alt

Σκέψεις για μυθιστορήματα ελλήνων συγγραφέων που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια και τα οποία θέτουν στο επίκεντρο έναν διεθνιστικό προβληματισμό.

Του Γ.Ν. Περαντωνάκη

Απέναντι στον εθνοκεντρικό λόγο, αναδύθηκε ο κοσμοπολιτισμός ως κινητήριος μοχλός του εκδυτικισμού. Απέναντι στην εθνική παράδοση και την ελληνική Ιστορία, τη Μικρά Ασία και τον Εμφύλιο, την περίφημη δεκαετία του ’60 και τη μικροαστική ελλαδική κοινωνία αναπτύχθηκε και μια λογοτεχνική ματιά που κοιτάζει προς το εξωτερικό· αυτή αφενός εισάγει ευρωπαϊκές και αμερικάνικες αξίες, αφετέρου προβληματίζεται για την παγκόσμια κοινωνία, στην οποία ο διεθνισμός, η πολυπολιτισμικότητα, ο πλουραλισμός, οι διασταυρώσεις, οι ταυτότητες, οι ανταλλαγές πολιτισμικού κεφαλαίου, οι πολιτικές αλληλεπιδράσεις κυριαρχούν.

Διαχρονικά, η ματιά του έλληνα συγγραφέα που είναι στραμμένη προς το εξωτερικό έχει αντλήσει πολλά δείγματα διεθνισμού, είτε βάζοντας ξένους να έρχονται (εγκλιματίζονται) στην Ελλάδα είτε στέλνοντας τους Έλληνες σε άλλη χώρα. Τα τελευταία όμως χρόνια παρατηρώ μια πύκνωση των ελληνικών μυθιστορημάτων που διαδραματίζονται σε διάφορες πόλεις του κόσμου με πυρήνα μια πολυεθνική παρέα (βλ. πολλά από τα έργα της Άντζελας Δημητρακάκη), με αποτέλεσμα μόνο η γλώσσα να φωνάζει «εντοπιότητα» κι όλα τα άλλα να μυρίζουν κοσμοπολιτισμό και οσμές από διεθνοποιημένες εμπειρίες και αναζητήσεις.

Υπερεθνικά μυθιστορήματα

Μιλώντας για τη δεκαετία του ’10 –του 2010 ασφαλώς– πολλαπλασιάζονται τα κείμενα που απομακρύνονται από τον ελληνικό χώρο και ανάγονται σε πολυεθνικές συνθήκες, κείμενα που θέτουν στο επίκεντρο τον διεθνιστικό προβληματισμό.

altΣυγκρατώ, προχωρώντας με χρονολογική σειρά, την Ενοχή της αθωότητας (εκδ. Καστανιώτη 2011) της Ιωάννας Μπουραζοπούλου, όπου σε μια πανευρωπαϊκή σκακιέρα, από την Καβάλα ώς τα Πυρηναία, δοκιμάζονται τα όρια της δημοκρατίας μέσα από τις ετυμηγορίες εννέα επαγγελματικών καστών. Το έργο θέτει σε ένα μελλοντολογικό πλαίσιο θέματα πανανθρώπινης προβληματικής, από την έννοια της ελευθερίας μέχρι την κρατική εξουσία κι από τη δύναμη της τέχνης έως τα όπλα της διανόησης. Η Ιωάννα Μπουραζοπούλου φαντάζεται μια κοινωνία όπου το έθνος-κράτος έχει ξεπεραστεί σε μια μεσαιωνικού τύπου παγκοσμιοποίηση. Έτσι, σε ένα άχρονο και άτοπο παλίμψηστο «η πλήρης απουσία εγωιστικών ατομικών και συλλογικών υποκειμένων απειλεί να απονεκρώσει το πολιτικό σύστημα κεντρικά» (Κοτζιά 2011), όπου η δημοκρατία δοκιμάζεται όχι από έναν κεντρικά ελεγχόμενο ολοκληρωτισμό αλλά από μια ευθυνόφοβη διάθεση των πολλών που έχουν φαινομενικά πλήρη λόγο και έλεγχο της ψήφου τους.

