alt

Για την παράσταση «Tom in Greece» του Μισέλ Μαρκ Μπουσάρ, σε σκηνοθεσία Σαράντου Γεώργιου Ζερβουλάκου, η οποία παρουσιάζεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση μέχρι και τις 5 Ιανουαρίου 2020.

Του Νίκου Ξένιου

Ο Τομ στην Ελλάδα του Σαράντου Γεώργιου Ζερβουλάκου είναι μια παράσταση με χιούμορ, ευρηματικότητα και καλή σκηνική αντίληψη. Πρόκειται για διασκευή στα ελληνικά πράγματα του επιτυχημένου έργου Tom à la ferme (2011) του καναδού συγγραφέα Μισέλ Μαρκ Μπουσάρ. Το πένθος και η διαφορετικότητα, η ομοφοβία και ο σεξισμός, η επαρχία και τα ταμπού της, ο φόβος της κοινωνικής κριτικής και η υποκρισία, το ψέμα και η βία που είναι επακόλουθο αυτών είναι τα θέματα του έργου. Το έργο παίχτηκε στο Μόντρεαλ για πρώτη φορά, τον Ιανουάριο του 2011, σε σκηνοθεσία Claude Poissant, ενώ το 2013 το διασκεύασε για τον κινηματογράφο και το ερμήνευσε ο Xavier Dolan. Η περιφρόνηση προς τους ομοφυλόφιλους, ενισχυμένη από μια παρεφθαρμένη εκδοχή του ανδρισμού και από τη μικροπρέπεια μιας περιορισμένης, στένωπος κοινωνίας, συνθέτει την απόλυτη τραγωδία.

Πρωτότυπη σκηνοθετική προσέγγιση

Ένα εικοσιδυάχρονο παιδί της πόλης, ο ομοφυλόφιλος Τομ, φτάνει σε ένα ελληνικό χωριό, χαμένο στο πουθενά, ώστε να εμφανιστεί ως απλός φίλος στην κηδεία του πρόσφατα σκοτωμένου εραστή του, γιου μιας αγροτικής οικογένειας. Εκεί αναγκάζεται να συστηθεί ως φίλος στην αδαή μητέρα του πεθαμένου και να παίξει τον ρόλο που του επιβάλλει ο εναπομείνας αδελφός. 

Ένα εικοσιδυάχρονο παιδί της πόλης, ο ομοφυλόφιλος Τομ, φτάνει σε ένα ελληνικό χωριό, χαμένο στο πουθενά, ώστε να εμφανιστεί ως απλός φίλος στην κηδεία του πρόσφατα σκοτωμένου εραστή του, γιου μιας αγροτικής οικογένειας. Εκεί αναγκάζεται να συστηθεί ως φίλος στην αδαή μητέρα του πεθαμένου και να παίξει τον ρόλο που του επιβάλλει ο εναπομείνας αδελφός. Δεν μπορεί να δηλώσει ποιος είναι, ούτε πώς νιώθει. Οι αλλόκοτες περιστάσεις τον κάνουν να μείνει εκεί, μόνιμα παγιδευμένος σε μια δική του αντίληψη της γνησιότητας. Αυτό που τον συνδέει με το πρόσωπο που έχασε, τα στοιχεία που συνθέτουν τη δική του ζωή και που του αποκαλύπτονται έπειτα από τον θάνατο του αγαπημένου (είτε αυτός είναι αδελφός, είτε εραστής, είτε φίλος), είναι πάντα το κομμάτι της επιθυμίας που δεν πραγματοποιήθηκε. Σε αυτό το σημείο μια σειρά ψεμάτων και αποκρύψεων έρχεται να συμπληρώσει το κενό στο κάδρο. Και το κάδρο μετατρέπεται σε μιαν αρένα βίας, όπου ο ένας καταστρέφει τον άλλον. 

