alt

Για τη νουβέλα της Λίλας Τρουλινού Στον κάμπο στροβιλίζονται τ’ αγκάθια (εκδ. Περισπωμένη)

Του Νίκου Ξένιου

Η Λίλα Τρουλινού, εκτός από μεταφράστρια, έχει χρηματίσει και εκπαιδευτικός. Το πρώτο βιβλίο της Στον Κάμπο στροβιλίζονται τ’ αγκάθια (εκδόσεις Περισπωμένη, 2016) είναι μια ιδιότυπη νουβέλα, που διαδραματίζεται στη δυτική Κρήτη. Πρωταγωνιστές είναι οι μαθητές Γυμνασίου του χωριού Δροσιά, ικανός αριθμός των οποίων είναι αλλοδαποί. Όλα τα παιδιά, ελληνικής ή μη καταγωγής, βαδίζουν παράλληλους δρόμους προς την ενηλικίωση, που καθηλώνεται στα στερεότυπα, στις ρατσιστικές εμμονές και στη βιαιότητα των γονέων τους.

Πολιτικό/ποιητικό κείμενο

Το βιβλίο δεν αποβλέπει σε μια παρουσίαση «της επικράτειας του κακού», αλλά στην καταγραφή της πραγματικότητας ως έχει: στην αποτύπωση της ποιητικής πλευράς της μελαγχολίας, στο spleen της παραμελημένης ελληνικότητας της περιφέρειας, στην κραυγή οδύνης που εκβάλλει όποιος αντικρίσει την ιδιοσυστασία της στρεβλούμενης ανθρώπινης συνείδησης.

Αμφιβάλλω αν εξουσιοδοτείται κανείς να κάνει παραλληλισμούς με βιβλία που ως θέμα τους έχουν την παιδική βία, όπως είναι ο Άρχοντας των Μυγών του Γκόλντινγκ. Το βιβλίο της κυρίας Τρουλινού δεν αποβλέπει σε μια παρουσίαση «της επικράτειας του κακού», αλλά στην καταγραφή της πραγματικότητας ως έχει: στην αποτύπωση της ποιητικής πλευράς της μελαγχολίας, στο spleen της παραμελημένης ελληνικότητας της περιφέρειας, στην κραυγή οδύνης που εκβάλλει όποιος αντικρίσει την ιδιοσυστασία της στρεβλούμενης ανθρώπινης συνείδησης. Τα πάντα είναι αληθινά στη σκιαγράφηση της ελληνικής επαρχίας, που επιβαρύνει την ψυχή και τη συνείδηση των ανθρώπων, καθώς ο αναγνώστης αρχίζει να ιχνηλατεί τους δώδεκα διακριτούς χαρακτήρες που στήνει η συγγραφέας ήδη σε επίπεδο σχολικών εκθέσεων.

Ξεκινά, λοιπόν, ο αναγνώστης, από τη σχέση της Γνώσης με την Εξουσία. Από τα ίδια τα θέματα των εκθέσεων. «Ολοκληρώστε μια φράση», ή «Αλλάξτε τη σύνταξη», ή «Αφαιρέστε τους προσδιορισμούς που καθιστούν επαυξημένη μια πρόταση»: όλα αυτά θα μπορούσαν να εκληφθούν ως βίαια εισαγωγή στο πρώτο κεφάλαιο της ενήλικης ωμότητας: η άσκηση παραγωγής Λόγου στην οποία επιδίδονται τα παιδιά του σχολείου δεν είναι, φυσικά, άσχετη από το –ιστορικά προσδιορισμένο– νοηματικό πλαίσιο όπου ο παράγεται ο κυρίαρχος Λόγος της εξουσίας: αυτή εκφράζεται μέσα από τις πατερναλιστικές φιγούρες του παππού, του μεγάλου αδελφού, του γοητευτικού (επιβήτορα) συμμαθητή, κυρίως όμως του πατέρα και του διευθυντή του σχολείου. Είναι τόσο φαλλοκρατικό το κλίμα του επαρχιακού κοινωνικού ιστού που ξεχνά κανείς ότι το υποκείμενο που γράφει ή μιλά ενίοτε είναι κορίτσι ή έφηβη ή γυναίκα: ο λόγος της εξουσίας είναι ένας κατεξοχήν ανδρικός λόγος.

