alt

Για την παράσταση «Η αποθέωση της τρέλας» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Χατζή, με τον Γιώργο Παπαπαύλου, η οποία παρουσιάζεται στο Θέατρο Άλμα, μέχρι και τις 21 Απριλίου.

Του Νίκου Ξένιου

Είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως που Η αποθέωση της τρέλας του Αύγουστου Στρίντμπεργκ («Le plaidoyer d’ un fou») ανεβαίνει στο θέατρο και νομίζω πως ο Στρίντμπεργκ θα ήταν περήφανος για το ανέβασμα στο θέατρο «Άλμα». Πρόκειται για μια αυτοβιογραφική νουβέλα που γράφτηκε στη Δανία το 1887–88 στα γαλλικά, εξαιτίας του προκλητικού της περιεχομένου και του –οριακά παρανοϊκού– μισογυνισμού της1. Η μετάφραση είναι του Αντώνη Γαλέου και η επιλογή των κειμένων και η εμπνευσμένη σκηνοθεσία είναι του Κωνσταντίνου Χατζή, σε συνεργασία με τον πρωταγωνιστή Γιώργο Παπαπαύλου, που τον συναντούμε στο καλύτερο σημείο της καριέρας του ως ηθοποιού. Στο υψηλής στάθμης αποτέλεσμα συνέβαλαν η κινησιολογία της Χριστίνα Βασιλοπούλου και η λειτουργική σκηνική εγκατάσταση της Λίας Ασβεστά. 

Η αποθέωση της τρέλας μιλά για τη μοιχεία, το διαζύγιο και τον λεσβιακό πόθο, ενώ παρακολουθεί σταδιακά τη μετάβαση του υποκειμένου προς τη μανία καταδίωξης και την τρέλα. Καταργεί τα όρια της εθνικότητας, της θρησκευτικής πίστης, των ταυτοτήτων του φύλου, καθώς και του ιδιωτικού προς το δημόσιο, ενώ εισάγει στον μοντερνισμό. Οι οικογενειακές αντιθέσεις και ο ασταθής χαρακτήρας του πατέρα του, η απώλεια της μητέρας του και οι κακές σχέσεις του συγγραφέα με τη μητριά του, όλα καταγράφονται με ευθέως αυτοβιογραφικό τρόπο. 

«Αυτή η ιστορία δεν θα τυπωθεί ποτέ, αλλά θα διαβαστεί στο χειρόγραφο από τους μεταγενέστερους», έγραφε ο Στρίντμπεργκ στον εκδότη του το 1888, δύο χρόνια έπειτα από το διαζύγιό του από τη βαρώνη Σίρι φον Έσσεν. «Είναι ένα βιβλίο άγριο, το παραδέχομαι και δεν ενίσταμαι και μετανοώ γι’ αυτό».

Ένα έργο για την απώλεια της ισορροπίας γραμμένο στα γαλλικά

«Αυτή η ιστορία δεν θα τυπωθεί ποτέ, αλλά θα διαβαστεί στο χειρόγραφο από τους μεταγενέστερους», έγραφε ο Στρίντμπεργκ στον εκδότη του το 1888, δύο χρόνια έπειτα από το διαζύγιό του από τη βαρώνη Σίρι φον Έσσεν, με την οποία υπήρξε νυμφευμένος από τα είκοσι οκτώ του. «Είναι ένα βιβλίο άγριο, το παραδέχομαι και δεν ενίσταμαι και μετανοώ γι’ αυτό». Η βαρώνη και πρώην σύντροφός του μεταμορφώνεται, με ψυχαναλυτικά ενδιαφέροντα τρόπο, σε ίνδαλμα, σε πρότυπο, σε μητέρα, σε αδελφή, σε ερωμένη, σε πόρνη, σε «εχθρό μέσα στο σπίτι», ακόμη και σε «σκυλίτσα», αποκαλύπτοντας τις εμμονές του συγγραφέα και τον ζοφερό, ντοστογιεφσκικό ψυχικό του κόσμο. «Στη Μαρία αναζήτησα τον άγγελο που θα μου δάνειζε τα φτερά του και συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Έπεσα στην αγκαλιά ενός γήινου πνεύματος που με έπνιξε με τα πούπουλα που έκρυβε μες στα φτερά του».

