Μια ποιητική ανθολογία που κατάγεται από άλλον λαό είναι πάντα μία πρό(σ)κληση για να γνωρίσει κανείς έναν άλλο πολιτισμό, μια διαφορετική χώρα, μια ξεχωριστή κοσμοθεωρία και απόψεις με τις οποίες δεν είναι εξοικειωμένος στο περιβάλλον της καθημερινότητάς του. Όταν πρόκειται για τη σύγχρονη ποίηση νέων συγγραφέων από μια χώρα μακρινή γεωγραφικά και με διαφορετικές ιστορικές καταβολές από την Ελλάδα, μέλος ωστόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του παγκόσμιου χωριού που διαμορφώθηκε στις αρχές του 21ου αιώνα, η ανάγνωση αυτής της δίγλωσσης ανθολογίας της εσθονικής ποίησης δίνει τη δυνατότητα να διακρίνει και να απολαύσει κανείς το διαφορετικό αλλά και το όμοιο. Από τα ποιήματα της συλλογής ολοένα αναδεικνύεται πώς μεταξύ των στερεοτύπων της ελληνικής σκέψης και των στερεοτύπων της εσθονικής σκέψης υπάρχει προφανής διαφορά στην αντίληψη του ατόμου, της οικογένειας και της κοινωνίας, ενώ ταυτόχρονα διακρίνει κανείς επίσης σημαντικές διαφορές στη θεώρηση της ιστορίας, της πολιτικής και της φιλοσοφίας. Ωστόσο, φαίνεται ότι τα όμοια είναι περισσότερα από τα διαφορετικά: υπάρχουν πολλά κοινά σημεία ως προς την ανάγκη για την ανθρώπινη εγγύτητα, τη λαχτάρα για κατανόηση, την αγάπη και τον έρωτα, τη δίψα για αυτοπραγμάτωση και τη συνειδητοποίηση της σπουδαιότητας της φύσης και της προστασίας της.