alt

Τέσσερις παραστάσεις χορού του Φεστιβάλ Αθηνών με θέμα το Αλλότριο.

Του Νίκου Ξένιου

O Μπρούνο Μπελτράο και η ομάδα Grupode Rua, η Ηρώ Αποστολέλλη και η ομάδα Carnation, η Μαρλένε Φρέιτας και ο Γιάννης Μανταφούνης παρουσίασαν στο Φεστιβάλ Αθηνών τέσσερεις διαφορετικές προσεγγίσεις της αποξένωσης της ανθρώπινης μονάδας μέσα στον ποταμό συγκρούσεων που παράγει η προσπάθεια ένταξής της στο σκηνικό γεγονός. Από τις απλές έθνικ καταβολές του βραζιλιάνικου χορού έως την ήδη γνώριμη κωδικοποίηση της πορτογαλίδας Φρέιτας, από την εξατομίκευση όπου στοχεύει η Ηρώ Αποστολέλλη έως το δίπολο αυτοσαρκασμός/αποθέωση του Εγώ που εισηγήθηκε ο Μανταφούνης, ήταν ενδιαφέρον να διαπιστώσει κανείς πόσο αυτή η συγκρουσιακή κατάσταση απασχολεί τους δημιουργούς της κίνησης.

Βραζιλιάνικο breakdance που μεταμορφώνεται

Η παράσταση είχε, επίσης, έντονα αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα και εντυπωσίασε με τη σφοδρότητα του κάθε σολίστα ξεχωριστά και των ντουέτων, αλλά και με την ενότητα που διαπνέει την ομάδα τριών ή περισσοτέρων χορευτών.

O βραζιλιάνος Μπρούνο Μπελτράο («Grupo de Rua: GRN», που χρονολογείται από το 1996) ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα με την παράσταση «Inoah» που είχε ως θέμα την πολιτική κατάσταση στη χώρα του. Η παράσταση είχε, επίσης, έντονα αυτοσχεδιαστικό χαρακτήρα και εντυπωσίασε με τη σφοδρότητα του κάθε σολίστα ξεχωριστά και των ντουέτων, αλλά και με την ενότητα που διαπνέει την ομάδα τριών ή περισσοτέρων χορευτών. Εκεί όπου η συνάντηση του υποκειμένου με τους άλλους ανθρώπους αντιμετωπίζεται χορογραφικά ως σύνολο κινήσεων καλά αρμοσμένων, η ανταπόκριση του δέκτη/συνανθρώπου ποικίλλει: από εχθρότητα έως συγκατάβαση, διανύει όλη τη γκάμα των στάσεων και αντιμετωπίσεων. Την απόκρουση, την αναδίπλωση, τη θεληματική παραίτηση, αλλά και την αποδοχή, την ενσωμάτωση, τη συλλογικότητα, την εθελούσια προσφορά. Τα διάφορα κοινωνικά φαινόμενα (π.χ. η μετανάστευση και ο παράγωγος ρατσισμός), οι πολιτικές καταστάσεις (π.χ. η αναξιοκρατία και τα σκάνδαλα) που εμμέσως σχολιάζει (ή, τουλάχιστον, προτίθεται να σχολιάσει) η παράσταση του Μπελτράο αφορούν κι εμάς στη Μεσόγειο, καθώς υπάρχει μια περίεργη αναλογία ανάμεσα στη χώρα μας και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής. 

Ο χορός χιπ-χοπ με τις κυκλικές κινήσεις τύπου «στρουμφ», όπως τον ξέρουμε στην εκδοχή του «έξω στον δρόμο», δανείζει στη χορογραφία του Μπελτράο μια συγκεκριμένη αίσθηση. Μέρος της αίσθησης αυτής είναι και η ιδιότυπη αντίληψη περί ανδρισμού που συχνά υπονομεύεται από τον χορογράφο. Η διεργασία δημιουργικής ενσωμάτωσης κάποιων χορογραφικών κωδίκων γνωστών από το street dance και το στυλ «carioca» δεν είναι εύκολη υπόθεση, ιδίως εάν αυτοί οι κώδικες διακρίνονται από επιθετικότητα, βιαιότητα ή εκρηκτικές μεταπτώσεις, εμπνευσμένες από τους rollerscaters, τους ποδοσφαιριστές, τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες και τις πολεμικές τέχνες που αλληλοπεριχωρούνται με τον χορό (π.χ. καποέιρα): όλη αυτή η ιεράρχηση κωδίκων και κινήσεων εντάσσεται σε ένα σκοτεινό σκηνικό, απροσδιόριστο και μαύρο, που εντείνει την αίσθηση της αποκοπής από την πραγματικότητα.