Η αρχή των διεκδικήσεων του φεμινισμού σηματοδοτεί και την αρχή τής παράδοσης του Στρίντμπεργκ στις εμμονές του: η ατελής φύση του ερωτικού πόθου, η καταστροφική σχέση του «συντροφικού» ζευγαριού, η μεταμόρφωση της ποθητής γυναίκας σε «λέαινα» που τείνει να τον καταβροχθίσει. Αυτή η μανική μετάπτωση από το κάθε συναίσθημα στο ενάντιό του είναι το κύριο γνώρισμα αυτού του κειμένου, που στην παράσταση παρουσιάζεται αρκετά περικεκομμένο. Η εκλεπτυσμένη πνευματικότητα του αφηγητή Άξελ, που ο συγγραφέας τον επιλέγει ως alter ego του, βρίσκεται σε συνεχή σύγκρουση με το «υποδεέστερο» πνεύμα τής συζύγου του, και αυτή η σύγκρουση προκαλεί μια σειρά από θεατρικούς σπασμούς που δίνουν την ευκαιρία σε σκηνοθέτη και ηθοποιό να «κεντήσουν». Ο αφηγηματικός χωρισμός της «Μαρίας» από τον σύζυγό της Γκούσταφ και ο γάμος της με τον Άξελ εμφανίζονται απλώς ως στάδια, ως «καμβάς» γι’ αυτό το «κέντημα». 

«Μένω κλεισμένος στο δωμάτιό μου και η απογοήτευση με πνίγει. Δάγκωσα το απαγορευμένο μήλο. Εκείνη, η "Υπέροχη", μεταμελείται. Υποφέρει από τύψεις. Εκείνη, η Πλανεύτρα! Μια ιδέα με κατακλύζει και με ρίχνει στην κόλαση: μήπως, μήπως τυχόν η γυναίκα μου με βρήκε υπερβολικά παρθένο;»2

alt
Φωτογραφία © Karol Jarel.

Φροϋδικό inferno, bien sûr!

Από τα ραγδαία, εναλλασσόμενα κύματα αυτής της βασανιστικής εξομολόγησης δεν λείπει η παραίσθηση κάποιων «εξωγενών δυνάμεων» καταστροφικών, που στόχο έχουν να τον διαλύσουν. «Με αγαπάτε; Με αγαπάτε πραγματικά;» αναρωτιέται, ενώ ο «αιθέριος» ψυχισμός του αποσυντίθεται, παράγοντας τρεις διαφορετικές περσόνες, στην ενσάρκωση των οποίων περνά με μαεστρία και ερμηνευτική άνεση ο Γιώργος Παπαπαύλου. 

Η προσωπικότητα του Στρίντμπεργκ ολισθαίνει εκτός των συμβατικοτήτων, ωστόσο η υπερευαισθησία και η ανωριμότητά του σωματοποιούνται σε μια σειρά από αρχικές νευρώσεις που εξελίσσονται ραγδαία σε ψυχώσεις και απώλεια της πνευματικής ισορροπίας, σε συνδυασμό με τον συνεχή φόβο του αποκλεισμού του σε ψυχιατρική κλινική μετά από μιαν υποτιθέμενη «συνωμοσία» της συζύγου του. Το «πνεύμα του Κακού» και η θύελλα των παρορμήσεων τον εμπλέκουν σε μια δίνη συνειρμών, που κατατίθενται με μοναδική αφηγηματική ενάργεια σε ένα σκανδαλώδες παραλήρημα «παθολογίας» που θέτει τον χαρακτήρα στο εδώλιo μιας συνεχούς «δίκης» που διεξάγει εναντίον του εαυτού του. Από τα ραγδαία, εναλλασσόμενα κύματα αυτής της βασανιστικής εξομολόγησης δεν λείπει η παραίσθηση κάποιων «εξωγενών δυνάμεων» καταστροφικών, που στόχο έχουν να τον διαλύσουν. «Με αγαπάτε; Με αγαπάτε πραγματικά;» αναρωτιέται, ενώ ο «αιθέριος» ψυχισμός του αποσυντίθεται, παράγοντας τρεις διαφορετικές περσόνες, στην ενσάρκωση των οποίων περνά με μαεστρία και ερμηνευτική άνεση ο Γιώργος Παπαπαύλου. 

