Κρίση και ρήξη
Θανάσης Διαμαντόπουλος
Εκδ. Πατάκη 2016
Σελ. 280, τιμή εκδότη €11,90
Ευνοιοκρατία, ημετεροκρατία, αναξιοκρατία, αναξιοπιστία, προσοδοθηρία, πελατειασμός, συντεχνιασμός, κομματισμός του κράτους και κρατικοποίηση του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, κυριαρχία του βραχυπρόθεσμου επί του μακροπρόθεσμου, όπως και του οργανωμένου ειδικού συμφέροντος επί του ανοργάνωτου ευρύτερου και γενικού, παραλυτική επίδραση του φόβου του πολιτικού κόστους, πολιτική αστάθεια που παράγει νομική, οικονομική και επενδυτική ανασφάλεια...
Αυτά θεωρεί ο καθηγητής Διαμαντόπουλος ως τις κύριες νοσογόνες εστίες του πολιτικού μας συστήματος, οι οποίες επιμολύνουν το σύνολο της κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου. Διερωτάται λοιπόν: Θα μπορούσαν, και υπό ποιες προϋποθέσεις, να συμβάλουν στον περιορισμό των προαναφερόμενων παθογενειών θεσμοί όπως το Συνταγματικό Δικαστήριο, η Βουλή -σχετικά- σταθερής διάρκειας, η Γερουσία ως τροχοπέδη στις παρορμητικές εκδηλώσεις της λαϊκής κυριαρχίας ή μια Προεδρία τη Δημοκρατίας με ειδικές πρόσθετες αρμοδιότητες (π.χ. δικαίωμα ελέγχου στην προκήρυξη δημοψηφισμάτων); Και ακόμη: Τι βελτιωτική επίδραση θα μπορούσε να προσδοκάται από την αλλαγή του τρόπου ανάδειξης της ηγεσίας της δικαιοσύνης καθώς και του συστήματος εκλογής βουλευτών; Από μια άλλη λογική συγκρότησης του υπουργικού συμβουλίου; Ή ακόμη και από την -για πολλούς "υπερβατική"- μετάβαση σε προεδρική δημοκρατία;
Ένα βιβλίο που ο συγγραφέας του δεν το θέλησε καταγγελτικό αλλά διαγνωστικό, με την τελική φιλοδοξία κάποιας μικρής συμβολής στον περιορισμό των εγγενών νοσηροτήτων του πολιτικού μας συστήματος.