alt
Marlene Monteiro Freitas

Η ιδέα της αποξένωσης ως οργανωμένος Μύθος

Ο αισθησιασμός και η παρεφθαρμένη του εκδοχή, ο έρωτας και η εκπεσούσα του μορφή, η ανθρώπινη επαφή και η σπαραγμένη της παραλλαγή, όλα συνθέτουν το Αλλότριον με έναν ιδιότυπο, άψογα οργανωμένο σε κινησιολογικές προτάσεις, ενδυματολογικά και σκηνικά ολοκληρωμένο και, κυρίως, πολύ προσωπικό τρόπο.

Η Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας (καταγωγής από το Capo Verde) υπήρξε συνιδρύτρια και μέλος της χορευτικής ομάδας Compass. Σπούδασε στο P.A.R.T.S. των Βρυξελών με την Teresa De Keersmaeker, καθώς και στο E.S.D. και στο Ίδρυμα Calouste Gulbenkian της Λισαβόνας. Στις «Βάκχες» της, πέρυσι, είχαμε θαυμάσει την ελευθερία του ύφους και την υπερρεαλιστική σύνθεση διαφορετικών θεματικών, ενοποιημένων σε μια πολύ προσωπική αισθητική. Ο χρόνος, ο τόπος και οι έμμεσες αναφορές είναι σήμα κατατεθέν και στην παράσταση «Οf ivory and flesh – Statues also suffer» που είδαμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών. Επανέρχονται προβληματισμοί όπως η παραίσθηση, η σκηνική και η πραγματική ψευδαίσθηση, η ανθρώπινη ροπή προς το κακό και το έγκλημα, το ντελίριο και η τρέλα, η αφύπνιση του υποκειμένου, η ανάγκη καθορισμού των ορίων ανάμεσα στο ατομικό και το συλλογικό. Και πάλι, η ομάδα κινήσεων που επιστρατεύεται από τον κάθε περφόρμερ ανήκει σε ένα οργανικό σύνολο καλά μελετημένο, που συνιστά και προτείνει ένα συγκεκριμένο ιδίωμα χορού: κύρια γνωρίσματά του είναι η τερατώδης παρουσίαση του ανθρώπινου σώματος και των στάσεών του, του ανθρώπινου στόματος, αλλά και η σκηνική παραφθορά ενός casino, ένα στοιχείο carnavalesque και, κυρίως, ένα εξελισσόμενο μοτίβο μεταμόρφωσης και αλλαγής ταυτότητας του υποκειμένου, όπου κάποιες «μαρμαρωμένες φιγούρες» ξεφεύγουν από την πετρώδη τους, στατική υπόσταση: οι αναλύσεις που διαβάζουμε μιλούν για τις «Μεταμορφώσεις» του Οβίδιου, για το φιλμ των Αλαίν Ρεναί/Κρις Μαρκέρ και Γκισλέν Κλοκέ «Statues Also Die» και για αναφορές στην αποικιοκρατία. Προσωπικά θα μιλούσα για επιρροές από τον Μπέκετ.

Ανεξαρτήτως θεματικής, η Φρέιτας προτείνει μια βαθύτερη προσέγγιση του ίδιου ζητήματος: ο αισθησιασμός και η παρεφθαρμένη του εκδοχή, ο έρωτας και η εκπεσούσα του μορφή, η ανθρώπινη επαφή και η σπαραγμένη της παραλλαγή, όλα συνθέτουν το Αλλότριον με έναν ιδιότυπο, άψογα οργανωμένο σε κινησιολογικές προτάσεις, ενδυματολογικά και σκηνικά ολοκληρωμένο και, κυρίως, πολύ προσωπικό τρόπο: θεσπίζοντας εξαρχής ένα νέο, σύγχρονο Μύθο.

alt
Ηρώ Αποστολέλλη – Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου

Σώματα-μετρονόμοι που αναζητούν την ταυτότητά τους

Ο φυσικός χώρος (το δωμάτιο) υποβάλλει στον θεατή το «εντός δωματίου» δρώμενο και σταδιακά αλλάζει, μετατρέπεται σε κάτι άλλο. Το πιάνο λειτουργεί άλλοτε εμφαντικά και άλλοτε αντιστικτικά προς τις κινήσεις.

