kalas2

Στον Ρωμανό Σκλαβενίτη-Πιστοφίδη

Η Χριστίνα Κάλλας είναι σεναριογράφος με μία ιδιαιτερότητα: έχει διαμορφώσει τη δική της τεχνική, έναν συγκεκριμένο τρόπο να στήνει μια αλυσίδα από αυτοσχεδιασμούς από το συναισθηματικό κέντρο μιας ιστορίας και των χαρακτήρων της.

Συγχρόνως πειραματίζεται με τη μη γραμμική αφήγηση περισσότερων πρωταγωνιστών και παράλληλων προοπτικών με διάφορες πλατφόρμες και οθόνες. Το Writers Improv Studio που διευθύνει και το ''42 Seconds of Happiness'', η διαδικτυακή σειρά και ταινία που γράφει και σκηνοθετεί με τη μέθοδό της, σημειώνουν επιτυχία με υπερεθνικές τάσεις και απαιτούν την προσοχή μας. 

Τι είναι η «Συναισθηματική Δομή»; 

Αρχίζεις από τα δύσκολα. «Συναισθηματική Δομή» είναι ένας φακός με τον οποίο μπορεί κανείς να δει πέρα από την επιφάνεια. Στην περίπτωση μιας κινηματογραφικής ταινίας, μας βοηθάει να κοιτάξουμε πέρα από την πλοκή και τους μεμονωμένους χαρακτήρες. Μέσω της συναισθηματικής δομής βλέπουμε το ενοποιημένο πεδίο του κειμένου - τόσο ως δημιουργoί όσο και ως θεατές.

Έπλασα τον όρο στην προσπάθειά μου να κατονομάσω τον ιστό που αναγνώριζα στην ανάλυση μη γραμμικών αφηγήσεων, καθώς και αφηγήσεων με περισσότερους χαρακτήρες και προοπτικές. Οι μορφές αυτές κινηματογραφικής αφήγησης, που αποτελούν το αντικείμενο ενασχόλησής μου τόσο δημιουργικά όσο και ακαδημαϊκά εδώ και πολλά χρόνια, θεωρούνται μη προσβάσιμες για τις κλασικές θεωρίες και μεθόδους σεναρίου. Μπορεί να είναι κοινότατες μορφές στην λογοτεχνία, ο κινηματογράφος όμως ακόμη πειραματίζεται μαζί τους, ενώ οι καθιερωμένες μέθοδοι ανάλυσης και συγγραφής σεναρίου είναι προσηλωμένες στην κλασική τρίπρακτη δομή. Αυτό για μένα ήταν μια πρόκληση. Αρχικά. Σήμερα βλέπω πέρα από την πρόκληση. 

Ποια είναι η σχέση της Συναισθηματικής Δομής με τον Σεναριακό Αυτοσχεδιασμό, τη μέθοδό σου; 

Άρχισα να πειραματίζομαι με αυτό που αργότερα ονόμασα Μέθοδο Σεναριακού Αυτοσχεδιασμού σχεδόν παράλληλα με την ανάπτυξη της Θεωρίας της Συναισθηματικής Δομής. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι στην ουσία είναι ένα και το αυτό, ή μάλλον δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Ο Σεναριακός Αυτοσχεδιασμός είναι ο τρόπος να ξεσκεπάσεις και να δουλέψεις με τη Συναισθηματική Δομή ως σεναριογράφος. Είναι ένας τρόπος να στήσεις μια αλυσίδα από αυτοσχεδιασμούς πάνω στο συναισθηματικό κέντρο μιας ιστορίας και των χαρακτήρων της. 

Τι πετυχαίνεις τελικώς με τη μέθοδό σου; Με ποιον τρόπο το αποτέλεσμα του πειράματός σου διαφέρει από το κανονικό; 

Εξαρτάται από το τι εννοεί κανείς με το «κανονικό». Στόχος μου είναι η σύζευξη συγγραφής και ερμηνείας. Απλώς, με τη μέθοδο που χρησιμοποιώ εξερευνώ συναισθηματικά βάθη και συσχετισμούς, τόσο του σεναριογράφου/συγγραφέα όσο και των ηθοποιών, που αλλιώς δεν θα αναδύονταν. 