Η σκηνοθετική προσέγγιση του κύριου Ζερβουλάκου είναι ευρηματική και ταιριάζει στον κυρίως πολιτικό προβληματισμό που τελευταίως ανακινείται γύρω από την ομοφοβία και τον ρατσισμό έναντι της διαφορετικότητας. Θαυμάσιοι οι φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου και έξοχη η σκηνογραφική λύση της Τϊνας Τζόκα με το αγροτικό που περιστρέφουν οι ηθοποιοί σε αυτήν την απρόσωπη γυμνή επαρχία. Η ζέστη του αυγουστιάτικου μεσημεριού, η σιδερώστρα στην αυλή, το κρύο, απωθητικό τζατζίκι που περίσσεψε στη λεκάνη, το φτυάρι, τα σχοινιά και τα θαμνόκλαδα στο πίσω μέρος του αγροτικού, το θυμιατήρι της μητέρας, η σφουγγαρίστρα και το κόκκινο μεταξωτό μπουστάκι, οι γλάστρες με τον βασιλικό και η τσίγκινη σκάφη, όλα οργανώνουν μιαν αλληγορία σεξουαλική. Ο σκληρός ψυχικός και σωματικός βασανισμός που ασκεί ο αδελφός στον νεαρό ομοφυλόφιλο διανθίζεται χιουμοριστικά με κάποιο βαθμό σεξουαλικής επιρρέπειας στη βία και τον σαδομαζοχισμό, που σκηνοθετικά αποδίδεται με ομιχλώδη και υπαινικτικό τρόπο. Παρά το εύκολα ερμηνεύσιμο γεγονός ότι ο Τομ αποδέχεται τη θυματοποίηση και διεγείρεται από αυτήν, το έργο παρεκκλίνει της αρχικής του στόχευσης κι έτσι ο Τομ μένει ένας χαρακτήρας ανολοκλήρωτος.

Ο κύριος χαρακτήρας του έργου

Το πιο ενδιαφέρον σημείο του κειμένου είναι αυτό όπου ο Τομ μεταφέρει την υποτιθέμενη τηλεφωνική του συνδιάλεξη με τη δήθεν ερωμένη του μακαρίτη αποκαλύπτοντας τα δικά του συναισθήματα: το κείμενο εδώ υποδεικνύει ένα «μπες-βγες» στον διάλογο, μια συνεχή εναλλαγή του εξωσκηνικού λόγου και του διαλογικού μέρους πολύ ενδιαφέρουσα δραματουργικά: και σε αυτό το σημαντικό σημείο –που είναι, στην ουσία, ο επικήδειος λόγος που ποτέ ο Τομ δεν εκφώνησε δημόσια για τον αγαπημένο του– ο πρωταγωνιστής της παράστασης τα καταφέρνει πραγματικά. Πρέπει να αναγνωρίσουμε στον κύριο Πριμηκύρη την ευαισθησία που έδειξε απέναντι στον εύθραυστο αυτόν ρόλο και τη σκληρή δουλειά που κατέβαλε ώστε να διατηρήσει την απαραίτητη εξωστρέφεια που αυτός απαιτεί. 

Όμως, η ανδρόγυνη θεατρικότητα, η φυσική προδιάθεση για υπερβολή και δράμα, το βάθος συναισθήματος της θεατρικής περσόνας του Τομ δεν αποδίδονται σε όλο το εύρος που θα περίμενε κανείς από τον Αντώνη Πριμηκύρη. Ναι μεν καταφέρνει να «ασχημήνει» επί σκηνής, «χαλιέται» και εκτίθεται αρκετά, βεβαίως βιώνει με χιούμορ τον ρόλο του και αξιοπρεπώς τον φέρνει εις πέρας, δεν έχει όμως αυτό το κάτι διαφορετικό που θα περίμενε κανείς από τον «αμλετικό» Τομ, που υπερβαίνει τη λογική και τα όριά του και αυτοσαρκάζεται, αυτοκαταστρέφεται και αναλώνεται σ’ ένα ιδιάζον σκηνικό φως ηρωοποίησης. Ένα τόσο απαιτητικό κείμενο θέλει ηθοποιό μεγάλου διαμετρήματος για να αποδοθεί συγκινητικά. 

alt

Οι άλλοι ρόλοι

Η αποκάλυψη της αλήθειας αντιμετωπίζεται από αυτή τη μάνα με ένα γήινο πραγματισμό που σοκάρει. Το έργο διατηρεί, στο πλάσιμο αυτού του ρόλου, μιαν έντονα ανθρώπινη διάσταση, που η κυρία Λουϊζίδου είναι σε θέση να αποδώσει έξοχα.