Είχαμε δει στην Αθήνα την Ηρώ Αποστολέλλη, μαζί με την Κατερίνα Λιόντου, την Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου και τη Δανάη Παπαζιάν, να αξιοποιούν τη μουσική υπόκρουση του Τζων Άνταμς και να κοινοποιούν επί σκηνής μια «κιναισθητική» εμπειρία. Ως πρωτότυπες δημιουργοί, η Ηρώ Αποστολέλλη και η Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου παρουσίασαν την παράσταση «Δωμάτια», στην Πειραιώς 260, με πέντε χορεύτριες επί συνόλω (Ηρώ Αποστολέλλη, Κατερίνα Λιόντου, Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου, Στέλλα Τριπολιτάκη, Μαρία Φουντούλη) και μια πιανίστα (Σοφία Καμαγιάννη), που επιστρατεύουν καθεμία το δικό της ιδιόλεκτο. Ο φυσικός χώρος (το δωμάτιο) υποβάλλει στον θεατή το «εντός δωματίου» δρώμενο και σταδιακά αλλάζει, μετατρέπεται σε κάτι άλλο. Το πιάνο λειτουργεί άλλοτε εμφαντικά και άλλοτε αντιστικτικά προς τις κινήσεις.

Η Ηρώ Αποστολέλλη, απόφοιτος της σχολής μπαλέτου της Κάτιας Κυριακού και της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, σπούδασε αυτοσχεδιασμό, σύγχρονο χορό και χορογραφία και σήμερα ασχολείται με τον χορό και με την εναλλακτική ιατρική. Ξεκίνησε μπαλέτο στην σχολή χορού της Κάτιας Κυριακού, το 2000 μπήκε στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης απ’ όπου αποφοίτησε το 2003. Η συνεργάτις της Αγνή Παπαδέλη-Ρωσσέτου έκανε σπουδές χορού στη Σχολή της Πολυξένης Ματέυ και στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, καθώς και θεατρικές σπουδές. Συνεργάστηκε με τον Δημήτρη Παπαιωάννου, τον Γιάννη Σκουρλέτη, τον Γιάννη Μπουγιούκα, τη Νικαίτη Κοντούρη και την αρχιτέκτονα Ηρώ Βαγιώτη. Σήμερα ασχολείται και με τη γιόγκα, ενώ είναι μέλος της ομάδας κουκλοθεάτρου Bufos της Αννέτας Στεφανοπούλου. Οι δύο δημιουργοί έζησαν στις Βρυξέλλες για ένα διάστημα, ενώ το πρώτο από τα τρία project που πραγματοποίησαν μετά από την επιστροφή τους στην Ελλάδα είχε τίτλο «Was it me?» και ήδη έθετε το ζήτημα της «αλλοτριότητας» του σώματος του ερμηνευτή επί σκηνής.

alt
Γιάννης Μανταφούνης – Manon Parent

Είμαι δικός σας: καταστρέψτε με!

Με φοβερή αίσθηση του χιούμορ ο Γιάννης Μανταφούνης και η παρτενέρ του Μανόν Παράν ανακαλύπτουν νέα εκφραστικά εργαλεία: τη μουσική, την κονσόλα του ήχου, τα πνευστά φυσαρμόνικα και φλάουτο, το «στήσιμο» της πραγματικότητας εν τη γενέσει της.

