alt

Για τη συλλογή διηγημάτων της Κέιτ Σοπέν Η ιστορία μιας ώρας και άλλα διηγήματα (μτφρ. Δέσποινα Σαραφείδου, εκδ. Ροές).  

Tου Θοδωρή Τσαπακίδη Ah! si tu savais Ce que tes yeux me disent
Kate ChopinThe Awakening

Η Κέιτ Σοπέν (1850-1904) εστιάζει στις μικρές χειρονομίες. Έτσι, τους προσδίδει ένα είδος ορμής, και φανερώνει τον χώρο όπου η χειρονομία και, ως εκ τούτου, η χειραφέτηση είναι ενδεχόμενες. Η χειρονομία -αδιάφορο άντρα ή γυναίκας- συνιστά νόημα, κινείται στην επικράτεια του πνεύματος, και άρα μετα-κινείται και μετακινεί: η ορμή νοείται ως παρόρμηση. Σ’ αυτό τον χώρο όπου το σώμα εκφράζει –αναγκαστικά, ανυπότακτα– και εκφράζεται (παρορμείται). Εκεί, η αυτοσυναίσθηση, ως ενδεχόμενο, μπορεί να συμβεί, μπορεί και όχι. Η ανάδυση της επιθυμίας, η «αναζήτησή» της στα τυφλά, ασυνείδητα, ψηλαφώντας, με σταδιακές ή αιφνίδιες αποκαλύψεις, με συγκαλύψεις, με αναστολές και υπαναχωρήσεις, με άρνηση ή παραδοχή, με συστολή ή τόλμη, δεν είναι προϊόν απόφασης, αλλά αποτέλεσμα αυτής της παρόρμησης, της ορμής προς την απαρτίωση του εαυτού, της φύσης του, της Φύσης, τελικά.

Το εξορισμένο από τη χριστιανική ηθική σώμα επανέρχεται πάσχoν αλλά και απολαμβάνoν. Αυτό είναι που προεικονίζουν τα χωράφια που γελάνε, αυτό είναι το βραδινό τραγούδι τους, που πλέον το νόημά του γίνεται αντιληπτό. Σταδιακά, το σώμα παίρνει το πάνω χέρι.

Πλανιόταν στον αέρα μια γλυκιά ευωδιά από γαρίφαλα κι απ’ το ανθισμένο βαμβακοχώραφο αντηχούσαν τα γέλια των νέγρων.

Αυτή η ορμή είναι αποτέλεσμα της γραφής.

Στον χώρο που η γραφή διανοίγει, εκεί όπου η χειρονομία και η λέξη, το σώμα και η γλώσσα υπάρχουν διαρκώς μαζί:

[…] μια λεξούλα ξέφυγε από τα ελαφρώς μισάνοιχτα χείλη της. Την ψιθύρισε ξανά και ξανά, κρυφά μες στην ανάσα της: «Ελεύθερη, ελεύθερη, ελεύθερη!» […] και το αίμα που έτρεχε μέσα της ζέσταινε και χαλάρωνε κάθε ίνα του κορμιού της

εκεί εμφανίζονται στη συμπληρωματικότητά τους:

Δεν φτάνει να του μιλάτε […] Πρέπει να τον δέσετε στην καρέκλα.

Το εξορισμένο από τη χριστιανική ηθική σώμα, όπου «καθήκον κάθε καθολικού [είναι] να τα υποφέρει όλα μέχρις εσχάτων» επανέρχεται πάσχoν αλλά και απολαμβάνoν. Αυτό είναι που προεικονίζουν τα χωράφια που γελάνε, αυτό είναι το βραδινό τραγούδι τους, που πλέον το νόημά του γίνεται αντιληπτό. Και σταδιακά το σώμα παίρνει το πάνω χέρι:

[…] δεν κατάφερε ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη νύχτα να κοιμηθεί ήσυχα με το καυτό κορμάκι της Ελοντί κολλημένο πάνω της και με τη ζεστή ανάσα των μικρών να φτάνει στο μάγουλό της σαν ανέμισμα απ’ το φτερό κάποιου πουλιού.

alt
Η Κέιτ Σοπέν
 

Ο λόγος γίνεται υμνητής του σώματος, της Φύσης, της ζωής:

«Αυτή είναι η ζωή» μουρμούριζε με βαθιά ικανοποίηση, καθώς ο αέρας που σάρωνε τα ζαχαρολίβαδα τον χάιδευε με τον θερμό και ευωδιαστό άγγιγμά του.

