Ο Ναπολέων Βοναπάρτης σφράγισε όσο λίγοι την Ιστορία με τη δράση του. Η πολιτική του φιλοσοφία, όπως διαγράφεται μέσα απ' τις πιο εξομολογητικές σκέψεις του, είναι ένα κράμα μακιαβελισμού και επαναστατικού πνεύματος.
Βοναπαρτισμό συνιστά η βίαιη παρέμβαση ενός χαρισματικού προσώπου με υπερκομματική σημαία στο κομματικό παιχνίδι, που καταφέρνει να συνασπίσει μικροαστούς και αγρότες σε έναν συντηρητικό συνασπισμό κόντρα στην ολιγαρχική Δεξιά και τη ριζοσπαστική Αριστερά, κόντρα στην πλουτοκρατία και την οχλοκρατία. Η βοναπαρτική παρέμβαση διασπά την κομματική λειτουργία, υφαρπάζοντας τη λαϊκή εμπιστοσύνη εκατέρωθεν του κέντρου. Η προσφυγή στο δημοψήφισμα επικυρώνει την άμεση σχέση ηγέτη-λαού και ακυρώνει την κοινοβουλευτική διαμεσολάβηση. Είναι ο νομιμοποιητικός φερετζές μιας δικτατορίας με λαϊκή βούλα.