altΤην επόμενη χρονιά κυκλοφορεί το Ίσλα Μπόα (Πόλις 2012) του Χρήστου Αστερίου, το οποίο αποτελεί μια παρωδία των τηλεοπτικών παιχνιδιών επιβίωσης τύπου Survivor. Δέκα άνθρωποι, που συνθέτουν μια πολυεθνική ομάδα, αφήνονται σε ένα ερημικό νησί να ζήσουν και αναγκάζονται πραγματικά να επιβιώσουν μετά την εγκατάλειψή τους από τον χρεωκοπημένο τηλεοπτικό σταθμό. Σ’ αυτό το πλαίσιο αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι ξεκινούν να δουλεύουν για ένα υψηλό προσωπικό συμφέρον αλλά με την πίεση των αδυσώπητων εξελίξεων, σε διεθνές και ενδοκοινωνικό επίπεδο, ο όποιος στόχος υποβιβάζεται στην απλή διατήρηση της ζωής και στην ικανοποίηση των ελάχιστων επιδιώξεων, όπως λ.χ. είναι λίγο μαγειρεμένο κρέας. Ο Χρήστος Αστερίου ανάγει το πολυπολιτισμικό σύνολο σε μικρόκοσμο, όπου οι ετερόκλητες συνιστώσες συγκλίνουν τελικά στη συνεύρεση μιας πολυφωνικής ορχήστρας που παίζει –σε μια σκακιέρα συμφερόντων, σχέσεων, επιχειρηματικών (μιντιακών) στρατηγικών και προσωπικών βλέψεων– το παιχνίδι της συμβίωσης, το οποίο γρήγορα γίνεται αγώνας επιβίωσης.

altΠάλι μετά από έναν χρόνο, διαβάζουμε την Άγρια Δύση (εκδ. Καστανιώτη 2013) του Μιχάλη Μοδινού. Τη δεκαετία του ’60, ο έλληνας συγγραφέας γνωρίζει την αμερικανίδα εμπειρογνώμονα διεθνών οργανισμών, δύο πρωταγωνιστές που μοιάζουν με μαριονέτες σε ένα μεγάλο θέατρο, όπου οι ίδιοι υπάρχουν για να φανεί καλύτερα το κοινωνικό, ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο της υπερδύναμης Αμερικής. Και μέσα στη μεταπολεμική ανάπτυξη, φαίνονται τα ίχνη της προόδου εις βάρος της φύσης, τόσο στην τεχνολογική και οικιστική ανάπτυξη που απλώθηκε από τα Βραχώδη Όρη έως τις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού, όσο και στην υπερεκμετάλλευση του Μεξικού και του πολιτισμού των Μάγιας: η καταστροφή της φύσης συναντά τα δικαιώματα του ανθρώπων. Στην ουσία, η παγκοσμιοποίηση παρουσιάζεται ως συσσώρευση επιμέρους στοιχείων, ως πολυεδρικότητα, δείχνει τη σαθρότητα της τεχνικής και καταναλωτικής εξέλιξης που αλλοιώνει τη φύση και καταπιέζει τα συναισθήματα των ανθρώπων – φυσικά μέσα στην πολιτισμική κυριαρχία της Αμερικής. «Το περιβάλλον», γράφει ο Λάμπρος Σκουζάκης, «θυσιάζεται στον βωμό της ανάπτυξης και κάθε ιδιαιτερότητα στο όνομα της παγκοσμιοποίησης, τότε ο περίφημος "δυτικός ορθολογισμός" και η "αναγνωρισμένη" δυτική "ανωτερότητα" μοιάζουν με ψεύτικο ομοίωμα ευημερίας γεμάτο ρωγμές και τραύματα».