Πώς εφαρμόζει κανείς τη μέθοδό σου; Έχεις πει ότι πρόκειται για ένα είδος συγγραφικών jam sessions με την αρωγή ηθοποιών. 

Πράγματι, αυτή είναι μια καλή αναλογία. Όπως οι μουσικοί χρησιμοποιούν τα jam sessions για να αναπτύξουν νέο υλικό ή να εξελίξουν το υπάρχον, έτσι κι εμείς. Τα βιβλία και τα σεμινάριά μου επαρκούν για μια πρώτη εξοικείωση. Ωστόσο, όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται, συνήθως έρχεται και με βρίσκει. Αυτή τη στιγμή, πέρα από τους Νεοϋορκέζους φοιτητές μου, διδάσκω τη μέθοδο σε μια θεατρική συγγραφέα/σκηνοθέτη από τη Βουδαπέστη και σε έναν ψυχολόγο από τη Λισσαβώνα. Με έψαξαν, με βρήκαν, διάβασαν τα βιβλία μου και τώρα εξασκούνται δουλεύοντας με την ομάδα μας. Το ίδιο συνέβαινε όσο ήμουν στο Βερολίνο. 

Μπορεί να εφαρμοστεί και στην πεζογραφία, όπου βεβαίως δεν υπάρχουν ηθοποιοί; Η εργασία των ηθοποιών είναι τελικώς αναντικατάστατη για τη μέθοδο; Η φαντασία του συγγραφέα, η ικανότητά του για empathy, δεν είναι αρκετές; 

Η μέθοδος είναι μια σειρά από ασκήσεις (ένα μέρος τους υπάρχει και στο ελληνικό μου βιβλίο, «Σενάριο», εκδόσεις Νεφέλη, 2006) που επιτρέπουν σε κάθε συγγραφέα να αυτοσχεδιάσει χωρίς να χρειάζεται τη συμμετοχή ηθοποιών. Η ομαδική δουλειά με τους ηθοποιούς είναι σαν να μεταφέρουμε τη νοητική και συναισθηματική διαδικασία από το μυαλό του συγγραφέα στη σκηνή. Είναι ίσως ο πιο σίγουρος τρόπος αποφυγής των πολλών παγίδων ανάμεσα στον συγγραφέα και την αλήθεια του, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Οι παγίδες αυτές βρίσκονται και στη φαντασία του και στην ικανότητά του για συναισθηματική εμβάθυνση. Και, ναι, η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί πέραν του σεναρίου: στα workshops που κάνω στο Writers Improv Studio έχουν συχνά βρεθεί πεζογράφοι, θεατρικοί συγγραφείς, μέχρι κι έναν ποιητή είχαμε κάποτε μαζί μας. Άλλωστε τα όρια είναι τεχνητά, έχουν να κάνουν με τη φόρμα κι όχι με την ουσία. 

Σε προηγούμενη συνέντευξη σημείωνες πως στο σενάριό σου (υπήρχε ακόμη τέτοιο, παρόλα τα περιθώρια για αυτοσχεδιασμό) οι ήρωες οδηγούνταν σε χωρισμό, όταν άφησες τους ηθοποιούς ελεύθερους να αυτοσχεδιάσουν την ιστορία των ρόλων τους, ο χωρισμός απεφεύχθει. Ωστόσο, μπορεί κανείς να πει ότι οι ηθοποιοί δεν είναι πραγματικά ελεύθεροι, εφόσον έχουν προηγουμένως εκπαιδευτεί, ζήσει και διαβάσει ή δει βιβλία και ταινίες. Ακόμη και οι δικές τους επιλογές για τους ήρωες είναι τρόπον τινά βεβιασμένες. 