Στο έργο αυτό η Μητρότητα (αν υποθέσει κανείς ότι η μετάφραση αποδίδει επακριβώς τις δευτερότερες αποχρώσεις του κειμένου), αναδεικνύεται σε κυρίαρχο σκοπό της επίγειας παρουσίας των γυναικών, ενώ αποδεικνύεται περίτρανα το ανέφικτο της επικοινωνίας ανάμεσα στα δύο φύλα. Η ψυχανάλυση μπορεί κάλλιστα να αποδίδει κρυφές ομοφυλόφιλες τάσεις και άλυτα οιδιπόδεια στη ρίζα αυτού του εξώφθαλμου μισογυνισμού, με όλες τις αντιπροσωπευτικές παραμέτρους ενός ιδεώδους case study. Όμως, τα νευρικά ξεσπάσματα του συγκεκριμένου θεατρικού χαρακτήρα που αναδεικνύει ο κύριος Χατζής με τη σκηνοθετική του προσέγγιση κατατείνουν περισσότερο στη φιλοσοφική διάθεση «αποσύνθεσης» του κοσμοειδώλου με το οποίο ο συγγραφέας είχε γαλουχηθεί. 

«Οι όρκοι! Αχ, αυτοί οι όρκοι!» Στην εμπάθεια του αφηγητή, στον καταξεσκισμένο ψυχισμό του και στο σαρκαστικό χιούμορ με το οποίο δυναμιτίζει τις ίδιες του τις επαναλαμβανόμενες φοβίες και μανίες, ο θεατής έχει το ελεύθερο να διακρίνει το σπινθηροβόλο πνεύμα, την εύστοχη λοιδορία της υποκριτικής σεξουαλικής ηθικής, την ευελιξία της σκέψης, τον έντονο ιντιβιντουαλισμό, την ανάγκη πνευματικής ελευθερίας και την παράδοση στις επιταγές του ενστίκτου, τον ριζοσπαστισμό και τον υψηλό βαθμό καλλιέργειας, πολύ περισσότερο απ’ ότι την ψύχωση. Η απώλεια της βεβαιότητας για τον συμπαγή χαρακτήρα των εγκοσμίων είναι που, παρά τον πολύ πρόσφορο χαρακτήρα του κειμένου αυτού στην ψυχαναλυτική προσέγγιση, μας οδηγεί στην αντιπαράθεση ενός κορυφαίου είδους Ιδεαλισμού προς τις «γειώσεις» της πραγματικότητας, ως σε κύριο γνώρισμα της ανισορροπίας του Άξελ. Η μεγαλοφυία συγκρούεται με το μαρτύριο της καθημερινής τριβής με έναν κόσμο κατώτερο των προσδοκιών του συγγραφέα. Ο πρωταγωνιστής, χέρι χέρι με τον σκηνοθέτη, αποδίδουν τον μεγαλομανή Στρίντμπεργκ και τα διαφορετικά προσωπεία του με δεξιοτεχνία και υψηλό βαθμό συγκίνησης. 

alt
Η λειτουργική σκηνική εγκατάσταση της Λίας Ασβεστά.

Συνεχής επιστροφή στις εμμονές του

Το 1884 δημοσιεύει είκοσι κείμενα με τίτλο «Παντρεμένες», όπου εξαπολύει πολεμική κατά του «Κουκλόσπιτου» του Ίψεν. Σε αυτό το έργο, γράφει «όλες οι γυναίκες δεν βλέπουν στον σύζυγό τους παρά έναν τύραννο και θεωρούν τους εαυτούς τους κούκλες».