altΤο 2015 εκδίδεται το μυθιστόρημα του Μισέλ Φάις Από το πουθενά (εκδ. Πατάκη), στο οποίο οι ετερόκλητες σκηνές συναρμόζονται σαν ψηφίδες σε ένα θεατρικό μοντάζ. Ανάμεσα στις συνεδρίες ενός άνδρα με μια γυναίκα ψυχολόγο συμπαρατάσσονται δεκάδες σκηνές, που απλώνονται σε όλη την υφήλιο και καταγράφουν δρώμενα ανθρώπων με μικρά ή μεγάλα τραύματα. Βασικά μοτίβα τα οποία επαναλαμβάνονται σε ζώνες, σε ομάδες δηλαδή διαδοχικών σκηνών, είναι η μετανάστευση, η χαλαρή κατανάλωση οινοπνεύματος, η παιδική ηλικία αλλά και τα γηρατειά κ.λπ. Κι αυτές οι ζώνες διαπερνιούνται από άξονες που περιλαμβάνουν τη βία, το σεξ, τις διαφορές τρίτου και πρώτου κόσμου, τη μοναξιά και άλλα. Με όλα αυτά τα θέματα το μυθιστόρημα εστιάζει «στην προβληματική ατομική μοίρα μοναχικών ανθρώπων που είτε παραμένουν εγκλωβισμένοι στον μικρόκοσμό τους βιώνοντας μιαν έντονη κρίση είτε αποτελούν αθύρματα “του άτεγκτου βηματισμού της Ιστορίας”» [Σαΐνης 2016]. Έτσι, οι πολυάριθμοι χαρακτήρες, που παρελαύνουν στα διάφορα σκηνικά, που μιλάνε και ανταλλάσσουν τις μοναξιές τους, που ξεκινάνε από το πουθενά και καταλήγουν στο ίδιο σημείο, είναι τα ποικίλα πρόσωπα της παγκοσμιοποίησης. Όχι της παγκοσμιοποίησης των μεγάλων κεφαλαίων, της πολιτικής και του διεθνούς jet set, αλλά των απλών ανθρώπων που είναι στην ουσία Ένας.

altΤο 2016 έχει να επιδείξει τουλάχιστον δύο τέτοια κείμενα: τους Επόπτες (εκδ. Νεφέλη) του Μιχάλη Μιχαηλίδη και το Nyos. Η τελετή της αθωότητας (εκδ. Κέδρος) του Βασίλη Δρόλια.

Στο πρώτο η πολλά υποσχόμενη πρόοδος απομυθοποιείται κατά την κατασκευή μιας κολοσσιαίας γέφυρας που θα ενώσει τη Δανία με τη Σουηδία. Η πολυεθνική δύναμη που δουλεύει εκεί κείται μοιρασμένη ανάμεσα στη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και στα οικονομικά κίνητρα που υπερτιμολογούν τέτοια τιτάνια έργα, για να κερδίσουν οι επιτήδειοι. Αυτή η γιγάντια ανάπτυξη «με σημαία την πρόοδο, προκαλεί δέος στον αναγνώστη που, ζαλισμένος, νομίζει ότι συμμετέχει κι αυτός στο ηγεμονικό αφήγημα της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, της ανταγωνιστικότητας, της κινητικότητας, της τεχνογνωσίας, της αποτελεσματικότητας, του κέρδους. Όλα αυτά στο όνομα ενός μελλοντικού οικονομικού παραδείσου μιας Ευρώπης-χωρίς-σύνορα» [Χαρτουλάρη]. Το έργο λοιπόν έρχεται να αμφισβητήσει το αφήγημα της διαρκούς προόδου της νεωτερικότητας.

altΣτο δεύτερο η επαφή ενός Άγγλου υδροβιολόγου με την Αφρική τον κάνει να συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι ανεξάρτητος επιστήμονας, όπως πίστευε, αλλά άθυρμα των επιχειρηματικών συμφερόντων που εκμεταλλεύονται τον Τρίτο κόσμο για να πειραματιστούν για τη σωτηρία του Πρώτου και Δεύτερου κόσμου. Η παγκοσμιοποίηση εμφανίζεται λοιπόν ως σύμπλεγμα πολυεθνικών συμφερόντων, που διοικούν την υφήλιο και εντέλει αυτό που ονομάζουμε «πολιτισμός» είναι η οικονομική διάσταση μιας ωραιοποιημένης συνθήκης καταπάτησης δικαιωμάτων και καταστολής κάθε ανθρώπινης ελευθερίας.