Μου αρέσει ο τρόπος που το θέτεις. Μεγάλη κουβέντα αυτό. Προφανώς, είμαστε όλοι επηρεασμένοι από τα βιβλία που έχουμε διαβάσει, τις ταινίες που έχουμε δει... Δεν είναι άλλωστε τυχαίες οι συγκεκριμένες προσδοκίες που έχουμε όσον αφορά για παράδειγμα την αγάπη... Με αυτή την έννοια οι ηθοποιοί δεν είναι πραγματικά ελεύθεροι όπως και οι χαρακτήρες δεν είναι πραγματικά ελεύθεροι, όπως όλοι μας δεν είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Αν θέλεις, αυτό είναι ένα από τα πράγματα που με ιντριγκάρει σε αυτή τη διαδικασία και ο λόγος που την κάνω δημόσια με το ''42 Δευτερόλεπτα Ευτυχίας'', όπου φαίνεται καθαρά και αναλυτικά πώς λειτουργεί αυτός ο μηχανισμός αυτο-υπονόμευσης και πώς δημιουργούμε τις ζωές μας με τις ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας.

Όσο για την ερώτησή σου – ναι, υπάρχει σενάριο, κι αν θέλεις αυτή είναι η μεγάλη διαφορά από τον κλασικό αυτοσχεδιασμό. Ο Σεναριακός Αυτοσχεδιασμός σημαίνει συγγραφή τόσο του σεναρίου όσο και της ‘σεκάνς αυτοσχεδιασμών’, που συνεχώς προσαρμόζεται ανάλογα με αυτό που συμβαίνει. Στον κινηματογράφο έχουμε συνηθίσει σε ένα είδος διαλόγου και ερμηνείας, που πολλές φορές μιμείται άλλες ταινίες. Αυτός είναι για μένα ένας πιο περίτεχνος όμως και πιο οργανικός τρόπος παραγωγής του τελικού κειμένου. 

Επίσης, σχολίαζες ότι αν και η ιστορία είχε το δικό σου τέλος, η διαδικασία είχε ενσταλάξει περισσότερη αληθοφάνεια, περισσότερη ουσία της πραγματικότητας, στους διαλόγους. Αν θεωρήσουμε ως δεδομένο ότι ένας καλός συγγραφέας μπορεί από μόνος του να χτίσει συναισθηματική δομή και να πλάσει αληθοφανείς ιστορίες, γιατί να μπει στη διαδικασία να γράψει το σενάριο συνεργατικά; Μήπως είναι αυτή ακριβώς η συνεργατικότητα που σε ενδιαφέρει; 

Δεν είμαι η πρώτη που χρησιμοποιεί αυτοσχεδιασμό για να πετύχει αυθεντικότητα στους διαλόγους. Για μένα το σενάριο δεν είναι ο διάλογος, ενώ οι ακριβείς λέξεις στον διάλογο είναι μέρος της δουλειάς με τον ηθοποιό - στη συνηθισμένη διαδικασία αυτό κάπως επιτυγχάνεται στις πρόβες, αλλά δεν είναι επαρκές. Στο Βερολίνο είχα την τύχη να έχω τον Μάικ Λη ανάμεσα στους συναδέλφους μου, αλλά η μεγαλύτερη επιρροή για μένα όσον αφορά το κομμάτι του αυτοσχεδιασμού ήταν ο Κηθ Τζόνστοουν. Όσο για την ερώτησή σου αν μπορεί κανείς να στήσει συναισθηματική δομή και να πλάσει αληθοφανείς ιστορίες, θα μου επιτρέψεις να κάνω μια μικρή προσαρμογή στον τρόπο που το προσεγγίζεις. Τη συναισθηματική δομή δεν τη χτίζεις. Έτσι όπως το προσεγγίζω, οι ιστορίες προϋπάρχουν και εμείς απλώς τις βγάζουμε στην επιφάνεια, δεν μας ανήκουν. Επίσης δεν με ενδιαφέρει η αληθοφάνεια. Νομίζω ότι έχουμε ήδη αρκετή αληθοφάνεια στον κόσμο αυτό και ότι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Προσωπικά με ενδιαφέρει η αλήθεια πέρα και κάτω από την αληθοφάνεια. Η συνεργατικότητα είναι απλά ένας από τους τρόπους να φτάσεις στην αλήθεια.