Κάποια κείμενα παιδιών απηχούν κλίση στη λογοτεχνία, ωστόσο και αυτά έχουν καθηλώσεις και εμμονές που διαφαίνονται σε ένα, φερ’ειπείν, ορθογραφικό λάθος που επαναλαμβάνεται: η Τριανταφυλλιά αντιλαμβάνεται τη φιλία ως «φυλλία» και τον φίλο ως «φύλλο», ακριβώς επειδή ονομάζεται Τριανταφυλλιά. Η ματιά του εκπαιδευτικού είναι χαρακτηριστική, εν σπέρματι δίνει ώθηση στον ενδιάθετο ρατσισμό, είναι έκφραση της ματαίωσης και της έλλειψης ανταπόκρισης. Σχεδιάζοντας το πλάνο της τάξης τους, οι εκπαιδευτικοί «κατατάσσουν» τους μαθητές σύμφωνα με τη δική τους αντίληψη και τα δικά τους στερεότυπα: ωστόσο, η πραγματικότητα ανατρέπει το «πλάνο» και η κακουργία εκφαίνεται στην ακραία, ανθρωποφαγική, καννιβαλική της μορφή: επιφυλάσσοντας εκπλήξεις στον αναγνώστη, η Λίλα Τρουλινού επιχειρεί μια καλλιτεχνική αποτύπωση μιας αμιγώς πολιτικής διαπίστωσης.

Άθλια επαρχία, άθλιο πεπρωμένο

Οι φιγούρες των μαθητών, η διάπλαση του μικροσύμπαντος καθενός τους, ο στείρος, κενόδοξος τοπικισμός, η άχαρη καθημερινότητά τους, η έλλειψη πολιτιστικών ερεθισμάτων και το επιπλέον φόβητρο της επέλασης των ξένων, όλα απαιτούν την άμεση συμμόρφωση προς τη ρατσιστική επιταγή. Με λίγα λόγια, απαιτούν το αχρείο ήθος του εκτελεστή, στο έγκλημα του οποίου εθελοτυφλεί ο κοινωνικός περίγυρος.

Η αιτίαση και η ευθύνη απλώνεται έως (και αναδίδεται από) τις καταθλιπτικές φιγούρες των γυναικών εκπαιδευτικών, καθώς και από τη φιγούρα του αστυνόμου, και από τη φιγούρα του παπά, και όλων των παραγόντων που συνθέτουν το «ηθικό» πορτραίτο της επαρχίας και συνιστούν φορείς εξουσίας. Ο ίδιος ο γιος του αστυνόμου, ο «φέρελπις», ο «αθλητικός», ηγείται της κακουργής δράσης ομάδων «κρούσης» που στόχο τους έχουν το Αλλότριον. Και ο τάφος των βλεμμάτων, των κινήσεων, των φωνών, των ανθρώπινων χαρακτηριστικών των θυμάτων, ένα είδος υγρού Άδη επί γης, δεν είναι παρά ένα σπήλαιο υδαρές αθέατο στα μάτια των πολλών, μια Εις Άδου Είσοδος που παραπέμπει σε ανθρωποφαγικές φελλινικές σκηνές και που ενσαρκώνει, εν είδει μοντέλου, την «πινακοθήκη» αυτήν της κακουργίας που υποδύεται τη δικαιοσύνη και τον πατριωτισμό και με αυτά ως άλλοθι αφανίζει και ισοπεδώνει κάθε εναπομείνασα ανθρωπινότητα.