Μάλλον αποτελεί τρωτό σημείο του κειμένου το γεγονός ότι ο σαδισμός υπερβάλλεται σε σημείο να υποσκελίζει την κεντρική θεματική του: υποτίθεται ότι αυτός ο νέος πενθεί την απώλεια του αγαπημένου του και ο θεατής μπορεί εύκολα να δεχτεί πως θα τον υποκαταστήσει με τον βαρύμαγκα macho αδελφό, είτε γιατί ο ζωντανός αδελφός μοιάζει εξωτερικά στον πεθαμένο, είτε γιατί οι περιστάσεις οδηγούν τον Τομ στην ψηλάφηση μιας πειστικής, θελκτικής γνησιότητας, σαρκικότητας, στα απεχθή χαρακτηρολογικά γνωρίσματα ενός αρσενοκοίτη, που δεν είναι τίποτε παραπάνω από buller. Βέβαια, σε επίπεδο παράστασης οι εκρήξεις βίας είναι πειστικές, και σ’ αυτό συμβάλλει η αισθησιακή ερμηνεία του δευτερότοκου Φράγκου από τον Λευτέρη Πολυχρόνη. Μπρούτος, φύση πρωτόγονη και ανεπεξέργαστη, κρυπτοομοφυλόφιλος και προφανώς ομοφοβικός και σεξιστής, ο αδελφός βιώνει την απώλεια του αδελφού ως ευθύνη απέναντι στη μητέρα και πασχίζει να διασώσει την τιμή του, να μην είναι ο δαχτυλοδεικτούμενος του χωριού. Η σκηνή με το ξεγέννημα της αγελάδας είναι ίσως η καλύτερη στιγμή του στο έργο. 

Αντίστοιχα, η μητέρα Aγάθη –που την ερμηνεύει υπέροχα η Ρένια Λουϊζίδου–, είναι μια άρτια θεατρική μορφή, χαρακτηριστική κάθε επαρχίας και δη της ελληνικής, θεούσα, με έντονο αίσθημα καθωσπρεπισμού και με έντονη διαίσθηση, κλασική μεσογειακή μάνα που επιβάλλει την παρουσία της, απαιτεί τον ερωτισμό από τα αρσενικά παιδιά της, δεν αντιλαμβάνεται την ενηλικίωσή τους, δεν δέχεται την απομάκρυνσή τους. Η πλάνη στην οποία την κρατά ο γιος της είναι, σε ένα βαθμό, εθελούσια. Η αποκάλυψη της αλήθειας αντιμετωπίζεται από αυτή τη μάνα με ένα γήινο πραγματισμό που σοκάρει. Και η ετεροκανονικότητα που εκπροσωπείται από αυτόν τον ρόλο είναι μια συνθήκη που ο θεατής διαπιστώνει με πικρία, αλλά παράλληλα με μια δόση συμπάθειας. Το έργο διατηρεί, στο πλάσιμο αυτού του ρόλου, μιαν έντονα ανθρώπινη διάσταση, που η κυρία Λουϊζίδου είναι σε θέση να αποδώσει έξοχα. 

Ως κομπέρ είναι ιδιαίτερα επιτυχημένη και εισάγει στις σκηνές με ξεκαρδιστικά προσποιητή αισθαντικότητα. Ως φωνή που συμπληρώνει τα δρώμενα, επίσης. Ως ρόλος όμως παραμένει πολύ μέτριος, δεν υποστηρίζεται επαρκώς και κάθε άλλο παρά προάγει την αληθοφάνεια της παράστασης.