Η συνεργατικότητα είναι μια από αυτές τις παρεξηγημένες λέξεις, ξέρεις. Αυτή η συζήτησή μας είναι για παράδειγμα συνεργατική. Οι ερωτήσεις που κάνεις είναι αληθινές απορίες, δεν έχεις στο νου σου να με προμοτάρεις ή να με προκαλέσεις (κάτι που είναι συχνά στη βάση μιας συνέντευξης, σωστά;) κι αυτό το προσλαμβάνω. Έτσι είναι δυνατή η επικοινωνία, είναι ανοιχτά τα κανάλια, και βέβαια οι απορίες σου δημιουργούν τις δικές μου απαντήσεις. Σκέφτομαι πράγματα που δεν θα τα σκεφτόμουν αλλιώς. Επομένως συν-δημιουργούμε. Αυτό όμως επειδή στην κοινωνίας μας παρουσιάζει επιπλοκές -θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας αλλά κυρίως εγωτικής φύσης (τα λόγια είναι δικά μου άρα έχω ταλέντο άρα αξίζω κ.λπ.)- το φοβόμαστε. Κάτι ακόμα: αν, για παράδειγμα, οι ερωτήσεις σου δεν είχαν ειλικρίνεια, δεν ήταν αληθινές, αν στην ουσία είχες έτοιμη γνώμη αντί για περιέργεια, τότε εγώ θα το προσλάμβανα. Εκείνη τη στιγμή θα είχα την ελεύθερη επιλογή - εφόσον βέβαια έχω μάθει να βλέπω τους μηχανισμούς. Θα μπορούσα να δω ότι προέρχονται από ανασφάλεια (είσαι συγγραφέας, επομένως μπορεί να φοβάσαι ότι αυτό που κάνω θέτει σε αμφισβήτηση αυτό που κάνεις, κι επειδή αυτό που κάνεις ταυτίζεται με αυτό που είσαι, επομένως και αυτό που είσαι). Μπορώ λοιπόν να επιλέξω να δω την ανθρώπινη διάσταση της επιθετικής σου ενέργειας (το προμοτάρισμα είναι μια μορφή αντίστροφης επιθετικότητας, καθώς δεν εμπιστεύομαι αυτό ή αυτόν που πάω να προμοτάρω) και να επιλέξω να μείνω σε αυτήν την ανθρώπινη διάσταση ή να επικεντρωθώ στην επιθετική ενέργεια, να κλείσω, να αμυνθώ, από δική μου ανασφάλεια αυτή τη φορά, και να απαντήσω ειρωνικά, οδηγώντας και τους δυο μας σε αδιάφορη αληθοφάνεια. 

Τι είναι το ''42 Seconds of Happiness''; Ποιeς ήταν οι αντιδράσεις των θεατών; Είσαι ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα; Θα το δοκιμάσεις ξανά; Υπάρχει επόμενο βήμα; 

