Για το βιβλίο του Γιώργου Παναγιωτίδη «Δημιουργική Γραφή και Λογοτεχνία – Επίμετρο στο “Ίσος Ιησούς”» (εκδ. Γαβριηλίδης). 

Του Δημήτρη Χριστόπουλου

Για το δοκίμιο του Jan Kott «Θεοφαγία» (μτφρ. Αγγέλα Βερυκοκάκη-Αρτέμη, πρόλογος - αναθεώρηση μτφρ.: Γιάννης Λειβαδάς, εκδ. Εξάντας).

Του Νίκου Ξένιου

Για το μονόπρακτο «Δρόμος σχεδόν μπλε» (Σύλλογος Εθελοντών Υποστήριξης Ανηλίκων & Νέων Εντός≠Εκτός).

Της Αφροδίτης Σιβετίδου

Για τα βιβλία του Σταύρου Γρόσδου «Εικόνα και δημιουργική γραφή – Έργα ζωγραφικής, εικόνες της λογοτεχνίας, κόμικς, φωτογραφίες» (Εκδόσεις Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας) και «Κινηματογράφος και δημιουργική γραφή – Μαθήματα κινηματογραφικού γραμματισμού» (εκδ. Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης – Πυξίδα της Πόλης).

Του Γιάννη Σ. Παπαδάτου

Για τον τόμο «Γαλλικό θέατρο τότε και τώρα: Συμβολισμός. Maurice Maeterlinck “Πελλέας και Μελισσάνθη” (μτφρ. Δήμητρα Κονδυλάκη), Paul Claudel “Χρυσό κεφάλι” (μτφρ. Ανδρέας Στάικος)» (εκδ. Άγρα).

Του Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη

Για τη μελέτη του Χρήστου Κ. Τσαγγάλη «Τέχνη Ραψωδική: η απαγγελία της επικής ποίησης από την αρχαϊκή έως την αυτοκρατορική περίοδο» (εκδ. University Studio Press).

Της Αλεξάνδρας Λιανέρη

Για το βιβλίο του Σπύρου Κιοσσέ «Εισαγωγή στη δημιουργική ανάγνωση και γραφή του πεζού λόγου – Η συμβολή της αφηγηματολογίας» (εκδ. Κριτική).

Της Κατερίνας Δ. Σχοινά

Για το λεύκωμα «Οδυσσέας Ελύτης – Ο Ναυτίλος του Αιώνα» (επιμέλεια-σύνθεση Ιουλίτα Ηλιοπούλου, εκδ. Ίκαρος).

Της Τέσυς Μπάιλα

Για το θεατρικό έργο του Ρακίνα «Φαίδρα» (μτφρ. Στρατής Πασχάλης, εκδ. Σοκόλη).

Του Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη

Για τη μελέτη του Διονύση Μουσμούτη «Το Θέατρο στη Ζάκυνθο τον 19ο αιώνα – Μουσική ζωή και λαϊκά θεάματα» (εκδ. Πλέσσα).

Του Νίκου Ξένιου

«Το μικρό νησί του Σολωμού και του Κάλβου αναδεικνύεται
ως εφάμιλλος τόπος καλλιέργειας της τέχνης του Διονύσου και της ιταλικής όπερας
όχι μόνο με άλλα ελληνικά αστικά κέντρα σαν την Ερμούπολη και την Πάτρα
αλλά και με συγκρίσιμες πόλεις της απέναντι Ιταλίας... »
Βάλτερ Πούχνερ

Για το βιβλίο του Διονύση Ν. Μουσμούτη «Παύλος Καρρέρ – Η “σκοτεινή” περίοδος (1850-1857)» (εκδ. Πλέσσα).

Της Άλκηστης Σουλογιάννη

Για την καλώς πληροφορημένη πολιτισμική αγορά ο Παύλος Καρρέρ (Ζάκυνθος, 1829-1896) αποτελεί δεσπόζουσα διαχρονικής αναφοράς προσωπικότητα στο πλαίσιο της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής (19ος - αρχές 20ού αιώνα), όπου κυριαρχεί η εμβληματική παρουσία του Νικολάου Μάντζαρου-Χαλικιόπουλου (Κέρκυρα, 1795-1872).

Για το βιβλίο της Δώρας Τσόγια «20 αστικά μονόπρακτα» (εκδ. Άγρα).

Της Αφροδίτης Σιβετίδου

«Τα 20 αστικά μονόπρακτα είναι συνταγές επικοινωνίας με υλικά μοναξιάς. Είναι μικροί διάλογοι –ενίοτε μονόλογοι– που εκτυλίσσονται σε μια μεγάλη πόλη, όπως η Αθήνα: σε μετρό, σε στάσεις λεωφορείων, σε πλατείες, σε γραφεία, σε καφέ. Τα Αστικά μονόπρακτα είναι συναντήσεις ανθρώπων σε αναζήτηση ανθρώπου». Το οπισθόφυλλο του βιβλίου εξηγεί με σαφήνεια και επάρκεια την επιλογή της θεατρικής τέχνης για την υποστήριξη της αδήριτης ανάγκης επικοινωνίας των ανθρώπων στις σημερινές μεγαλουπόλεις, όπου επικεντρώνεται το διερευνητικό ενδιαφέρον της Δώρας Τσόγια.