Ο Στρίντμπεργκ εγκαθίσταται στη Στοκχόλμη το 1872 και επιχειρεί να βιοποριστεί ως δημοσιογράφος, λογοτεχνικός κριτικός και ζωγράφος. Δύο χρόνια αργότερα εγκαταλείπει τις σπουδές του και το 1884 δημοσιεύει είκοσι κείμενα με τίτλο «Παντρεμένες», όπου εξαπολύει πολεμική κατά του «Κουκλόσπιτου» του Ίψεν. Σε αυτό το έργο, γράφει «όλες οι γυναίκες δεν βλέπουν στον σύζυγό τους παρά έναν τύραννο και θεωρούν τους εαυτούς τους κούκλες». Η μητρότητα και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα δύο φύλα είναι το κεντρικό θέμα των κειμένων αυτών. Μια δεύτερη συλλογή κειμένων δημοσιεύει το 1886 με τίτλο «Παντρεμένες, μέρος δεύτερον». Εδώ επιστρατεύει μαρτυρίες από τον Αριστοτέλη μέχρι την Ανί Μπεσάν για να υποστηρίξει πως στόχος των γυναικών και αποστολή τους είναι να εκμηδενίσουν τους άντρες. Στο αυτοβιογραφικό έργο του «Ο γιος τής υπηρέτριας» παρουσιάζει τον πρώτο χρόνο της ζωής ενός πρωτοετούς φοιτητή και την ψυχαναλυτική αναφορά του προς τον πατέρα του, ενώ εξαπολύει δριμεία κριτική στο εκπαιδευτικό σύστημα. Η φιγούρα της μητέρας, που στα νιάτα της υπήρξε υπηρέτρια σε μια πανσιόν, είναι κυρίαρχη, ενώ ο θεσμός της οικογένειας κρίνεται ως ανεπαρκής και ως εφιάλτης για τα παιδιά. 

Στην κωμωδία «Σύντροφοι» ο Άξελ και η Μπέρτα, ένα νεαρό ζευγάρι ζωγράφων που ζει στο Παρίσι, επιχειρούν τη συμβίωση σύμφωνα με τον φεμινιστικό όρο της «συντροφικότητας» και με την επιδίωξη της ισότητας, με καταστροφικά αποτελέσματα. Το 1888 γράφει την «Αποθέωση της τρέλας», όπου εξομολογείται πώς γνώρισε τη βαρώνη Σίρι φον Έσσεν και πέρασε μαζί της όλα τα στάδια της φιλίας, της αγάπης, του πλατωνικού και του σαρκικού έρωτα, έως και το μίσος και τη μανία καταδίωξης. Ο ήρωας (που έχει, όχι τυχαία, το όνομα Άξελ), υποψιάζεται τη γυναίκα του για μοιχεία και για χίλιες δυο διαστροφές. Το έργο γράφηκε στα γαλλικά και τελικά πρωτοδημοσιεύτηκε το 1893, δύο χρόνια έπειτα από το διαζύγιο του Στρίντμπεργκ με τη Σίρι, και υπήρξε απτή μαρτυρία και καταγραφή του ασταθούς και εκδικητικού χαρακτήρα του συγγραφέα. Τα γαλλικά ο Στρίντμπεργκ τα μελετούσε ήδη από τα μαθητικά του χρόνια, ενώ τα καλλιέργησε στην Ουψάλα ενόσω σπούδαζε και κατά την πρώτη διαμονή του στο Παρίσι, το 1876, όταν ήταν ανταποκριτής της σουηδικής εφημερίδας «Dagens Nyheter». Ανάμεσα στο 1883 και το 1897, πέρασε μεγάλα χρονικά διαστήματα στην «εξορία» της Γαλλίας και της γαλλόφωνης Ελβετίας, όπου και ξεκίνησε να γράφει στα Γαλλικά για να απευθυνθεί σ' ένα ευρύτερο κοινό. Επανεπισκεπτόμενος το αρχικό του κείμενο, για τις διαδοχικές δύο σουηδικές μεταφράσεις που θα ακολουθούσαν, ο Στρίντμπεργκ χρησιμοποίησε ένα τετράδιο αντιγραφής.

Στο αυτοβιογραφικό «Inferno» ο Στρίντμπεργκ θα αφηγηθεί την πνευματική και ηθική επίγεια κόλαση που πέρασε στην κατοικία του κοντά στον Βοτανικό Κήπο του Παρισιού μεταξύ 1895 και 1897.