Πάντα υπάρχει επόμενο βήμα. Αν δεν υπήρχε, θα υπήρχε λόγος να περπατήσει κανείς; Το ''42 Δευτερόλεπτα Ευτυχίας'' είναι η πραγματοποίηση ενός ονείρου, να χρησιμοποιήσω το διαδίκτυο και τις άπειρες πλατφόρμες του για να πω μια ιστορία σε ατέλειωτο (στην κυριολεξία) βάθος και πλάτος, αφήνοντας ταυτόχρονα το μέσο να επηρεάσει την αφήγηση. Συγχρόνως είναι ένα πείραμα κινηματογραφικής αφήγησης στο διαδίκτυο, ένα πείραμα με διάφορα στάδια και στοιχεία: την ιντερνετική σειρά ''42 Seconds of Happiness'', 42 επεισοδίων διάρκειας μέχρι 15 λεπτών στο YouTube κανάλι του Writers Improv Studio, την κινηματογραφική ταινία με τους ίδιους χαρακτήρες, στην οποία οδηγούν τα γεγονότα και οι εξελίξεις χαρακτήρων που μπορεί κανείς να παρακολουθήσει στη σειρά, σελίδες στο Facebook χαρακτήρων της ιστορίας μέσα από τις οποίες αλληλεπιδρούν με την πλοκή, αυτοσχεδιασμό χαρακτήρων στο Twitter, που είναι ίσως ο θεατρικός μονόλογος της εποχής μας... Μέχρι και online ARG (παιχνίδι παράλληλης πραγματικότητας) σχεδιάζουμε, που θα εμπλέκει το κοινό στην ανακάλυψη ενός από τους χαρακτήρες που έχει εξαφανιστεί... Κάποια από τα σχέδια πραγματοποιούνται, κάποια όχι. Η διαδικασία είναι ζωντανή και ανεπίδεκτη ελέγχου. Το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι: το ''42 Δευτερόλεπτα Ευτυχίας'' είναι ένα πείραμα μακράς αφήγησης, που μου επιτρέπει για πρώτη φορά να καταγράψω όλη τη ζωή των χαρακτήρων στο υποσυνείδητό τους πηγαίνοντάς τους μέσα από ό, τι έχει συμβεί και ό, τι πρόκειται να συμβεί σαν να το έχουν ζήσει. Αυτό είναι δυνατό σήμερα λόγω της ανάπτυξης της τεχνολογίας. Πολλαπλές μικρές κάμερες που μπορώ να βάλω στα χέρια των ηθοποιών, η δυνατότητα να έχουμε διαδικτυακό κανάλι για να παρουσιάζουμε την ιστορία καθώς εξελίσσεται, οι πλατφόρμες των social media...

Όσο για τις αντιδράσεις των θεατών... Νομίζω ότι χρειάζεται χρόνος για να αντιληφθεί κανείς τι ακριβώς συμβαίνει εδώ και ότι διαφέρει από ό, τι γνωρίζουμε και επίσης από ό, τι άλλο υπάρχει στο διαδίκτυο. Επίσης δεν είμαστε συνηθισμένοι να παρακολουθούμε διαδικασία, είμαστε όλοι επικεντρωμένοι στο αποτέλεσμα, στο έτοιμο προϊόν. Τέλος, η γλώσσα είναι ακόμη ένα εμπόδιο, όσο και να λέμε ότι το διαδίκτυο είναι οικουμενικό. Είναι εύκολο να δεις ένα αστείο βίντεο σε μια γλώσσα που δεν είναι η δική σου, όχι όμως απαραίτητα κάτι ουσιαστικό που χρειάζεται την προσοχή σου. Το γεγονός ότι έχουμε κοινό σε όλο τον κόσμο είναι μεγάλη υπόθεση. Σε κάποιες χώρες κάποιοι φαν της σειράς δημιούργησαν ή δημιουργούν σάιτ όπου ανεβάζουν τα επεισόδια και τα μεταφράζουν, αυτό βέβαια είναι ιδιαίτερα συναρπαστικό. 

Βρίσκεσαι στη Νέα Υόρκη. Το ''42 Seconds of Happiness'' θα μπορούσε να γίνει αλλού; Στο Βερολίνο, ας πούμε, όπου έχεις ανατραφεί καλλιτεχνικά. Έχει σημασία η Νέα Υόρκη για τη δουλειά σου; 

Ξέρεις, ήμουν πρόσφατα στο Βερολίνο και παρατήρησα μια περίεργη μετάλλαξή μου. Ήμουν πιο προσεκτική, πιο άτολμη. Νομίζω ότι η Νέα Υόρκη έχει μια περίεργη ενέργεια όπου όλα σου φαίνονται δυνατά και πραγματοποιήσιμα, όπου απλά κάνεις αυτό που θέλεις να κάνεις. Έπειτα, τα τελευταία χρόνια η Νέα Υόρκη αναπτύσσεται σε παγκόσμιο κέντρο παραγωγής για το διαδίκτυο. Παίρνει ξανά το ρόλο που είχε στην αρχή της τηλεόρασης, όταν ο Paddy Chayefsky και ο Rod Serling πειραματίζονταν με το νέο μέσο που το Χόλλυγουντ ακόμα περιφρονούσε.