Βολές και παραβολές

Καθένα από τα παραπάνω κείμενα –και άλλα ανάλογα– συλλαμβάνουν πτυχές της παγκοσμιοποίησης έξω από τα όρια της Ελλάδας, μετακινώντας τον αναγνώστη από μια μικρή περιφέρεια της οικουμένης σε ένα ευρύτερο εδαφικό και πολυεθνικό πλαίσιο.

Από την κλασική στη σκέψη της εκμετάλλευση του Τρίτου κόσμου στο Nyos έως την ηγεμονιστική δράση των ΗΠΑ στην Άγρια Δύση («ομοηγεμονοποίηση» την ονομάζει ο Ζακ Ντεριντά), η παγκοσμιοποίηση εκλαμβάνεται ως μια τάση επιβολής με άλλους όρους από αυτούς του πολέμου, της αποικιοκρατίας, του εκπολιτισμού (σε δύο έργα η λέξη χαμένη (;) «αθωότητα» στον τίτλο σηματοδοτεί μια αναπόδραστη ενοχή). Ακόμα και η τεχνική πρόοδος που φαντάζει αισιόδοξη και εκσυγχρονιστική, αποδομείται στους Επόπτες, καθώς είναι αποτέλεσμα ιδιοτελών φιλοδοξιών. Κι ενώ ο διεθνισμός φαίνεται μια υγιής προσπάθεια συμβίωσης των λαών, η αλληγορία του Ίσλα Μπόα έρχεται να αναδείξει αυτούς που κινούν τα νήματα στις μαριονέτες που ονομάζονται «άνθρωποι», οι οποίοι συχνά –παρά τη δημοκρατία και τη δύναμη της επιλογής– λειτουργούν ευθυνόφοβα μετακυλίοντας τις ευθύνες αλλού (Η ενοχή της αθωότητας). Τελικά, όμως, όπως κι αν το δει κανείς, ο άνθρωπος είναι παντού ο ίδιος, μεγάλος και μικρός, πλούσιος και φτωχός, πολιτισμένος και «απολίτιστος», ίδιος σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης (Από το πουθενά).

Ο προβληματισμός τους είναι ο ίδιος σαν αυτόν που έχουν συγγραφείς από άλλες χώρες, διεθνοποιημένος ακριβώς επειδή συλλαμβάνουν τον εαυτό τους ως πολίτη του κόσμου και όχι μόνο της Ελλάδας.

Με όλες αυτές τις προοπτικές, τα αναφερθέντα μυθιστορήματα ξεπερνούν το ελληνικό περιβάλλον, ξεφεύγουν από το ιθαγενές ιστορικό πλαίσιο, απομακρύνονται από τη νεοελληνική πραγματικότητα και παύουν να βλέπουν τα εσωτερικά και εξωτερικά δρώμενα από εθνική οπτική γωνία. Ο προβληματισμός τους είναι ο ίδιος σαν αυτόν που έχουν συγγραφείς από άλλες χώρες, διεθνοποιημένος ακριβώς επειδή συλλαμβάνουν τον εαυτό τους ως πολίτη του κόσμου και όχι μόνο της Ελλάδας. Αυτή η μετακίνηση δείχνει εξωστρέφεια, οικουμενική ματιά, αποστασιοποίηση από τη βαλκανική και ελλαδική Ιστορία, κοσμοπολιτισμό και κυρίως ανησυχίες που έρχονται να ταιριάξουν με το σύγχρονο παγκόσμιο σκηνικό. Και ω του θαύματος, αντί να προδίδουν την ελληνική λογοτεχνία, την εγκαθιστούν επί ίσοις όροις στο διεθνές στερέωμα, που μπορεί να αγγίξει τους αναγνώστες κάθε κουλτούρας, καθώς διεθνοποιούν την ελληνική ματιά και συνάμα ελληνοποιούν την οικουμενική οπτική.

Η μεταμοντέρνα προσέγγιση της παγκοσμιοποίησης αποκηρύσσει την πρόοδο, συζευγνύει το μερικό με το γενικό, το μέρος με το όλο, το άτομο με την παγκόσμια κοινότητα και προωθεί τις ποικίλες πολυφωνικές γειτνιάσεις και ταυτίσεις.