Η σεξουαλικότητα και ο ερωτισμός αναζητούν εδώ και ενίοτε βρίσκουν εκφράσεις πέρα από τις περιστολές ενός κοινωνικά κατασκευασμένου μοραλισμού που αντίκειται στη ζωική ορμή, στη Φύση.

Ο νους της πολύ αόριστα αντιλαμβανόταν τι της έλεγε. Μόνο η σωματική της ύπαρξη κυριαρχούσε εκείνη τη στιγμή. Δεν σκεφτόταν τα λόγια του, μονάχα ρουφούσε τους τόνους της φωνής του. Ήθελε να απλώσει το χέρι της μέσα στο σκοτάδι και να αγγίξει το πρόσωπο ή τα χείλη του. Ήθελε να συρθεί κοντά του και να ψιθυρίσει στο μάγουλό του -δεν την ένοιαζε τι- […]

Ο λόγος στρέφεται προς τον εαυτό, και γι’ αυτό συχνά γίνεται ψίθυρος. Το παρόν, το τώρα διαστέλλεται, καθώς το αύριο υπάρχει μόνον στην επικράτεια της γλώσσας και της σκέψης, αλλά στην επικράτεια του σώματος δεν έχει νόημα, δεν βιώνεται ποτέ.

Η ανάδυση της επιθυμίας, αυτός ο χώρος, που καθιστά εφικτή αυτή την ανάδυση, συσκοτίζει τη λογική, και κυριαρχεί ακόμα και έναντι των άλλων ζωικών ενστίκτων.

[...] δεν είχε φάει τίποτα, στ’ αλήθεια το είχε ξεχάσει!

Άπλωσε ασυναίσθητα το χέρι της πάνω στον πάγκο. Δε φορούσε γάντι. Σίγα σιγά ένιωσε πως το χέρι της έπιανε κάτι πολύ μαλακό, πολύ ευχάριστο στο άγγιγμα […] έπιασε τα απαλά, λουσάτα πραγματάκια που γυάλιζαν – με τα δυο χέρια τώρα πια, βαστώντας τα ψηλά για να τα βλέπει να λαμποκοπούν και να τα νιώθει να γλιστρούν σαν φίδια ανάμεσα απ’ τα δάχτυλά της. Δυο κόκκινες κηλίδες φούντωσαν ξαφνικά στα χλωμά της μάγουλα.

Η αφύπνιση του σώματος:

άπλωσε ασυναίσθητα το χέρι της πάνω στον πάγκο. Δε φορούσε γάντι. Σίγα σιγά ένιωσε πως το χέρι της έπιανε κάτι πολύ μαλακό, πολύ ευχάριστο στο άγγιγμα […] έπιασε τα απαλά, λουσάτα πραγματάκια που γυάλιζαν – με τα δυο χέρια τώρα πια, βαστώντας τα ψηλά για να τα βλέπει να λαμποκοπούν και να τα νιώθει να γλιστρούν σαν φίδια ανάμεσα απ’ τα δάχτυλά της. Δυο κόκκινες κηλίδες φούντωσαν ξαφνικά στα χλωμά της μάγουλα.

Η αφύπνιση του σώματος και των αισθήσεων, που αναδύονται εκτοπίζουν τη σκέψη και τους κοινωνικούς καθορισμούς, τους περιορισμούς της:

Μέσα της δεν συνέβαινε καμιά έντονη διεργασία ή διαβούλευση με τον εαυτό της, ούτε πάσχιζε να εξηγήσει ικανοποιητικά το κίνητρο της πράξης της. Δεν σκεφτόταν καθόλου […] Τι υπέροχο που ήταν το άγγιγμα από το καθαρό μετάξι πάνω της!