Υπάρχει επομένως μια μεγάλη κοινότητα εδώ με τεχνογνωσία, κι αυτό σίγουρα βοηθάει. Και αντίστροφα, αυτό που κάνουμε έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον, γιατί δεν έχει καμία ομοιότητα με τις υπόλοιπες παραγωγές στο διαδίκτυο. Ήδη η σειρά έχει αρχίσει να τραβά την προσοχή ως κινηματογραφική αφήγηση, που χρησιμοποιεί τον αυτοσχεδιασμό, που πειραματίζεται με τη μη γραμμική αφήγηση περισσότερων πρωταγωνιστών και παράλληλων προοπτικών με διάφορες πλατφόρμες και οθόνες. Συγχρόνως είναι ένα σημείο αναφοράς στη συζήτηση για τη σχέση αφήγησης και πραγματικότητας, και βέβαια τη σχέση κινηματογραφικής παραγωγής και διανομής που αυτή τη στιγμή αλλάζει δραματικά. 

Ποιες ταινίες θαυμάζεις; Συχνά, ενώ θαυμάζουμε κάτι ή κάποιον, δεν προσπαθούμε να του μοιάσουμε. Οδηγούμαστε με το έργο μας σε διαφορετικούς δρόμους. Εσύ θα ήθελες να μοιάσεις σε κάποιον; Έχεις προσπαθήσει να το κάνεις; 

Νομίζω ότι αυτό ισχύει στην αρχή του δρόμου. Και ότι όσο προχωράς ανακαλύπτεις με έκπληξη ότι είσαι εκεί που ήθελες να είσαι και ότι όλα όσα έχεις κάνει που φαίνονταν παράταιρα, που φαινομενικά σε απομάκρυναν, τελικά συνδυάζονται με ένα μαγικό τρόπο. Δεν ξέρω αν ο θαυμασμός είναι η σωστή λέξη, αλλά πάντα με συγκινούσαν οι ταινίες που με έκαναν να αμφισβητώ τον τρόπο που σκέφτομαι και νιώθω. Πάντα με συγκινούσε ο Κασσαβέτης, ο Φασμπίντερ, ο Λυντς (που νομίζω τον ''διαβάζω'' κάπως διαφορετικά), όπως και οι ανθρωποκεντρικές αμερικανικές ταινίες της δεκαετίας του '70. Μετά, οι ανθρωποκεντρικές σκανδιναβικές ταινίες των τελευταίων δεκαετιών... 

Για το τέλος, μια ερώτηση για την αρχή. Συχνά, λέμε: «Όλα άρχισαν όταν...». Πότε άρχισαν όλα για τη μέθοδο του σεναριακού αυτοσχεδιασμού; Ποια ήταν η αφορμή για την ιδέα και πώς εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια; 

Όλα άρχισαν όταν έπεσα σε καλλιτεχνική μελαγχολία. Είχα την αίσθηση ότι όλα έχουν γίνει, ότι όλες οι ιστορίες έχουν ειπωθεί, ότι γνωρίζω πολύ περισσότερα από ό, τι θα ήθελα να ξέρω. Τότε δίδασκα στην Ακαδημία Κινηματογράφου στο Βερολίνο - κι έβλεπα το ίδιο να συμβαίνει στους φοιτητές μου. Η γνώση έδιωχνε την έμπνευση. Επειδή όμως πιστεύω στη γνώση, και θεωρώ ότι βαθαίνει την έμπνευση, άρχισα να δουλεύω τη μέθοδο σεναριακού αυτοσχεδιασμού που θα επέτρεπε την επιστροφή στην ενέργεια της στιγμής, στο εδώ και τώρα. Βέβαια μιλάμε για πολλά χρόνια δουλειάς και πειραματισμού, δεν είναι κάτι που έγινε από τη μια μέρα στην άλλη. Συγχρόνως είχα μια εμμονή με τις μη γραμμικές μορφές. Όπως σου είπα, οι κλασικές θεωρίες σεναρίου σήκωναν τα χέρια ψηλά, πολλοί μάλιστα θεωρούσαν την εμμονή μου παράλογη. Έλεγαν ότι είναι μια μόδα και θα περάσει. Ε, λοιπόν, δεν ήταν. Είναι πια προφανές ότι όχι απλά μιλάμε για μια αλλαγή στον τρόπο που λέμε ιστορίες, αλλά για συνειδιακή αλλαγή που πάει χέρι με χέρι με τον τρόπο που λέμε ιστορίες. Είπαμε. Τότε δεν καταλάβαινα ότι όλα όσα έχω κάνει στη ζωή μου κάποτε θα συνδυαστούν με έναν τρόπο μαγικό. 