Αν εξαιρέσουμε το βιβλίο του Μισέλ Φάις, ο οποίος περιηγούμενος ανά την υφήλιο αναδεικνύει τον «πανανθρώπινο» / παγκόσμιο άνθρωπο που είναι παντού ο ίδιος, όλα τα άλλα κείμενα εγκυμονούν επιφυλάξεις ή και αντιρρήσεις. Η παγκοσμιοποίηση προβάλλεται ως μέσο εκμετάλλευσης, πηγή καταπίεσης, αδυναμία του ατόμου μέσα στο πλήθος, οικολογική καταστροφή, φαινομενική μονάχα πρόοδος. Έτσι, η μεταμοντέρνα προσέγγιση της παγκοσμιοποίησης αποκηρύσσει την πρόοδο, συζευγνύει το μερικό με το γενικό, το μέρος με το όλο, το άτομο με την παγκόσμια κοινότητα και προωθεί τις ποικίλες πολυφωνικές γειτνιάσεις και ταυτίσεις. Τελικά, η προσέγγιση της παγκοσμιοποίησης κινείται προς δύο κατευθύνσεις. Αφενός είναι και μια εξ αντιθέτου υποστήριξη των μικρών κοινωνιών –εθνών, κοινοτήτων κ.λπ.–, αφού η πολιτισμική ισοπέδωση και η οικονομοτεχνική πρόοδος δεν είναι τόσο ευπρόσδεκτη, ειδικά από την οπτική μιας μικρής γλώσσας-κουλτούρας-χώρας. Αφετέρου, προωθείται η ανάγκη για διεθνιστική συναδέλφωση που θα δεν καταπιέζει τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του, δεν θα τον θεωρεί γρανάζι και θα θυσιάζει τα πάντα μπροστά σε μια εξέλιξη η οποία εκλαμβάνεται a priori ως ανιούσα πορεία.

Η παγκοσμιοποίηση στιγματίζεται για το φιλελεύθερο καπιταλιστικό της χρώμα, ενώ συχνά προβάλλεται η διεθνής πρωτοπορία ως συμμαχία του πνεύματος απέναντι στον «δεξιό» εθνικό λόγο.

Από την άλλη, όπως προείπα, η λογοτεχνία ανοίγεται στο διεθνές σκηνικό ως αντίδραση στον ελληνοκεντρικό λόγο, που έχει κορεστεί, και συμμετέχει στον προβληματισμό περί παγκόσμιας συμβίωσης, έστω κι αν τη βλέπει με επιφυλακτικότητα, έξω από τα στενά όρια της εντοπιότητας. Στην ουσία κοιτάζει το προβληματικό υπόστρωμα που καλλιεργεί την οικουμενική ζωή από πολιτική και ηθικοκοινωνική άποψη.

Το θέμα είναι φυσικά πολιτικό, καθώς η παγκοσμιοποίηση στιγματίζεται για το φιλελεύθερο καπιταλιστικό της χρώμα, ενώ συχνά προβάλλεται η διεθνής πρωτοπορία ως συμμαχία του πνεύματος απέναντι στον «δεξιό» εθνικό λόγο. Όχι όμως εδώ. Εδώ, ο πολιτειακός προβληματισμός της Ιωάννας Μπουραζοπούλου και οι καταγγελτικές θέσεις του Μιχάλη Μοδινού και του Βασίλη Δρόλια απέναντι στις πρακτικές των υπερδυνάμεων βάζουν στο στόχαστρο την παγκοσμιοποίηση της άβουλης δημοκρατίας, των αγορών, της εκμετάλλευσης, της στυγνής ανάπτυξης∙ δεν ξέρω αν η Αριστερά σφετερίζεται όλες τις αντιπαγκοσμιοποιητικές τάσεις, αλλά η ελληνική πεζογραφία, νομίζω, κινείται εναντίον της παγκοσμιοποίησης –αυτής της παγκοσμιοποίησης– από ποικίλες αφετηρίες.

* Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Ν. ΠΕΡΑΝΤΩΝΑΚΗΣ είναι διδάκτορας Νεοελληνικής Φιλολογίας και κριτικός βιβλίου.