Όμως, όπως σωστά επισήμανε ο Αμιέλ κατά την εφιαλτική του διαμονή στο Cantigny, «η επαρχία είναι ο θάνατος της ψυχής». Γι’αυτό και οι φιγούρες των μαθητών, η διάπλαση του μικροσύμπαντος καθενός τους, ο στείρος, κενόδοξος τοπικισμός, η άχαρη καθημερινότητά τους, η έλλειψη πολιτιστικών ερεθισμάτων και το επιπλέον φόβητρο της επέλασης των ξένων, όλα απαιτούν την άμεση συμμόρφωση προς τη ρατσιστική επιταγή. Με λίγα λόγια, απαιτούν το αχρείο ήθος του εκτελεστή, στο έγκλημα του οποίου εθελοτυφλεί ο κοινωνικός περίγυρος. Το σχολείο, σε αυτές τις συνθήκες, λειτουργεί αποκλειστικά ως μηχανή αναπαραγωγής του ισχύοντος πολιτιστικού προτύπου και προπαγανδίζει μόνο ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου. Το ομηρικό απόσπασμα με τα στροβιλιζόμενα από τον άνεμο αγκάθια είναι και μια far west σύλληψη, κατάλληλη στο να αποδώσει την ερήμωση, τον εφιάλτη και την απουσία ανθρώπινης ποιότητας που επιθυμεί να επισημάνει η συγγραφέας. Και η οποία, δυστυχώς, απηχεί τον γενικότερο αφανισμό της πολιτιστικής ταυτότητας του Νεοέλληνα.

Στα θρανία εκκολάπτεται το αυγό του φιδιού

Τα ιδεοληπτικά πρότυπα «κοινωνικής δικαιοσύνης» που εκμανθάνονται στο σχολείο έχουν κανονιστικό χαρακτήρα, προεξοφλούν δε την εύρυθμη διαιώνιση της άσκησης της εξουσίας και των ευδιάκριτων γνωρισμάτων της: συνέχιση της «κανονικότητας», αναπαραγωγή των θεσμών, δίκτυο ελέγχου, κατάφωρη παραβίαση της ιδιωτικότητας και αφανισμός της ιδιαιτερότητας.

Ο ρατσισμός αναδύεται σταδιακά με τη διαφοροποίηση, τον εντοπισμό, τον χαρακτηρισμό, και τέλος με την ενοχοποίηση του «αλλότριου»: του Βούλγαρου, του μετανάστη. Σαν να πρόκειται για μιαν αυτονόητη αντίδραση του φιλοξενούντος πολιτισμού, εκπεφρασμένη σε παιδικό, ανορθόγραφο συχνά, ιδιόλεκτο: γεμάτο, όμως, ενέργεια ζωϊκή και με την έμφυτη βία της νεότητας. Μια βία που είναι εμποτισμένη στα ιδεώδη μιας παρακμάζουσας επαρχίας, γεμάτης αναστολές, αποκρύψεις, ενοχή. Ο ρατσισμός λοιπόν είναι απόρροια της ενοχής, μιας μη συνειδητής αυτοαπόρριψης, ένα είδος ενστιγματικού στοιχείου τραγωδίας. Εν τη γενέσει του είναι τρομακτικός αυτός ο ρατσισμός, επειδή είναι ανεπεξέργαστος και επειδή αφορά τα φύλα και τις φυλές και την κάθε μορφής διαφορετικότητα.

Τα ιδεοληπτικά πρότυπα «κοινωνικής δικαιοσύνης» που εκμανθάνονται στο σχολείο έχουν κανονιστικό χαρακτήρα, προεξοφλούν δε την εύρυθμη διαιώνιση της άσκησης της εξουσίας και των ευδιάκριτων γνωρισμάτων της: συνέχιση της «κανονικότητας», αναπαραγωγή των θεσμών, δίκτυο ελέγχου, κατάφωρη παραβίαση της ιδιωτικότητας και αφανισμός της ιδιαιτερότητας (μη εξαιρούμενης, βεβαίως, της ποιητικής ιδιαιτερότητας). Το κάθε υποκείμενο/πρωταγωνιστής της ιστορίας του βιβλίου της κυρίας Τρουλινού εκφαίνεται ως υποταγμένο στην εξουσία του άλλου υποκειμένου, σε μια σχέση ιεραρχική που με την πρώτη ανάγνωση δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή.