H Christina Kallas-Καλογεροπουλου είναι συγγραφέας («Σενάριο», εκδ. Νεφέλη, «Οι Ζωές των Λίγων», εκδ Πατάκης), βραβευμένη σεναριογράφος και παραγωγός, από το 2006 Πρόεδρος της `Ενωσης Ευρωπαίων Σεναριογραφών, Δρ. του Πανεπιστημίου του Βερολίνου, επίκουρη καθηγήτρια του ΑΠΘ, καθηγήτρια στο Columbia University School of the Arts Film Division, και ιδρυτής του Writers Improv Studio στη Νέα Υόρκη.

Επικοινωνία: 

YouTube http://www.youtube.com/playlist?list=PL8EB162F87083A631&feature=view_all

Wordpress https://www.42secondsofhappiness.com

Facebook https://www.facebook.com/42SecondsOfHappiness

Twitter @writersimprov

 

 

Ακολουθήστε την bookpress.gr στο Google News και διαβάστε πρώτοι τα θέματα που σας ενδιαφέρουν.


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Έλενα Χουζούρη: «Η πολιτική προσφυγιά, ο ξεριζωμός και η διαγραφή από την πατρίδα, παραμένουν ανεπούλωτο τραύμα»

Έλενα Χουζούρη: «Η πολιτική προσφυγιά, ο ξεριζωμός και η διαγραφή από την πατρίδα, παραμένουν ανεπούλωτο τραύμα»

Mε αφορμή την επανέκδοση του μυθιστορήματός της «Πατρίδα από βαμβάκι» (εκδ. Πατάκη), η συγγραφέας Έλενα Χουζούρη μάς μιλάει για τη λιγότερη γνωστή ιστορία των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να φύγουν από την Ελλάδα μετά το τέλος του Εμφυλίου και τη σημερινή συγκυρία με το πρόβλημα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.&nb...

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Αλέξης Πανσέληνος: «Τα διηγήματα αυτά απηχούν την τάση μου για πολυπρόσωπες και πολυεπίπεδες αφηγήσεις»

Συνέντευξη με τον συγγραφέα Αλέξη Πανσέληνο με αφορμή την επανέκδοση του πρώτου του βιβλίου «Ιστορίες με σκύλους» (εκδ. Μεταίχμιο), μια συλλογή με τέσσερα εκτενή διηγήματα. Μια επιστροφή έπειτα από 42 συναπτά χρόνια στις συγγραφικές απαρχές του. Φωτογραφία: © Νίκος Κοκκαλιάς.

Συνέντευξη στον ...

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Φώτης Καγγελάρης: «Δεν υπάρχει ''ελεύθερη'' τέχνη – είναι πάντα ένας συμβιβασμός και μια μεταμφίεση»

Συνέντευξη με τον Διδάκτορα Ψυχοπαθολογίας και συγγραφέα Φώτη Καγγελάρη με αφορμή το βιβλίο του «Μια ιστορία της τέχνης. Από την μεριά της επιθυμίας» (εκδ. Παπαζήση). Μια πρωτότυτη θέαση της τέχνης και της άμεσης σχέσης που έχει με την ουσία της ζωής μας. 

Συνέντευξη στ...

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

«Γυναικεία Βραβεία non fiction 2024»: Ανακοινώθηκε η βραχεία λίστα

Η νικήτρια του βραβείου Women's Prize για non-fiction βιβλία θα ανακοινωθεί στις 13 Ιουνίου. Κεντρική εικόνα, μια από τις υποψήφιες για το βραβείο: η συγγραφέας και αρθρογράφος Ναόμι Κλάιν © The University of British Columbia.