Έως τη διάζευξη σώματος και πνεύματος:

Τραβούσε πίσω τις φούστες της στρίβοντας τα πόδια της από τη μια και το κεφάλι της από την άλλη καθώς χάζευε προς τα κάτω τα γυαλιστά, μυτερά μποτίνια. Τα πέλματα και οι αστράγαλοί της φάνταζαν πολύ όμορφα. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι της ανήκαν και ήταν μέρος του εαυτού της.

Ούτως ώστε το υποκείμενο να γίνει παρατηρητής του εαυτού του:

[…] το έστρωσε ως τον καρπό της, το κούμπωσε σχολαστικά και οι δυο τους αφέθηκαν για λίγο σε μια έκθαμβη ενατένιση του μικρού αρμονικού γαντοφορεμένου χεριού.

Και η ανάγκη να αναδυθεί ξανά, σχεδόν βίαια:

Πεινούσε τρομερά. Άλλοτε θα είχε κατασιγάσει την ανάγκη της για τροφή ώσπου να φτάσει στο σπίτι της, όπου θα ετοίμαζε μια κούπα τσάι και θα τσιμπούσε κάτι απ’ οτιδήποτε θα είχε απομείνει. Όμως η παρόρμηση που την οδηγούσε δεν της επέτρεπε να διατηρεί καμία παρόμοια σκέψη.

Η παρόρμηση εδώ εκτοπίζει τη συμβατική σκέψη, για να δώσει χώρο στην επιθυμία:

[…] είχε όρεξη για κάτι λίγο, εκλεκτό και νόστιμο -μισή ντουζίνα στρείδια του Ατλαντικού, μια ζουμερή κοτολέτα με κάρδαμο- και κάτι γλυκό – μια crème frappé, λόγου χάριν· ένα φλιτζανάκι καφέ σκέτο.

Μάλιστα το σώμα, το σωματικό βίωμα, οι αισθήσεις γίνονται τα ίδια αντικείμενο της επικοινωνίας με τον άλλο:

Γέλασε με τις κωμικές σκηνές και έκλαψε -εκείνη και η φιγουράτη γυναίκα δίπλα της- έκλαψε με την ψυχή της στα δραματικά μέρη. Μάλιστα είπαν και δυο κουβέντες μεταξύ τους για όλα αυτά. Και η φιγουράτη γυναίκα σφούγγισε τα μάτια της και φύσηξε τη μύτη της μ’ ένα αρωματισμένο μαντιλάκι από αραχνοΰφαντη δαντέλα και πρότεινε στην κοντούλα κυρία […] το κουτί με τα ζαχαρωτά της.

Η Φύση είναι σύμμαχος σ’ αυτό το παιχνίδι:

Το σπαρακτικό φινάλε του ματαιωμένου σώματος, που πλέον γνωρίζει την κυριαρχία του, του σώματος που εκτοπίζει ολοκληρωτικά τον λόγο μέσα από την αυτεπίγνωσή του, μέσα από το βίωμα των άλλων σωμάτων (που του έδωσαν υπόσταση) και της κατοπινής απουσίας τους. Απουσίας και ματαίωσης που ακυρώνει τόσο τον λόγο όσο και, τελικά, το σώμα το ίδιο και τις αισθήσεις, για να ανοίξει έναν νέο χώρο, αυτόν του σπαραγμού.