Η στυγερή ανθρωποκτονία του δεύτερου μέρους του βιβλίου απλώνεται σαν μάστιγα στη συνείδηση των δραστών, χωρίς να συνοδεύεται από τύψεις ή απόδοση δικαιοσύνης, αντίθετα, με την παγερότητα μιας προδιαγεγραμμένης τραγικής εξέλιξης. Αυτό από μόνο του αρκεί για να καταστήσει το κείμενο της κυρίας Τρουλινού πολιτικό: δεν δίνονται ερμηνείες, δεν πρόκειται για δοκίμιο κατά του φασισμού, αλλά για ανίχνευση των συνιστωσών του στις μικρές, ασύλληπτες παραμέτρους του της καθημερινότητας, και μάλιστα στα πλαίσια του κατ’εξοχήν θεσμού κοινωνικοποίησης, του σχολείου.

Μια αφηγηματική πρόταση

alt
Η Λίλα Τρουλινού

Μια αιρετική αφήγηση, αισθαντική και επίμεικτη ως προς τα αφηγηματικά μέσα: ημερολόγια σε ανορθόγραφη γραφή, ντοπιολαλιά, χρονικά, ποιήματα, τραγούδια ή απλά στιχουργήματα, γλωσσοδέτες, συνειρμικά κείμενα, πλάνα τάξης, στοιχεία στατιστικά γονέων και κηδεμόνων, απομνημονεύματα δασκάλων, ασκήσεις σχολείου και εκθέσεις ιδεών, αστυνομικό ρεπορτάζ, απλές περιγραφές, υπερρεαλιστικές συνθέσεις, γλώσσα διαδικτύου. Κινούμενη μεταξύ ποίησης και πεζού λόγου, η νουβέλα διέρχεται ένα σύντομο χρονικό διάστημα ζωής στη μικροκοινότητα του κρητικού χωριού, συνοψίζοντας παράλληλα τη ζωή στο σύνολο της ελληνικής επαρχίας και αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο οι νύξεις του βιβλίου να αφορούν και την πρωτεύουσα. Πρόκειται για μιαν νουβέλα εντελώς πρωτότυπη, που παρά τη δυσκολία της συνιστά αφηγηματική πρόταση.

Είναι τόσο μη ταξινομήσιμη η γραφή της Λίλας Τρουλινού και τόσο «ανοιχτές» οι μεταφορές σε κάποια κεφάλαια του βιβλίου της, που κατά τόπους τείνει να χαθεί ο ειρμός του αναγνώστη: ωστόσο, αυτόματα η συγγραφέας επανεντάσσει το αποκλίνον κείμενο στο κύριο σώμα της γραφής της, ώστε το απάνθισμα αυτό σημειώσεων να εναρμονίζεται σε ένα εφιαλτικό χρονικό. Με στόχο να καταδειχθεί, ποιητικώ τω τρόπω, πώς η ποίηση εξοβελίζεται στο πυρ το εξώτερον. Και με το δάκρυ της καταμέτωπον θέασης του γοργονείου που ο ασφυκτικός μικρόκοσμος της επαρχίας συνιστά.

* Ο ΝΙΚΟΣ ΞΕΝΙΟΣ είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας.


Απόσπασμα από το βιβλίο

«Όρθιες στον πίνακα της τάξης μας οι τέσσερις φιλόλογοι κλίνουμε τα ρήματα (...) Οι μαθητές κλείνουν τ’ αυτιά, κλείνουν τα μάτια τους. Ανοίγουν το στόμα. Θέλουν να γευθούν τις αρχαίες λέξεις. Βγάζουμε από τα ντουλάπια της αίθουσας του Χημείου τα βάζα. Είναι τα βάζα με τις μυρωδιές και τις γεύσεις. Τα αραδιάζουμε στη σειρά. Οι αρχαίες λέξεις είναι σκληρά χαλίκια. Με την τσιμπίδα τα βουτάμε στα βάζα, τ’αφήνουμε να ποτιστούν και να μουλιάσουν. Η πατρίς, της πατρίδος. Έχει γεύση άγρια μέντα, ψηλά βουνά, σκοτεινά δάση, έλατα και κυπαρίσσια. Ο πατήρ, η μήτηρ, η τροφός, έχουν γεύση φράουλας (...) Οι παιδαγωγοί, οι γραμματισταί, οι κιθαρισταί και οι παιδοτρίβαι έχουν τη στυφή γεύση του κυδωνιού και του πικραμύγδαλου. Τα παιδιά γλείφουν τα χαλίκια, τα λειαίνουν με τη γλώσσα τους, τα μασούν, ραγίζουν τα δόντια τους και σπάνε, η γλώσσα γδέρνεται, ματώνει, τα παιδιά γλείφουν τα χαλίκια, η γλώσσα κόβεται λωρίδες, τα παιδιά μασάνε τη γλώσσα τους, την τρώνε και μετά φτύνουν τα χαλίκια έξω στο χώμα. Δεν τα πειράζει, νιώθουν δυναμωμένα και γεμάτα υπερηφάνεια που στο στόμα τους έλαμψε για μια στιγμή η αιώνια λάμψη από τα αρχαία χαλίκια. (...)

