Το ινστιτούτο

Αργά τη νύχτα, σ' ένα ήσυχο προάστιο της Μινεάπολης, άγνωστοι εισβάλλουν στο σπίτι της οικογένειας Έλις και, αφού δολοφονούν αθόρυβα τους γονείς τού δωδεκάχρονου Λουκ, τον απάγουν και τον επιβιβάζουν σ' ένα μαύρο SUV. Ο Λουκ ξυπνάει στο Ινστιτούτο, σ' ένα δωμάτιο ίδιο με το δικό του, αλλά χωρίς παράθυρα. Έξω από τη δική του πόρτα υπάρχουν άλλες πόρτες, πίσω από τις οποίες κρατούνται άλλα παιδιά με ιδιαίτερες ικανότητες, όπως η τηλεπάθεια και η τηλεκίνηση. Έχουν έρθει κι αυτά εδώ με παρόμοιο τρόπο. Είναι η Καλίσα, ο Νικ, ο Τζορτζ, η Άιρις και ο δεκάχρονος Έιβερι Ντίξον.

Σ' αυτό το σκληρό ίδρυμα, η διευθύντρια, η κυρία Σίγκσμπι, και το προσωπικό της είναι είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στον σκοπό τους: να αποσπάσουν από τα παιδιά τη δύναμη στην οποία οφείλουν τα υπερφυσικά τους χαρίσματα. Δεν υπάρχουν ηθικοί ενδοιασμοί. Αν συνεργάζεσαι, κερδίζεις μάρκες για τους αυτόματους πωλητές σνακ και αναψυκτικών. Αν όχι, η τιμωρία είναι σκληρή. Ένα ένα, τα παιδιά εξαφανίζονται και ο Λουκ ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να ξεφύγει. Όμως κανείς έως τώρα δεν έχει δραπετεύσει από το Ινστιτούτο.

Ανείπωτα τρομακτικό, όσο και η Πύρινη οργή, αλλά με τη δύναμη της παιδικής ματιάς του Αυτό, το Ινστιτούτο είναι μια τραγική και συγκλονιστική ιστορία όπου το καλό αντιμάχεται το κακό σ' έναν κόσμο όπου οι καλοί δεν νικούν πάντα.

"Κλασικός Κινγκ με επιπλέον δόσεις έντασης και οργής. Πίσω από την ιλιγγιώδη πλοκή και τη γνωστή ορμητική πρόζα του κρύβεται η βασική κινητήρια δύναμη του βιβλίου ένας προβληματισμός που δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο επίκαιρος: η απάνθρωπη μεταχείριση των παιδιώ.. Για άλλη μία φορά, πίσω από την κουρτίνα της φαντασίας του Κινγκ μάς κρυφοκοιτάζει ο πραγματικός κόσμος.. Ένα πρώτης τάξης έργο που έχει κάτι σημαντικό να πει." (The Washington Post)
"Ανατριχιαστικό, συγκινητικό και τρομακτικά αληθοφανές.. Η ανέμελη περιγραφή του αγνώστου ως επικείμενης απειλής αποτελεί το εμβληματικό χαρακτηριστικό της γραφής του Κινγκ." (The Boston Globe)
"Απ' όλες τις κοσμικές απειλές που έχουν αντιμετωπίσει κατά καιρούς οι ήρωες του Κινγκ, αυτή η αργή ολίσθηση στη σκληρότητα και την απανθρωπιά ίσως είναι η πιο τρομακτική, επειδή είναι η πιο αληθινή." (The New York Times Book Review)