Ο πολυτάλαντος και εμπνευσμένος Γιάννης Μανταφούνης είναι συνιδρυτής των ομάδων Lemurius, P.A.D. και Cie Projet 11 (Cie Ioannis Mandafounis) και έχει συνεργαστεί με το Μπαλέτο της Όπερας του Γκέτεμποργκ, το Nederlands Dans Theater II. Πέρυσι στο «ΜayaBuff. Eνα ντελίριο του Μαγιακόφσκι» είχαμε δει τον μύθο να «στήνεται» επί σκηνής, ποιητικώ τω τρόπω. Αντίστοιχα, το εφετινό ντουέτο του με την Manon Parent είχε τον τίτλο «Sing the Positions» και πραγματευόταν μια παραλλαγή το πόσο κοντά στην πραγματικότητα της σκηνής βρίσκεται ο περφόρμερ. Με φοβερή αίσθηση του χιούμορ ο Γιάννης Μανταφούνης και η παρτενέρ του Μανόν Παράν ανακαλύπτουν νέα εκφραστικά εργαλεία: τη μουσική, την κονσόλα του ήχου, τα πνευστά φυσαρμόνικα και φλάουτο, το «στήσιμο» της πραγματικότητας εν τη γενέσει της. Αυτοακυρούμενος και αυτοαποθεωνόμενος, σαρκάζει τη σύναψη και την αποδιάρθρωση της σχέσης με τη χορεύτρια που έχει στο πλευρό του. 

Η χορογραφική και κινησιολογική έρευνα που οδήγησε στη συγκεκριμένη περφόρμανς έγινε με πάθος και με μιαν «επιμελημένα ατημέλητη» ματιά στα πράγματα. Η έντονη διάδραση με το κοινό διεύρυνε τον προβληματισμό για το Αλλότριο και για την εξατομίκευση της καλλιτεχνικής δημιουργίας και κορύφωσε το ενδιαφέρον του κοινού. Προσωπικά διέγνωσα την αποδόμηση μιας –κατά βάσιν ερωτικής– σχέσης ενός άνδρα και μιας γυναίκας, όπου εγειρόταν ένα πολυδιάστατο ζήτημα: έχει ο χορευτής/περφόρμερ συνείδηση της παρουσίας και της διάδρασης του συγχορευτή του ή στέκεται εμπόδιο αυτοπροβαλλόμενος; Πόσο ερωτική είναι αυτή η διεργασία; Ο αυτοσχεδιασμός λειτουργεί σε αυτό το πλαίσιο; Και πώς; Όποιος όμως και αν ήταν ο πυρήνας γύρω από τον οποίον εξαρχής αναπτύχθηκε αυτή η «εργαστηριακή» παράσταση, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την τόλμη μιας περφόρμανς όπου ενοποιείται ο σκηνικός χώρος με την πλατεία και όπου ο καλλιτέχνης εκτίθεται σε ύψιστο βαθμό.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

«Οι Τσέντσι» του Π. Μπ. Σέλλεϋ σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά (κριτική) – Ένα έργο φεμινιστικό και βέβηλο

Για τους «Τσέντσι», του Π. Μπ. Σέλλεϋ, σε σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου που ανέβηκε στην αίθουσα «Ω» του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Kεντρική εικόνα: © Μαρίζα Καψαμπέλη.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Την τραγωδία «ήρεμ...

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ένα ξεχωριστό «Όνειρο καλοκαιριάτικης νύχτας» από την ομάδα Loxodox στο ΠΛΥΦΑ

Ο ιστορικός χώρος της αρχαίας Αθήνας «συνομιλεί» αρμονικά με τη μαγική νύχτα των Αγγλοσαξόνων, όπως τη συνέθεσε ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Κεντρική εικόνα: © Sabrina Brodescu.

Γράφει ο Νίκος Ξένιος

Η ομάδα Loxodox είναι ιδέα της Μαρίζας Θεοφυλακτοπού...

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

«Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» (κριτική): Δύο σημαντικά έργα του Ματέι Βίσνιεκ στις αθηναϊκές σκηνές

Για τις παραστάσεις «Το σώμα της γυναίκας ως πεδίο μάχης» στο θέατρο «Χώρος» και «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», στο Θέατρο Μπέλλος, και τα δύο του Γαλλορουμάνου θεατρικού συγγραφέα, ποιητή και δημοσιογράφου Ματέι Βίσνιεκ. Κεντρική εικόνα: Από την παράσταση «Το σώμα της γυναί...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