Επιμέλεια: Book Press

...
Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Ο «Νευρομάντης» του Ουίλιαμ Γκίμπσον μεταφέρεται στην οθόνη: μεγάλο συνδρομητικό κανάλι ανακοίνωσε ότι αγόρασε τα δικαιώματα

Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του «πατέρα» του Cyberpunk Ουίλιαμ Γκίμπσον [William Gibson] «Νευρομάντης» αναμένεται να γίνει σειρά 10 επεισοδίων από το συνδρομητικό κανάλι Apple TV. Κεντρική εικόνα: ο συγγραφέας Ουίλιαμ Γκίμπσον © Wikipedia. 

Επιμέλεια: Book Press

...

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

«Μακγκάφιν» του Βαγγέλη Γιαννίση (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το μυθιστόρημα του Βαγγέλη Γιαννίση «Μακγκάφιν», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 21 Μαρτίου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ
37.947408, 23.641584

 «Αφού σου ...


«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

«Το μποστάνι του Μποστ» του Κωνσταντίνου Κυριακού (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο του Κωνσταντίνου Κυριακού «Το μποστάνι του Μποστ – Μια σύνθεση / συμπλήρωση / διασκευή κειμένων του Μποστ», το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

...

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

«Όλα μαύρα» της Δήμητρας Παπαδήμα (προδημοσίευση)

Προδημοσίευση αποσπάσματος από το βιβλίο της Δήμητρας Παπαδήμα «Όλα μαύρα», το οποίο θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα από τις εκδόσεις Νίκας.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

«Τι είμαστε εμείς μπροστά σε αυτά τα κτήνη, ρε; Τι είμαστε; Άγιοι. Και φόνο να...

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Τρία μυθιστορήματα με άρωμα εποχής και μυστηρίου από τα Ελληνικά Γράμματα

Για τα μυθιστορήματα «Strangers in the Night» (μτφρ. Μυρσίνη Γκανά) της Χέδερ Γουέμπ [Heather Webb], «Τα Μυστήρια της Μις Μόρτον Μόρτον» (μτφρ. Χρήστος Μπαρουξής) της Κάθριν Λόιντ [Catherine Lloyd] και «Κωδικός Coco» (μτφρ. Γιάννης Σπανδωνής) της Τζιόια Ντιλιμπέρτο [Gioia Diliberto]. Τρία μυθιστορήματα που μας μεταφ...

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Επανάσταση 1821: 11 βιβλία για τον Αγώνα των Ελλήνων

Ενόψει της 25ης Μαρτίου, επιλέγουμε έντεκα βιβλία που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τα περίπλοκλη όσο και μοναδική διαδοχή γεγονότων που ήταν η Ελληνική Επανάσταση. Kεντρική εικόνα: έργο του Λουντοβίκο Λιπαρίνι «Ο όρκος του λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι» (περίπου 1850), μουσείο Μπενάκη.

...
Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Ιστορίες από τη Χώρα των Χρυσανθέμων: 10 λογοτεχνικά έργα που κυκλοφόρησαν πρόσφατα ανοίγουν παράθυρα στον κόσμο της Ιαπωνίας

Όσο μακρινή κι αν φαντάζει η Ιαπωνία, δεν παύει να μας ελκύει, μεταξύ άλλων και για την ιδιαίτερη και τολμηρή λογοτεχνία της. Από τον κλασικό Καουαμπάτα έως τον ευφάνταστο Μουρακάμι, επιλέγουμε δέκα βιβλία που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα και μπορούν να μας ανοίξουν νέα παράθυρα στον κόσμο του Ανατέλλοντος Ήλιου. K...

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Newsletter

Θέλω να λαμβάνω το newsletter σας
ΕΓΓΡΑΦΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

02 Απριλίου 2023 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Τα μεγαλύτερα μυθιστορήματα όλων των εποχών: 20 έργα-ποταμοί από την παγκόσμια λογοτεχνία

Πολύτομα λογοτεχνικά έργα, μυθιστορήματα-ποταμοί, βιβλία που η ανάγνωσή τους μοιάζει με άθλο. Έργα-ορόσημα της παγκόσμιας πεζογραφίας, επικές αφηγήσεις από την Άπω Ανατ

ΦΑΚΕΛΟΙ