Όρθιες στον πίνακα της τάξης μας οι τέσσερις φιλόλογοι τρέμουμε από το κρύο. Ρήματα που αρχίζουν από σύμφωνο παίρνουν συλλαβική αύξηση. Λύω, έλυον. Ρήματα που αρχίζουν από φωνήεν ή δίφθογγο παίρνουν χρονική αύξηση. Άρχω, ήρχον. Τα παιδιά συλλαβίζουν όλα μαζί. «Της αρετής επιμελούμαι και άλκιμος γίγνομαι, άλκιμος εγιγνόμην». Τα παιδιά διαβάζουν όλα μαζί. «Τη δύναμη της αρχαίας γλώσσας ζωντανή θα κρατάμε». Στην άκρη όμως της γλώσσας τους τα ρήματα σβήνουν και ξεψυχάνε.

Εμείς οι τέσσερις φιλόλογοι γυρίζουμε στα σπίτια μας το μεσημέρι. Σκεπασμένες με μια κουβέρτα, μισοκλείνουμε τα μάτια και στο ημίφως του δωματίου ονειρευόμαστε. Ονειρευόμαστε την παιδική μας ηλικία, αυτά τα δικά μας Αρχαία, τυλιγμένα με ανάλαφρα πέπλα, να παίζουν κρυφτό, πεσσούς και το αθώο παιχνίδι της σαγήνης στις βουερές σπηλιές της μνήμης».


altΣτον κάμπο στροβιλίζονται τ' αγκάθια
Λίλα Τρουλινού
Περισπωμένη 2016
Σελ. 128, τιμή εκδότη €14,00

alt

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Σα μαγεμένο το μυαλό μου» του Θανάση Σκρουμπέλου (κριτική) – Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα

«Σα μαγεμένο το μυαλό μου» του Θανάση Σκρουμπέλου (κριτική) – Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα

Για το βιβλίο του Θανάση Σκρουμπέλου «Σα μαγεμένο το μυαλό μου – Ιστορίες και εικόνες, ταξίμια της λαϊκής ψυχής» (εκδ. Τόπος). Κεντρική εικόνα: Ο Βασίλης Αυλωνίτης από την ταινία «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959) σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νίκου Τσιφόρου.

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης ...

«Τέλος πάντων» του Αχιλλέα ΙΙΙ (κριτική) – Ευφάνταστες λεπτομέρειες από το τέλος του κόσμου

«Τέλος πάντων» του Αχιλλέα ΙΙΙ (κριτική) – Ευφάνταστες λεπτομέρειες από το τέλος του κόσμου

Για τη συλλογή διηγημάτων του Αχιλλέα ΙΙΙ «Τέλος πάντων» (εκδ. Ίκαρος). Κεντρική εικόνα: από την ταινία «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» του Michel Gondry.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Τέλος ατελεύτητο για κάτι που ουδείς ...

«Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ» του Μιχάλη Μαλανδράκη (κριτική) – Ανάμεσα στη φρίκη και στην ελαφρότητα

«Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ» του Μιχάλη Μαλανδράκη (κριτική) – Ανάμεσα στη φρίκη και στην ελαφρότητα

Για το μυθιστόρημα του Μιχάλη Μαλανδράκη «Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ» (εκδ. Πόλις). Κεντρική εικόνα: φωτογραφία από το Σεράγεβο.

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

Λένε ότι ένας δημοσιογράφος πρέπει «να κρατάει απόσταση απ’ όλα...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