Όσο για την Eva Maria Sommersberg, που υποδύεται τη Σάρα, για κάποιον λόγο δεν πείθει. Παρά το έντονο χιούμορ και τη σκηνική άνεση που τη διακρίνει, παρά την κεντρική θέση που κατέχει στην παράσταση υπό τις συγκεκριμένες σκηνοθετικές οδηγίες, παραμένει ακατανόητο το γιατί μιλάει ταυτόχρονα Γερμανικά και Γαλλικά, ενώ πασχίζει να αποκρύψει το γεγονός ότι μιλά και Ελληνικά. Ως κομπέρ είναι ιδιαίτερα επιτυχημένη και εισάγει στις σκηνές με ξεκαρδιστικά προσποιητή αισθαντικότητα. Ως φωνή που συμπληρώνει τα δρώμενα, επίσης. Ως ρόλος όμως παραμένει πολύ μέτριος, δεν υποστηρίζεται επαρκώς και κάθε άλλο παρά προάγει την αληθοφάνεια της παράστασης. Η κυρία Σόμερσμπεργκ επίσης τραγουδά επί σκηνής: και ναι μεν το γαλλικό chançon περιττεύει, όμως η μουσική επένδυση των Amateurboyz (Θοδωρή Δημητρόπουλου και Σπύρου Πλιάτσικα) με ελληνικές ελαφρολαϊκές επιτυχίες της δεκαετίας του εβδομήντα είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

Για τον σκηνοθέτη 

Ο Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, από πατέρα Έλληνα και μητέρα Γερμανίδα και ζει μεταξύ Βιέννης και Αθήνας. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Deutsches Theater Berlin, στο Sophiensaele Berlin, στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Βερολίνου (UdK), στο bat-Studiotheater της Ακαδημίας Δραματικής Τέχνης Ernst Busch του Βερολίνου, στην πειραματική θεατρική σκηνή Kampnagel του Αμβούργου και στο Max Reinhardt Seminar στη Βιέννη. Δούλεψε ως σκηνοθέτης για λογαριασμό του Schauspielhaus του Ντίσελντορφ, του Schauspielhaus του Γκρατς, του Theater Oberhausen, του Staatstheater του Μάιντς, του Schauspiel της Λειψίας, του Residenztheater του Μονάχου, του Volkstheater και του Burgtheater της Βιέννης, ενώ στη χώρα μας συνεργάστηκε με το ΚΘΒΕ και με το Εθνικό. Το προηγούμενο έργο του ήταν οι «Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας» της Αλεξάνδρας Κ*, στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, το 2018.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.
Τελευταίο βιβλίο του, το μυθιστόρημα «Τα σπλάχνα» (εκδ. Κριτική).

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

Για τους «Τσέντσι», του Π. Μπ. Σέλλεϋ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου που ανέβηκε στην αίθουσα «Ω» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Kεντρική εικόνα: © Μαρίζα Καψαμπέλη.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Την τραγωδία «ήρεμ...

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδέα της Μαρίζας Θεοφυλακτοπού...

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

Για τις παραστάσεις «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στο θέατρο «Χώρος» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», στο Θέατρο Μπέλλος, και τα δύο του Γαλλορουμάνου θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και δημοσιογράφου Ματέι Βίσνιεκ. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Το σώμα της γυναί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

Λάβαμε από τον Διονύση Χαριτόπουλο την παρακάτω επιστολή, σχετικά με την επιλογή κριτικών κειμένων του Κωστή Παπαγιώργη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τον τίτλο «Κωστής Παπαγιώργης: Τα βιβλία των άλλων 1, Έλληνες συγγραφείς», το 2020. 

Επιμέλεια: Book Press

...
«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Επιλέξαμε 21 βιβλία ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Οι πρώτοι μήνες του 2024 έχουν φέρει πολλά και καλά βιβλία πεζογραφίας. Κι αν ο μέσος αναγνώστης βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση σε σύγχυση, στη χειρότερη σε άγχ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