Ψηλά πάνω απ’ τους γοφούς της έφταναν τα ξανθά φορτωμένα στάχυα. Τα καστανά της μάτια γέμισαν λάμψεις από χρυσαφένιο φως καθώς ρουφούσαν την ανταύγεια του, καθώς άκουγε το θρόισμα που αποκρινόταν στο απαλό αεράκι. Όποιος έχει βαδίσει μέσα στα γεννήματα το κατακαλόκαιρο γνωρίζει αυτό τον ήχο […] Το ψάθινο καπέλο της είχε γλιστρήσει ανάρμοστα από τη μία μεριά, πάνω από τις χρυσοκάστανες μπούκλες που μισόκρυβαν το μέτωπό της. Τα μάγουλά της είχαν μελώσει από το χρώμα που είχαν απλώσει πάνω τους τα καλοπιάσματα του ήλιου· το ίδιο και τα χείλη της […] Βρέθηκε απότομα πολύ κοντά σε μια καστανόχρυση τούφα που σχεδόν χάιδευε το σαγόνι του, σ’ ένα ζεστό μάγουλο λίγες μόνο ίντσες από τον ώμο του, σ’ ένα ζευγάρι νεανικά, σκούρα μάτια που άστραψαν για μια στιγμή με τόσα ασυνείδητα πράγματα μέσα στα δικά του.

Και, ναι, η σεξουαλικότητα βρίσκει εκφράσεις πρωτόγνωρες:

Το πάθος της, πληθωρικό και γενναιόδωρο, δίχως καμιά πονηριά ή επιτήδευση, ήταν σαν φλόγα πάλλευκη που διαπερνούσε την αισθησιακή του φύση βρίσκοντας ανταπόκριση σε βάθη που ως τότε τίποτα δεν είχε φτάσει.

Μέχρι το ενίοτε σπαρακτικό φινάλε του ματαιωμένου σώματος, που πλέον γνωρίζει την κυριαρχία του,

Έριξε αργά τα μάτια της στο δωμάτιο, όπου οι ίσκιοι της νύχτας σέρνονταν και μαύριζαν ολοένα γύρω απ’ τη μοναχική φιγούρα της. Άφησε το κεφάλι της να πέσει πάνω στο λυγισμένο χέρι της κι άρχισε να κλαίει. Α, πώς έκλαψε! Όχι σιγανά, όπως συχνά κλαίνε οι γυναίκες. Έκλαψε σαν άντρας, με λυγμούς που ξέσκιζαν θαρρείς την ίδια την ψυχή της,

του σώματος που εκτοπίζει ολοκληρωτικά τον λόγο μέσα από την αυτεπίγνωσή του, μέσα από το βίωμα των άλλων σωμάτων (που του έδωσαν υπόσταση) και της κατοπινής απουσίας τους. Απουσίας και ματαίωσης που ακυρώνει τόσο τον λόγο όσο και, τελικά, το σώμα το ίδιο και τις αισθήσεις, για να ανοίξει έναν νέο χώρο, αυτόν του σπαραγμού:

Δεν ένιωσε τον Πόντο που της έγλειφε το χέρι.

Έξω από τους κοινωνικούς ρόλους, οι ηρωίδες της Σοπέν φτάνουν κάποιες φορές (στο τελείωμα μιας υπέροχης μέρας) στην υπόνοια μιας ενόρμησης θανάτου:

Στην πραγματικότητα, τίποτε δεν είδε – εκτός πια κι αν ήταν μάγος και μπορούσε να διακρίνει μια αδήριτη λαχτάρα, μια σπαρακτική ευχή να μην σταματούσε πουθενά το τραμ, παρά να πήγαινε, να πήγαινε ολοένα, παίρνοντάς τη μαζί του για πάντα.

Για την Κέιτ Σοπέν, η πράξη της γραφής καθαυτή υπήρξε έκφραση της προσωπικής της ελευθερίας.

Η ανάγνωσή της είναι σωματική εμπειρία.

Η Δέσποινα Σαραφείδου, που μετέφρασε τα διηγήματα και έγραψε το κατατοπιστικότατο επίμετρο του βιβλίου, συνέβαλε με τον καλύτερο τρόπο στο να είναι και απολαυστική. 