Βιβλιογραφία
- Derrida, Jacques (2003): «Η παγκοσμιοποίηση, η ειρήνη και η κοσμοπολιτική», Πέραν του κοσμοπολιτισμού, μτφρ. – σημ. Β. Μπιτσώρης, εκδ. Κριτική, Αθήνα, σελ. 83-129.
- Δημητρακάκη, Άντζελα (2013): Τέχνη και Παγκοσμιοποίηση, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα.
- Δημητρακάκη, Άντζελα (2015): «Αριστερά και σύγχρονη τέχνη: Προς έναν δημόσιο διάλογο για την “πρώτη φορά”», περ. popaganda, 21 Μαΐου 2015.
- Καραγιάννης, Μάκης (2003): «Ελληνικότητα και παγκοσμιοποίηση», εφ. Η Αυγή, 30 Φεβρουαρίου 2003.
- Κοτζιά, Ελισάβετ (2011): «Διακρίνοντας», εφ. Η Καθημερινή, 5 Ιουνίου 2011.
- Κούρτοβικ, Δημοσθένης (2002): «Οικουμενικότητα και εντοπιότητα», εφ. Τα Νέα, 6-7 Απριλίου 2002.
- Σαΐνης, Αριστοτέλης (2016): «Χίλιες και μία νύχτες αυτοψυχογραφίας», περ. www.oanagnostis.gr, 6 Φεβρουαρίου 2016.
- Σκουζάκης, Λάμπρος (2014): «Η πλανητική πραγματικότητα και η πλάνη της πραγματικότητας», pandoxeio.com, 4 Ιανουαρίου 2014.
- Τριανταφύλλου, Σώτη (2015): Πλουραλισμός, πολυπολιτισμικότητα, ενσωμάτωση, αφομοίωση, εκδ. Πατάκης, Αθήνα 2015.
- Χαρτουλάρη, Μικέλα (2016): «Το μυθιστόρημα της μετα-πολιτικής», εφ. Η Εφημερίδα των Συντακτών, 13 Μαΐου 2016.

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Σα μαγεμένο το μυαλό μου» του Θανάση Σκρουμπέλου (κριτική) – Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα

«Σα μαγεμένο το μυαλό μου» του Θανάση Σκρουμπέλου (κριτική) – Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα

Για το βιβλίο του Θανάση Σκρουμπέλου «Σα μαγεμένο το μυαλό μου – Ιστορίες και εικόνες, ταξίμια της λαϊκής ψυχής» (εκδ. Τόπος). Κεντρική εικόνα: Ο Βασίλης Αυλωνίτης από την ταινία «Ο θησαυρός του μακαρίτη» (1959) σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νίκου Τσιφόρου.

Γράφει ο Γιώργος Ν. Περαντωνάκης ...

«Τέλος πάντων» του Αχιλλέα ΙΙΙ (κριτική) – Ευφάνταστες λεπτομέρειες από το τέλος του κόσμου

«Τέλος πάντων» του Αχιλλέα ΙΙΙ (κριτική) – Ευφάνταστες λεπτομέρειες από το τέλος του κόσμου

Για τη συλλογή διηγημάτων του Αχιλλέα ΙΙΙ «Τέλος πάντων» (εκδ. Ίκαρος). Κεντρική εικόνα: από την ταινία «Αιώνια λιακάδα ενός καθαρού μυαλού» του Michel Gondry.

Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος

Τέλος ατελεύτητο για κάτι που ουδείς ...

«Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ» του Μιχάλη Μαλανδράκη (κριτική) – Ανάμεσα στη φρίκη και στην ελαφρότητα

«Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ» του Μιχάλη Μαλανδράκη (κριτική) – Ανάμεσα στη φρίκη και στην ελαφρότητα

Για το μυθιστόρημα του Μιχάλη Μαλανδράκη «Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ» (εκδ. Πόλις). Κεντρική εικόνα: φωτογραφία από το Σεράγεβο.

Γράφει η Χριστίνα Μουκούλη

Λένε ότι ένας δημοσιογράφος πρέπει «να κρατάει απόσταση απ’ όλα...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