβους και στους ντροπαλούς. Το κάνουμε σαν να μην τρέχει τίποτα προσποιούμενοι τους αδιάφορους, σαν να συμβαίνει από απροσεξία, και συνίσταται στο να αγγίζεις ελαφρά, τάχα μου εντελώς κατά τύχη, το ποθούμενο στήθος, ή στην απροσδόκητη συνάντηση, ένας θεός ξέρει πώς, με τα χείλη που λαχταράς, ή στο να βρεθείς κολλημένος πάνω στο αντικείμενο του πειρασμού σου επειδή παραπάτησες, ή επειδή έκανες μια αδέξια χειρονομία, ή επειδή σε έφερε σε αυτή τη θέση ένα τράνταγμα, τι να πω τώρα, ένα τρίκλισμα, τα ’χω κι εγώ λίγο χαμένα.
Η συγκεκριμένη μέθοδος παρουσιάζει το πλεονέκτημα πως μπορεί να ασκείται, χωρίς καν να γίνεται αντιληπτή, σε οποιοδήποτε μέρος, σε κάθε περίσταση και χωρίς τη βοήθεια κανενός αξεσουάρ (το κόλπο με το μαντίλι που άφηνε η νεαρή κοπέλα να πέσει προκειμένου να έχει την ευκαιρία ενός αθώου ακραγγίγματος, σήμερα θεωρείται παντελώς παρωχημένο).
Και βέβαια, η εν λόγω μέθοδος συνιστά, στα μάτια μας, τη μόνη περίπτωση όπου η δολιότητα αξίζει να ενθαρρύνεται.
2. Το αγκάλιασμα εξ επαφής
Αυτή η μέθοδος συγκεντρώνει τις καλύτερες προϋποθέσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς σε ώρα αιχμής: μετρό, λεωφορείο, προαστιακός κλπ.
Συνίσταται στο να ασκείς πίεση στο κορμί του/της άλλου/άλλης με τα μέρη του κορμιού που ανατομικά προεξέχουν περισσότερο.
Συμβουλές:
Κυρίες μου, αποφύγετε να προχωρήσετε πιο πολύ από ένα απλό ακούμπισμα, αγνοήστε τις ευκαιρίες που προσφέρει ο συνωστισμός για πιο τολμηρά χαϊδολογήματα. Για παράδειγμα, να χουφτώνατε τον καβάλο του γείτονά σας θα αποτελούσε ασυγχώρητο λάθος.
Προσέχετε το πρόσωπό σας να μην προδίδει καμιά απόλαυση, καμιά λάγνα σκέψη. Θα ήταν σαν να εκφράζατε υπερβολικά ανοιχτά μια πρόταση που θα ήταν χίλιες φορές προτιμότερο να υπονοούσατε.
Θα μπορούσατε, την ώρα που τρίβεστε, ακόμη και να ψελλίζατε κάποια συγγνώμη. Μια πράξη συγκάλυψης που σίγουρα θα έκανε εντονότερη την ηδονή της στιγμής.
Στην περίπτωση που ο νεαρός στον οποίο ασκείτε τις φευγαλέες πιέσεις σας κατηγορήσει για ανάρμοστες χειρονομίες, υψώστε τη φωνή σας, πάρτε την πιο θιγμένη έκφρασή σας και διαμαρτυρηθείτε δείχνοντας τη μέγιστη αγανάκτηση. Πείτε σε αυτόν τον ηλίθιο πως δεν είχατε καμιά πονηρή πρόθεση απέναντί του, σε πείσμα της ασύγκριτης γοητείας του, πως παρεξήγησε το φέρσιμό σας που ήταν εντελώς αθώο, και πως αυτή η αρσενική εμμονή, ότι τάχα όλες τους την πέφτουν, καταντάει γραφική, για να μην πούμε ολωσδιόλου θλιβερή. Μπορείτε ακόμη και να κάνετε σκηνή και να το παίξετε εξοργισμένη σεμνή κυρία: τι ντροπή να σας αποκαλούν πουτάνα, εσάς που είστε αγνή σαν το απάτητο χιόνι! Πώς δεν διαμαρτυρήθηκε κιόλας ότι τον βιάζουν, είναι της μόδας! Δεν είναι όλες οι γυναίκες τσούλες που τον φθονούν για τον πούτσο του. Κι άλλες κραυγές και εκρήξεις, απαραίτητες σε παρόμοιες περιπτώσεις.
3. Το επίμονο αγκάλιασμα
Το αγκάλιασμα ορίζεται ως επίμονο όταν δύο συναινούντα άτομα, επιδιώκοντας να ικανοποιήσουν τη λαγνεία που τους φαγουρίζει, πιέζονται ο ένας κόντρα στον άλλο σαν δυο λυσσασμένα ζώα βρίσκοντας στήριγμα σε έναν στύλο, έναν τοίχο ή οτιδήποτε τελοσπάντων σταθερό. Εδώ διακρίνουμε τρεις τύπους:
Α. Στον πρώτο, η γυναίκα τυλίγεται γύρω από τον άντρα σαν κληματίδα ψιθυρίζοντάς του στο αυτί πουλάκι μου, γλυκούλη μου, λαγουδάκι μου ή, στο πιο νηφάλιο, καλέ μου. Αλλά όσο κι αν το κορμί της τυλίγεται γύρω από το κορμί του αρσενικού, δεν πρέπει ποτέ να δίνει την εντύπωση ότι το εγκλωβίζει. Αγκαλιάζω δεν σημαίνει φυλακίζω. Ούτε ιδιοποιούμαι. Ούτε χειραγωγώ. Θα σας το πουν, άλλωστε, όλοι οι ποιητές.
Β. Ο δεύτερος τύπος έχει ως εξής: η γυναίκα φέρνει το δεξί της πόδι στο αριστερό πόδι του παρτενέρ της, το αριστερό της πόδι στον δεξή του μηρό, και, γουργουρίζοντας, κουλουριάζει τα χέρια της γύρω απ’ το λαιμό του, σαν ερπετό που τον σφίγγει απαλά. Προκειμένου να αποφύγει κάθε κίνδυνο ολίσθησης, η γυναίκα μπορεί να φοράει στο αριστερό της πόδι ένα υπόδημα με διακριτικά άγκιστρα.
Γ. Ο τρίτος τύπος προκύπτει όταν ο τροχός της ηδονής έχει πάρει την κατηφόρα με μη αναστρέψιμο τρόπο και δεν υπάρχουν πια κανόνες ούτε μέθοδοι. Είναι το βασίλειο του ό,τι να ’ναι – και η επιβεβαίωση της ρήσης του Σοπενχάουερ ότι οι άντρες δεν είναι τίποτα άλλο παρά άγρια ζώα που περνάνε τη ζωή τους γαμώντας και μαχόμενοι αλλήλους.