Την ίδια χρονιά γράφει τη «Δεσποινίδα Τζούλια» και την τραγικωμωδία «Πιστωτές», ενώ η εστίασή του στη μελέτη του γυναικείου ψυχισμού θα συνεχιστεί στο αφήγημα «Προλήψεις» και στον «Έρωτα των νεαρών κοριτσιών», όπου θα ασχοληθεί με τη σεξουαλική ζωή των νέων κοριτσιών από την επαρχία. Στο αυτοβιογραφικό «Inferno» (που ανέβηκε πριν από τρια χρόνια στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση σε σκηνοθεσία και διασκευή της Ρούλας Πατεράκη) ο Στρίντμπεργκ θα αφηγηθεί την πνευματική και ηθική επίγεια κόλαση που πέρασε στην κατοικία του κοντά στον Βοτανικό Κήπο του Παρισιού μεταξύ 1895 και 1897, έπειτα από το τέλος του δεύτερου γάμου του. Τότε άρχισε να επιδίδεται στις μυστικιστικές και αλχημιστικές του απόπειρες, στο αψέντι και στο αλκοόλ, ενώ η μανία καταδίωξής του κορυφωνόταν. Τα ζητήματά του θα επανέλθουν στον «Χορό των φαντασμάτων» όπου, απομονωμένοι στον φάρο ενός σκανδιναβικού νησιού, ο Έντγκαρ και η Αλίς θα ξεσκίσουν τις ψυχές τους. Στο «Μόνος» για μιαν ακόμη φορά θα αυτοβιογραφηθεί λίγο πριν από τον τρίτο του γάμο, στη νουβέλα «Αποδιοπομπαίος τράγος» θα αγγίξει τα θέματα της ενοχής και της εξιλέωσης, ενώ στον μυθιστορηματικό μονόλογο «Η στέψη του κτιρίου» θα παρουσιάσει έναν ετοιμοθάνατο να κάνει πεσσιμιστική ανασκόπηση της ζωής του και της σχέσης του με την πρώην σύζυγό του υπό την επιρροή μορφίνης. 

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.
Τελευταίο βιβλίο του, η νουβέλα «Το κυνήγι του βασιλιά Ματθία» (εκδ. Κριτική).

 Στην κεντρική εικόνα, φωτογραφία © Ελπίδα Μουμουλίδου.


1. Michael Robinson, Strindberg and Autobiography, Norwich, Norvik Press, 1981. Η πρώτη δημοσίευση έγινε στα Γερμανικά το 1893 και ακολούθησε η γαλλική μετάφραση του 1895. Λόγω του σκανδάλου που προκάλεσε, το βιβλίο του Στρίντμπεργκ άργησε να δημοσιευθεί στα Σουηδικά. Το γαλλικό κείμενο δημοσιεύτηκε το 1999 στον 25ο τόμο της Εθνικής Έκδοσης του Πλήρους Έργου (Œuvres complètes) του Στρίντμπεργκ στη Γαλλία. Το 1914, δύο χρόνια έπειτα από τον θάνατο του συγγραφέα, δημοσιεύθηκε η σουηδική μετάφραση του John Landquist. Το πλήρες, δίγλωσσο αρχικό χειρόγραφο ανευρέθηκε το 1973, σε μια μπαγκαζιέρα του Ινστιτούτου Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Όσλο.
2. Μετάφραση από το γαλλικό πρωτότυπο: Νίκος Ξένιος.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

Για τους «Τσέντσι», του Π. Μπ. Σέλλεϋ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου που ανέβηκε στην αίθουσα «Ω» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Kεντρική εικόνα: © Μαρίζα Καψαμπέλη.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Την τραγωδία «ήρεμ...

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδέα της Μαρίζας Θεοφυλακτοπού...

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

Για τις παραστάσεις «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στο θέατρο «Χώρος» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», στο Θέατρο Μπέλλος, και τα δύο του Γαλλορουμάνου θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και δημοσιογράφου Ματέι Βίσνιεκ. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Το σώμα της γυναί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