* Ο ΘΟΔΩΡΗΣ ΤΣΑΠΑΚΙΔΗΣ είναι μεταφραστής.

sopen cover260Η ιστορία μιας ώρας
και άλλα διηγήματα
Κέιτ Σοπέν
Μτφρ. Δέσποινα Σαραφείδου
Ροές 2016
Σελ. 144, τιμή εκδότη €7,42
alt
 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Εδώ δεν είναι Μαϊάμι» της Φερνάντα Μελτσόρ (κριτική) – Οι φτωχοδιάβολοι της Βερακρούς

«Εδώ δεν είναι Μαϊάμι» της Φερνάντα Μελτσόρ (κριτική) – Οι φτωχοδιάβολοι της Βερακρούς

Για το βιβλίο της Φερνάντα Μελτσόρ [Fernanda Melchor] «Εδώ δεν είναι Μαϊάμι» (μτφρ. Αγγελική Βασιλάκου, εκδ. Δώμα). Κεντρική εικόνα: φωτογραφίες αγνοούμενων στη Βερακρούς, την Πολιτεία του Μεξικού με τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

...
«Η χώρα του χιονιού» του Γιασουνάρι Καουαμπάτα (κριτική) – Η παθιασμένη λευκότητα του ερωτικού πάθους

«Η χώρα του χιονιού» του Γιασουνάρι Καουαμπάτα (κριτική) – Η παθιασμένη λευκότητα του ερωτικού πάθους

Για το μυθιστόρημα του Γιασουνάρι Καουαμπάτα [Yasunari Kawabata] «Η χώρα του χιονιού» (μτφρ. Παναγιώτης Ευαγγελίδης, εκδ. Άγρα). Kεντρική εικόνα: από την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου σε σκηνοθεσία του Shirô Toyoda.

Γράφει ο Φώτης Καραμπεσίνης

...
«Σπουδή στο μπλε» της Μάγκι Νέλσον (κριτική) – Το χρώμα ως λογοτεχνικό υποκατάστατο συναισθημάτων

«Σπουδή στο μπλε» της Μάγκι Νέλσον (κριτική) – Το χρώμα ως λογοτεχνικό υποκατάστατο συναισθημάτων

Για το βιβλίο της Μάγκι Νέλσον [Maggie Nelson] «Σπουδή στο Μπλε» (μτφρ. Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, εκδ. Αντίποδες). Κεντρική εικόνα: από την «Μπλε ταινία» του Κριστόφ Κισλόφσκι. 

Γράφει η Φανή Χατζή

Ήταν Νοέμβριος του 2020 ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

«Ανορθογραφίες επιμελητών» – Μια επιστολή του Διονύση Χαριτόπουλου

Λάβαμε από τον Διονύση Χαριτόπουλο την παρακάτω επιστολή, σχετικά με την επιλογή κριτικών κειμένων του Κωστή Παπαγιώργη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη με τον τίτλο «Κωστής Παπαγιώργης: Τα βιβλία των άλλων 1, Έλληνες συγγραφείς», το 2020. 

Επιμέλεια: Book Press

...
Φεστιβάλ «WOW – Women of the World» στο ΚΠΙΣΝ: Μια σημαντική  διοργάνωση αφιερωμένη σε γυναίκες, θηλυκότητες και non-binary άτομα

Φεστιβάλ «WOW – Women of the World» στο ΚΠΙΣΝ: Μια σημαντική διοργάνωση αφιερωμένη σε γυναίκες, θηλυκότητες και non-binary άτομα

Το δεύτερο φεστιβάλ «WOW - Women of the World Αthens» (6-8 Απριλίου) στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) αποπειράται να θίξει τα πλέον επίκαιρα ζητήματα στον αγώνα της έμφυλης ισότητας, σε τοπικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Στην κεντρική εικόνα, η Έλλη Ανδριοπούλου, διευθύνουσα δύμβουλος του ΚΠΙΣΝ και...

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Τι διαβάζουμε τώρα; 21 καλά βιβλία λογοτεχνίας που βγήκαν πρόσφατα

Επιλέξαμε 21 βιβλία ελληνικής και μεταφρασμένης πεζογραφίας που κυκλοφόρησαν πρόσφατα.

Γράφει ο Κώστας Αγοραστός

Οι πρώτοι μήνες του 2024 έχουν φέρει πολλά και καλά βιβλία πεζογραφίας. Κι αν ο μέσος αναγνώστης βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση σε σύγχυση, στη χειρότερη σε άγχ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